Opracowała lek. Iwona Rywczak
W 2006 roku w Stanach Zjednoczonych wprowadzono szczepienia przypominające nastolatków przeciwko krztuścowi szczepionką ze zmniejszoną dawką toksoidu błonicy i bezkomórkowych komponentów krztuśca (dTpa). Celem omawianego badania była ocena wpływu tych szczepień na wskaźniki hospitalizacji niemowląt z powodu krztuśca. Obliczono wskaźniki hospitalizacji: z okresu przed wprowadzeniem programu szczepień dTpa (lata 2000–2005) oraz z lat 2008–2011 – wartości oczekiwane (przy założeniu braku szczepień nastolatków) oraz wartości obserwowane. W latach 2000–2005 leczenia szpitalnego krztuśca wymagało od ok. 1600 do >5000 niemowląt rocznie. Wskaźniki hospitalizacji zwiększyły się z 4,98/10 000 niemowląt (95% CI: 3,57–6,38) w 2001 r. do 12,89/10 000 (95% CI: 8,78–17,0). Po wprowadzeniu szczepień dTpa obserwowane wskaźniki hospitalizacji były istotnie mniejsze od oczekiwanych: wartości te wyniosły odpowiednio: w 2008 r. 3,85 (95% CI: 2,90–4,81] i 10,09/10 000 (95% CI: 7,41–12,76); w 2009 r. 5,84 (95% CI: 4,41–7,27) i 10,72/10 000 (95% CI: 7,63–13,82); w 2011 r. 3,27 (95% CI: 2,37–4,16) i 12,00 (95% CI: 8,06–15,94). Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy między obserwowanymi i oczekiwanymi wskaźnikami hospitalizacji z 2010 r., tj. w okresie epidemii krztuśca w Stanach Zjednoczonych.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że program szczepień przypominających nastolatków przeciwko krztuścowi był tylko częściowo skuteczny w zmniejszeniu wskaźników hospitalizacji niemowląt z powodu krztuśca. Aby osiągnąć większy efekt, konieczne może być zwiększenie poziomu realizacji szczepień dTpa wśród dorosłych.