W OCTA zaobserwowano rozrzedzenie struktury naczyniowej powierzchownego (SCP; superficial capillary plexus) i głębokiego splotu naczyń siatkówki (DCP; deep capillary plexus). Dołkowa strefa beznaczyniowa (foveal avascular zone) u chorych na chorobę Fabry’ego cechowała się nieregularnymi granicami oraz nagłymi zmianami kierunku przebiegu naczyń z współwystępującymi pętlami okołodołkowymi.
W porównaniu z grupą kontrolną, w grupie przypadków odnotowano istotnie mniejsze wartości:
- – SCP VD (superficial capillary plexus vessel density) na całym obszarze siatkówki (17,37±2,08 mm-1 vs 18,53±1,21 mm-1; p = 0,022) oraz na obszarze obwodowym (17,46±2,10 mm-1 vs 19,08±1,14 mm-1; p = 0,002), ale nie na wewnętrznym obszarze okołodołkowym (19,33±2,22 mm-1 vs 20,37±1,55 mm-1; p = 0,066)
- – DCP VD (superficial capillary plexus vessel density) na całym obszarze siatkówki (17,75±3,93 mm-1 vs 19,71±1,20 mm-1; p = 0,024) oraz na obszarze obwodowym (18,25±4,17 mm-1 vs 20,33±1,20 mm-1; p = 0,023) i na wewnętrznym obszarze okołodołkowym (19,54±4,17 mm-1 vs 21,96±1,55 mm-1; p = 0,011).
Nie odnotowano różnic między grupami w zakresie perfuzji naczyniowej oraz parametrów dołkowej strefy beznaczyniowej (powierzchnia, obwód i kolistość). Nie wykazano również związku między wartością parametrów analizowanych w OCTA a parametrami układowymi, jak maksymalna grubość ściany lewej komory czy wielkość przesączania kłębuszkowego.
Wnioski
- Prezentowane obserwacje uzasadniają zastosowanie OCTA u chorych na chorobę Fabry’ego jako badania obrazowego pozwalającego na nieinwazyjną i wysoce efektywną ocenę unaczynienia siatkówki oka.
- Konieczne wydaje się jednak prowadzenie dalszych badań klinicznych nad zastosowaniem OCTA, w których zmiany w obrębie naczyń siatkówki oceniane będą równolegle do progresji choroby.
