W czasopiśmie „Morbidity and Mortality Weekly Report” opublikowano raport podsumowujący postępy w kontroli i eliminacji różyczki oraz zespołu różyczki wrodzonej w państwach członkowskich Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Raport obejmuje lata 2000–2012. Do grudnia 2012 roku 132 (68%) państwa członkowskie WHO wprowadziły szczepienie przeciwko różyczce. W 2012 roku do WHO zgłoszono 94 030 zachorowań na różyczkę (dane ze 174 państw) – o 86% mniej w stosunku do 2000 roku, kiedy zarejestrowano 670 894 zachorowań w 102 państwach członkowskich. Zaplanowano, że w Regionie Amerykańskim WHO kryteria eliminacji różyczki zostaną spełnione w 2010 roku, a w Regionie Europejskim w 2015 roku.
Dane dotyczące realizacji szczepień przeciwko różyczce w państwach członkowskich WHO uzyskano z rejestru WHO/UNICEF (Joint Reporting Form), gromadzącego informacje o szczepieniach prowadzonych w ramach rutynowych programów szczepień. W grudniu 2012 roku szczepienie przeciwko różyczce realizowały 132 (68%) ze 194 państw: 3 (7%) w Regionie Afrykańskim WHO, 35 (100%) w Regionie Amerykańskim, 14 (64%) we Wschodnim Regionie Śródziemnomorskim, 53 (100%) w Regionie Europejskim, 5 (45%) w Regionie Azji Południowo-Wschodniej i 22 (81%) w Regionie Zachodniego Pacyfiku. Wśród 33 państw, które wprowadziły szczepienie przeciwko różyczce w latach 2000–2012, 13 państw należało do Regionu Europejskiego WHO. W 2012 mieszkańcy państw członkowskich realizujących szczepienia przeciwko różyczce stanowili 59% światowej populacji (31% w 2000 roku). W ciągu 12 lat odsetek dzieci do ukończenia 2. roku życia zaszczepionych 1 dawką szczepionki zawierającej wirusa różyczki zwiększył się z 22 do 43%.
W większości (94%) państw pierwsze szczepienie przeciwko różyczce wykonuje się w ramach pierwszego szczepienia przeciwko odrze. Pierwszą dawkę szczepionki zawierającej wirusa różyczki podaje się najczęściej w wieku 12–18 miesięcy, w 6% państw WHO szczepi się dzieci w wieku 9 miesięcy, a w 3% w wieku >18 miesięcy. Większość (89%) państw stosuje skojarzoną szczepionkę przeciwko odrze, śwince i różyczce (bez składnika przeciwko ospie wietrznej [MMR] lub ze składnikiem przeciwko ospie [MMRV]). W pozostałych krajach szczepienie realizuje się skojarzonymi preparatami przeciwko odrze i różyczce.
W analizowanym okresie liczba krajów zgłaszających do WHO zachorowania na różyczkę oraz przypadki zespołu różyczki wrodzonej zwiększyła się odpowiednio ze 102 do 174 oraz z 75 do 129. W 2012 roku zgłoszono istotnie więcej zachorowań na różyczkę w Regionie Europejskim i Regionie Zachodniego Pacyfiku (odpowiednio 30 536 i 44 275 przypadków) niż w pozostałych regionach (19 219 przypadków). Ogniska epidemiczne różyczki (>2000 zachorowań) w 2012 roku rejestrowano w Rumunii, Japonii (p. Zwiększona zachorowalność na różyczkę w Japonii) i w Polsce (p. także Zwiększona zachorowalność na różyczkę w Polsce), czyli w krajach, w których szczepienia przeciwko różyczce początkowo wykonywano przede wszystkim u dziewczynek. Cele związane z eliminacją różyczki ustalono w Regionie Amerykańskim i Europejskim. W Regionie Amerykańskim endemiczne przypadki różyczki i zespołu różyczki wrodzonej zgłoszono ostatni raz w 2009 roku, a dane z nadzoru epidemiologicznego potwierdzają spełnienie kryteriów eliminacji obu chorób. Natomiast w Regionie Europejskim liczba zachorowań na różyczkę w 2012 roku zmniejszyła się z 621 039 w 2000 roku do 30 536 w 2012 roku. Należy jednak zwrócić uwagę, że w 2011 roku liczba zarejestrowanych przypadków (9672) była znacznie mniejsza niż 2012 roku.
