Noworodka matki zakażonej wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), u której stwierdza się wiremię, należy szczepić zgodnie z ogólnymi zasadami szczepień. Nie ma także znaczenia sposób rozwiązania ciąży ani ewentualne leczenie matki lekami przeciwwirusowymi. Modyfikacja programu szczepienia może jedynie wynikać z masy urodzeniowej dziecka (<2000 g). Nie ma zatem przeciwwskazań do szczepień. Jeżeli matka jest zakażona wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV), noworodek powinien dodatkowo otrzymać swoistą immunoglobulinę przeciwko HBV, natomiast w przypadku współistniejącego zakażenia HIV nie należy podawać szczepionki przeciwko gruźlicy. U każdej ciężarnej zakażonej HCV należy wykluczyć zakażenie HBV i HIV, o ile matka wyrazi zgodę na badanie. Pomocny może być dokładny wywiad lekarski.
Dziecko należy przekazać pod opiekę poradni specjalistycznej. Należy pamiętać, że matczyne przeciwciała anty-HCV utrzymują się aż do 18. miesiąca życia, ale zakażenie u dziecka można potwierdzić tylko na podstawie stwierdzenia obecności HCV RNA.
Piśmiennictwo:
1. Canadian Paediatric Society. Vertical transmission of the hepatitis C virus: current knowledge and issues. Paediatr. Child Health, 2008; 13: 529–5342. WHO position paper: BCG vaccine. Wekly Epidemiol. Rec., 2004; 79: 27–38