Największy znak zapytania. Odpowiedzialność społeczna. SARS-CoV-2 nie jest w odwrocie i jeszcze długo nie będzie, a nam nie wolno powtórzyć błędów, jakie zaczęliśmy – wszyscy: zarówno rządzący, jak i społeczeństwo – ochoczo popełniać niemal równo rok temu, zastępując walkę z pandemią najpierw politycznymi harcami wokół wyborów, potem totalnym, niekontrolowanym rozluźnieniem pandemicznych obyczajów. Warto mieć w pamięci, że niezależnie od deklarowanych sukcesów w programie szczepień, w najbliższych miesiącach nie osiągniemy dzięki szczepieniom odporności stadnej. Musielibyśmy zaszczepić w pełnym cyklu, więc większość dwoma dawkami, wszystkich dorosłych Polaków. Część z nich to oczywiście ozdrowieńcy, ale również oni muszą być zaszczepieni (w Polsce ciągle obowiązuje schemat dwudawkowy, mimo przechorowania, również objawowego). A i tak, nawet po zaszczepieniu się odpowiednio dużej populacji, nowe warianty wirusa będą wisieć nad nami jak miecz Damoklesa. Maseczki, dystans, racjonalna izolacja – wszystko będzie w naszych rękach. W ciągu najbliższych tygodni można się spodziewać wyczekiwanego zniesienia lub znaczącego złagodzenia restrykcji, na które czekamy i my, i gospodarka. To powód do radości, ale i do niepokoju – żeby przypomnieć tylko ekscesy, do jakich dochodziło w lutym w Zakopanem i innych kurortach narciarskich. Czy będziemy potrafili z tej nowej normalności korzystać mądrze?
Cena, jaką zapłaciliśmy za błędy popełnione i na „górze”, i na „dole” jest makabrycznie wysoka. Polska w tej chwili zajmuje już 17. miejsce pod względem liczby zgonów covidowych w przeliczeniu na milion mieszkańców. 17., ale tak naprawdę 14., bo wyżej od nas są Gibraltar i San Marino, oba z populacją poniżej 35 tys. i liczbą zgonów od początku pandemii nie przekraczającą stu, a także Czarnogóra, kraj liczący poniżej miliona mieszkańców, który również trudno uznać za punkt odniesienia. Jesteśmy w pierwszej piętnastce krajów świata najbardziej dotkniętych zgonami z powodu COVID-19.
Największy sukces/porażka. Szczepienia. Premier, prezydent, minister zdrowia... i co drugi senior. W sobotę zaszczepili się premier Mateusz Morawiecki z małżonką (AstraZeneca). W poniedziałek mają to zrobić prezydent Andrzej Duda z małżonką (Moderna). – Zaproponowano mi i się zgodziłem – stwierdził Andrzej Duda. W nadchodzącym tygodniu zaszczepi się (AstraZeneca) również minister zdrowia Adam Niedzielski, który podkreślał, że w momencie rejestracji „rocznikowej” mógł wybrać zaledwie pięciodniowy termin oczekiwania. Bez żadnej uszczypliwości można tylko pogratulować i pochwalić, bo każde szczepienie osób publicznych to cegiełka w kampanii na rzecz szczepień. Może przekonać choćby niektórych wahających się.
Ale trudno nie zauważyć, że najważniejsi politycy w państwie to osoby około 50. roku życia, którym nie można odmówić cyfrowych kompetencji – aktywne w mediach społecznościowych, będące za pan brat z nowoczesnymi technologiami. Doskonały przykład, jak działa Narodowy Program Szczepień. Ci, którzy sprawnie poruszają się w Internecie lub – przynajmniej – aktywnie korzystają z możliwości, jakie dają telefony komórkowe, problemu z rejestracją nie mają. Wyrzutem sumienia autorów Narodowego Programu Szczepień są natomiast niezarejestrowani ciągle na szczepienie seniorzy. Również ci, jak pisaliśmy w piątek, powyżej 75. roku życia (zob. TUTAJ). Co drugi najstarszy senior, w sumie ponad 1,5 mln osób, nie wykorzystał jeszcze swojego e-skierowania. Wydaje się, że co najmniej połowa tej grupy zaszczepić by się bardzo chciała – ale bariery są dla nich nie do pokonania. Pewną wskazówką, dlaczego się tak dzieje, są wnioski płynące z przedstawianej w ostatnim czasie w Sejmie informacji na temat dostępu seniorów do opieki zdrowotnej w czasie pandemii. Ten w sposób wyraźny się pogorszył. Nie można oczekiwać, że wykluczeni cyfrowo seniorzy, pozbawieni w dużej części dostępu do lekarzy, będą mogli się zaszczepić czy na szczepienie bez problemu zgłosić. Bez względu na przyczyny, poziom zaszczepienia seniorów to nie porażka, a wręcz klęska Narodowego Programu Szczepień.
