Opracowała lek. Iwona Rywczak
W badaniu kohortowym przeprowadzonym w Kalifornii (Stany Zjednoczone) oceniono, wykorzystując elektroniczną bazę danych pacjentów, zapadalność na 16 wybranych chorób autoimmunizacyjnych (m.in. reumatoidalne i młodzieńcze idiomatyczne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, cukrzycę typu 1, autoimmunizacyjne choroby tarczycy) w ciągu 180 dni po podaniu każdej z 3 dawek 4-walentnej szczepionki przeciwko ludzkiemu wirusowi brodawczaka (HPV-4). Do badania zakwalifikowano 189 629 dziewcząt i kobiet w wieku 9–26 lat, które otrzymały co najmniej 1 dawkę HPV-4. Zapadalność na choroby autoimmunizacyjne po szczepieniu porównano z zapadalnością w nieszczepionej przeciwko HPV populacji dziewcząt i kobiet w tym samym wieku. W ostatecznej analizie uwzględniono tylko nowe zachorowania (31–40% zarejestrowanych przypadków).
We wstępnej analizie nie zaobserwowano zwiększonej zapadalności na choroby autoimmunizacyjne w populacji zaszczepionej, z wyjątkiem najczęstszej choroby tarczycy – choroby Hashimoto (RR: 1,29 [95% CI: 1,08–1,56]). W szczegółowej analizie dokumentacji medycznej pacjentów okazało się jednak, że czas pojawiania się choroby Hashimoto po szczepieniu nie wykazywał żadnej prawidłowości (dystrybucja losowa w analizowanym okresie), ryzyko innych chorób autoimmunizacyjnych tarczycy w całej populacji po szczepieniu nie było zwiększone (lub nawet zaobserwowano tendencję do rzadszego występowania, jak w przypadku choroby Gravesa), a większość (60%) przypadków chorób tarczycy wstępnie zadeklarowanych jako nowe zachorowania występowała już przed szczepieniem. Według autorów, informacje te przeczą związkowi przyczynowemu pomiędzy szczepieniem HPV-4 a chorobą Hashimoto.
Autorzy wyciągnęli wniosek, że aktualne dane nie wskazują, aby szczepienie dziewcząt i kobiet szczepionką 4-walentną przeciwko HPV zwiększało zapadalność na choroby autoimmunizacyjne.