Niepokoją również inne wskaźniki. Liczba pacjentów z COVID-19 pod respiratorami potroiła się (!) zaledwie w ciągu miesiąca, szybko przybywa też hospitalizowanych. Na oddziałach intensywnej terapii przebywa w tej chwili 207 osób, hospitalizowanych jest nieco ponad 2,1 tysiąca.
Wysoka dynamika przyrostu nowych przypadków, w środę i czwartek sięgająca 70 proc. (odpowiednio 2085 i 2007), oraz wyraźnie wyższa liczba zgonów (eksperci przypominają, że krzywa zgonów jest przesunięta w czasie względem krzywej zakażeń o ok. cztery tygodnie) również nie dają podstaw do optymizmu, choć Ministerstwo Zdrowia twierdzi, że średnią 5 tysięcy nowych przypadków osiągniemy dopiero pod koniec miesiąca.
Liczba zgonów w przeliczeniu na milion mieszkańców (w tej chwili 2006) daje nam 25. miejsce (w ostatnich dniach wyprzedziła nas w tej statystyce Wielka Brytania, gdzie jednak wykonuje się wielokrotnie więcej testów niż w Polsce – 1,01 testu w przeliczeniu na tysiąc mieszkańców w Polsce, 12,7 w Wielkiej Brytanii, średnia siedmiodniowa, Ourworldindata.org). Istnieje domniemanie, że ze względu na mało intensywne testowanie duża część zgonów z powodu COVID-19 nie została uwzględniona w polskich statystykach.
Nieustającym problemem jest niski poziom zaszczepienia (53 proc. populacji przyjęło minimum jedną dawkę, w pełni zaszczepionych jest nieco ponad 51 proc. Polaków) i – na co trzeba patrzeć łącznie – iluzoryczne regulacje dotyczące zasad bezpieczeństwa sanitarnego (maseczki, dystans) oraz kontroli statusu covidowego. Brakuje przepisów na kształt tych, które obowiązują np. we Włoszech czy Francji, związanych ze stosowaniem certyfikatu covidowego przy korzystaniu z usług czy wykonywaniu niektórych zawodów (ochrona zdrowia, edukacja, opieka społeczna). To, jak podkreślają eksperci, zmienne, które mogą zaważyć na tempie rozwoju kolejnej fali zakażeń i sprawić, że mniej lub bardziej lokalnie zagrozi ona i tak nadwyrężonemu systemowi ochrony zdrowia.
