W 2012 roku w amerykańskim stanie Oregon zgłoszono ponad 900 zachorowań na krztusiec – najwięcej od 1953 roku. W badaniu opublikowanym w czasopiśmie „Clinical Infectious Diseases” oceniono skuteczność szczepień przeciwko krztuścowi u dzieci i młodzieży. W 2012 roku w grupie wiekowej od 2 miesięcy do 19 lat zarejestrowano 617 zachorowań na krztusiec potwierdzony laboratoryjnie (metodą hodowli i/lub PCR). Wśród 289 chorych w wieku od 2 miesięcy do 6 lat, 129 (45%) osobom podano należną dla wieku liczbę dawek szczepionki DTPa, a 89 (31%) w ogóle nie otrzymało żadnego szczepienia DTPa – w tej grupie w 70% przypadków przyczyną niezaszczepienia był brak zgody rodziców. Natomiast wśród dzieci w wieku 7–10 lat szczepienie kompletne dla wieku otrzymało 79% osób (121 ze 153). W grupie wiekowej 13–16 lat szczepionkę dTpa otrzymało 76% osób.
Autorzy badania stwierdzili, że brak szczepień przeciwko krztuścowi wiązał się z większą zapadalnością na krztusiec – ryzyko względne (RR) mieściło się w zakresie od 1,9 (95% CI: 1,2–1,8) u młodzieży w wieku 13–16 lat do 20,6 (95% CI: 13,3–31,8) u dzieci w wieku 15–47 miesięcy. Natomiast skuteczność szczepienia przeciwko krztuścowi w zapobieganiu zachorowaniom wyniosła od 47% (95% CI: 19–65) w grupie wiekowej 13–16 lat do 95% (95% CI: 92–97) w grupie wiekowej 15–47 miesięcy.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że poddanie się szczepieniu przeciwko krztuścowi zgodnie z zaleceniami dla wieku wiązało się z istotnie mniejszym ryzykiem zachorowania.
