Na podejście ankietowanych wpływ miał, jak się okazało, także społeczny klimat, w którym się wychowali. Osoby, które dorastały na terenach byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej miały mniejsze opory względem przymusowych działań, niż wychowane na zachodzie Niemiec.
Różnice były szczególnie widoczne w sferach, które blisko wiązały się z życiem w NRD. Dotyczyły więc np. szczepień, ograniczeń podróży i kontaktów, a także śledzących ludzi aplikacji. Osoby ze wschodu łatwiej godziłyby się na takie przymusowe środki.
W przypadku na przykład konieczności noszenia maseczek, dużych różnic między regionami nie było. Prawdopodobnie dlatego, że żadna z grup nie miała wcześniej doświadczeń w tym zakresie. Rozbieżności między wschodem a zachodem kraju znikały także w młodszych pokoleniach wychowanych już po zjednoczeniu Niemiec.
Zdaniem badaczy zdobyte przez nich informacje mogą wykorzystać rządzący. Wyniki wskazują na przykład, że nakaz noszenia maseczek byłby raczej skuteczny, ale na przykład przymus używania aplikacji śledzących raczej nie, ponieważ wzbudziłby silny sprzeciw.
Podobnie dowolność lepiej niż prawne nakazy ma zadziałać w kwestii szczepień, gdzie 50 do 65 proc. ankietowanych było przekonanych lub prawie przekonanych do wzięcia szczepionki. Do uzyskania odporności populacyjnej, jak podają naukowcy, potrzebne jest tymczasem zaszczepienie mniej niż 70 proc. społeczeństwa. Sprzeciw wobec przymusu był w tym przypadku natomiast wyraźny.
Obecnie, zdaniem naukowców kluczowe jest ograniczanie kontaktów, co oczywiście wymaga powszechnej współpracy. W tej sferze sprzeciw także istnieje, ale jest mniej nasilony niż np. odnośnie przymusowych szczepień. Pewien poziom przymusu może być jednak konieczny i skuteczny, na przykład aby zwiększyć współpracę zdrowych osób, które nie boją się infekcji, ale których zachowania wpływają na zagrożenie innych.
