Opracowały: lek. Iwona Rywczak, mgr Małgorzata Ściubisz
W kanadyjskim badaniu obserwacyjnym oceniono, czy nieswoista stymulacja układu odpornościowego w 1. roku życia w wyniku szczepienia przeciwko gruźlicy (BCG) ma związek z występowaniem cukrzycy typu 1 u dzieci.
Badaniem objęto populację 78 492 osób urodzonych (≥32. tyg. ciąży, 55% mężczyźni) w 1974 roku w prowincji Quebec w Kanadzie. Dane do badania za okres do 1994 roku uzyskano m.in. z oficjalnego rejestru urodzeń i zgonów oraz powszechnego systemu danych medycznych i rejestru szczepień. W badaniu przyjęto dwie definicje – uczestników badania uznano za chorych na cukrzycę, jeżeli w analizowanym okresie odnotowano u nich: (a) ≥2 wizyty u lekarza związane z cukrzycą w ciągu 2 lat lub ≥1 hospitalizację związaną z cukrzycą, lub (b) ≥4 wizyty u lekarza związane z cukrzycą w ciągu 2 lat.
Szczepienie BCG w 1. roku życia otrzymało 44% badanych. W odniesieniu do pierwszej i drugiej definicji cukrzycy odpowiednio 293 (0,37%) oraz 230 (0,29%) uczestników uznano za chorych na cukrzycę typu 1. Po uwzględnieniu znanych czynników zakłócających, analiza nie wykazała związku pomiędzy szczepieniem BCG w 1. roku życia a zwiększeniem ryzyka rozwoju cukrzycy typu 1 w dzieciństwie – aHR w zależności od przyjętej definicji cukrzycy (definicja „a” i definicja „b”) wyniósł odpowiednio 0,92 (95% CI: 0,73–1,17) oraz 1,04 (95% CI: 0,80–1,37). Nie stwierdzono również, aby ryzyko to różniło się w zależności od płci.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że szczepienie BCG w 1. roku życia nie miało związku z wystąpieniem cukrzycy typu 1 w dzieciństwie. Zaznaczają jednak, że badanie to było jednym z niewielu przeprowadzonych w tym obszarze, dlatego uzyskane wyniki wymagają potwierdzenia w kolejnych badaniach.