W jaki sposób można ćwiczyć kliniczną uważność?
Jakie narzędzia ułatwiają budowanie konstruktywnej relacji z pacjentami?
Dlaczego opowieści są ważne w diagnozowaniu i leczeniu?
“Wiele lat temu – świeżo po ukończeniu rezydentury z interny – przyjmowałam pacjentów w małym gabinecie w Presbyterian Hospital. Ci ludzie – wówczas nieznajomi – mieli stać się moimi pacjentami na ponad 20 lat. Powoli zdałam sobie sprawę, na czym polega moje zadanie jako internistki: mam rozwijać w sobie umiejętności umożliwiające przyswajanie wielu, często sprzecznych, historii chorób moich pacjentów.” — tak zaczyna się opowieść o powstaniu medycyny narracyjnej, którą Rita Charon, twórczyni metody, przytacza w jednym ze swoich tekstów.
Ta intuicja, kierująca kliniczną uważność w stronę opowieści powstających w kontekście opieki zdrowotnej, zainicjowała nurt w praktyce klinicznej, który w ostatnich dekadach odgrywa coraz istotniejszą rolę w systemach ochrony zdrowia na całym świecie.
Jak podkreślają w rozmowie twórcy Laboratorium Medycyny Narracyjnej ta metoda pracy zmienia podejście lekarek i lekarzy do wykonywanego zawodu. “Jednym z istotniejszych elementów medycyny narracyjnej jest specyficzny sposób patrzenia na potrzeby pacjenckie, na to co pacjenci wnoszą do naszych gabinetów. Ale medycyna narracyjna to nie jest medycyna skoncentrowana na pacjencie. W tym ujęciu, które staramy się popularyzować w Polsce, jest to medycyna skupiająca się na relacjach, skupiającą się na opowieści, medycyna uważna na to, co dzieje się po naszej stronie: lekarzy i innych zawodów klinicznych. Nasze osobiste doświadczenie ma istotny wpływ na to, co się dzieje już realnie w relacjach klinicznych.”
Zapraszamy do obejrzenia pierwszej części webinarium poświęconego medycynie narracyjnej, w której opowiemy o źródłach i podstawowych postulatach tej metody.
Osoby uczestniczące w webinarze:
prof. Małgorzata Nowaczyk, MD, MFAlek. Agata Stalmach-Przygoda
lek. Hubert Syzdek
Mateusz Potoniec
