Opracowała lek. Iwona Rywczak
W badaniu obserwacyjnym z prospektywnym zbieraniem danych oceniono wpływ szczepień dzieci przeciwko pneumokokom na epidemiologię i przebieg zakażeń pneumokokowych u dorosłych na podstawie danych ze szpitala na Majorce. W okresie obserwacji zarejestrowano 407 przypadków zakażeń S. pneumoniae u 317 chorych – 201 przed wprowadzeniem PCV-13 (lata 2010–2011) i 206 po wprowadzeniu PCV-13 (lata 2012–2014). Zgodnie z danymi regionalnego ministerstwa zdrowia odsetek dzieci zaszczepionych PCV-13 mieścił się w zakresie 23,4–26,1%. Wartości te prawdopodobnie były niedoszacowane, ponieważ szczepienia przeciwko pneumokokom prowadzono również w praktykach prywatnych (PCV-13 nie jest refundowana), dla których dane mogły być niepełne.
W pierwszym okresie obserwacji w 59,7% przypadków czynnikiem etiologicznym był serotyp S. pneumoniae uwzględniony w składzie PCV-13. W drugim okresie obserwacji odsetek ten zmniejszył się do 47,6% (OR: 0,61 [95% CI: 0,41–0,90]). Po wprowadzeniu szczepień PCV-13 typy serologiczne objęte szczepionką były nadal częstą przyczyną zapalenia płuc u dorosłych (58,2%) oraz IChP (40,8%). Pomiędzy okresami obserwacji nie stwierdzono znamiennych różnic w zakresie wskaźnika hospitalizacji, częstości przyjęć na oddział intensywnej terapii ani umieralności. W okresie po wprowadzeniu PCV-13 większy odsetek chorych spełnił kryteria ciężkiej posocznicy i wymagał wentylacji nieinwazyjnej, poza tym nie obserwowano różnic w zakresie innych wskaźników powikłań choroby pneumokokowej (bakteriemia, ropniak opłucnej, wstrząs septyczny, konieczność stosowania wentylacji inwazyjnej).
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że mimo szczepień dzieci PCV-13 nadal w około połowie przypadków choroby pneumokokowej u dorosłych czynnikiem etiologicznym były typy serologiczne pneumokoka uwzględnione w składzie tej szczepionki. Wskazuje to na znaczenie objęcia szczepieniami również innych grup ryzyka choroby pneumokokowej.