Lekarz powinien w każdym przypadku wykluczyć występowanie u dziecka bezwzględnych przeciwwskazań do szczepienia przeciwko krztuścowi. W tym celu należy między innymi zebrać dokładny wywiad o objawach, które wystąpiły po podaniu poprzedniej dawki szczepionki (p. Kwestionariusze wywiadu przesiewowego przed szczepieniem dzieci, młodzieży i dorosłych – przyp. red.). Natomiast w sytuacjach wymagających zachowania szczególnej ostrożności należy rozważyć, czy szczepienie można odłożyć do czasu ustalenia rozpoznania i wyjaśnienia charakteru tych przeciwwskazań (trwały czy przemijający).
Przydatna może być też dodatkowa konsultacja specjalistyczna, na przykład neurologa dziecięcego lub w poradni ds. szczepień ochronnych.
Lekarz musi zdecydować, czy można podjąć próbę szczepienia szczepionką bezkomórkową, czy też należy zrezygnować ze szczepienia przeciwko krztuścowi i przeprowadzić tylko szczepienie DT. W obecnej sytuacji epidemiologicznej, ze względu na realne zagrożenie tężcem u dziecka, które potrafi samodzielnie chodzić, ostateczną decyzję odnośnie do wykonania szczepienia DTPw, DTPa lub DT należy podjąć do ukończenia 1. roku życia.
Piśmiennictwo:
1. American Academy of Pediatrics: Pertussis. W: Pickering L.K. (red.): Red book: 2009 Report of the Committee on Infectious Diseases. Wyd. 28, Elk Grove Village, American Academy of Pediatrics, 2009: 504–5192. Kroger A.T., Sumaya C.V., Pickering L.K., Atkinson W.L., Centers for Disease Control and Prevention: General recommendations on immunization. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR, 2011; 60: 1–60
