Czy długotrwałe stosowanie HDCz wpływa na ryzyko złamań?
Wpływ długotrwałego stosowania heparyny drobnocząsteczkowejna ryzyko złamań i gęstość mineralną kości u dorosłych.
Wpływ długotrwałego stosowania heparyny drobnocząsteczkowejna ryzyko złamań i gęstość mineralną kości u dorosłych.
W artykule przedstawiono aktualne wytyczne amerykańskie dotyczące oceny ryzyka złamania oraz niefarmakologicznej i farmakologicznej prewencji osteoporozy posteroidowej.
21-letni pacjent bez znanych przyczyn osteoporozy wtórnej ma nadłamania blaszek granicznych trzonów kręgów Th i obniżony wskaźnik T w densytometrii(-3). Jakie leczenie należy rozpocząć? Czy należy poszerzać diagnostykę o bardziej specjalistyczne badania, np. PTH (przy prawidłowym stężeniu wapnia)?
Zgodnie z rekomendacjami badanie densytometryczne wykonujemy jeden raz do roku, w rzadkich przypadkach dwa razy w roku np. podczas terapii kortykosteroidami. Za kryterium skuteczności przyjmuje się zmianę BMD o ok. 6% w skali rocznej.
W artykule przedstawiono zalecenia EULAR i EFORT dotyczące leczenia złamań osteoporotycznych u osób po 50. roku życia, organizacji opieki po złamaniu, oceny ryzyka kolejnego złamania, rehabilitacji oraz leczenia niefarmakologicznego i farmakologicznego.
Leczenie przeciwzłamaniowe musi być kompleksowe i uwzględniać m. in. zapobieganie sarkopenii, eliminację czynników ryzyka osteoporozy i złamań kości, a także leczenie farmakologiczne. Wysłuchaj wypowiedzi prof. Piotra Głuszko.
W metabolizmie alfakalcydolu nie powstaje 25(OH)D, zatem jego podawanie nie ma żadnego wpływu na jego stężenie. Według CHPL preparat jest zarejestrowany m.in. do leczenia osteoporozy postmenopauzalnej i związanej z wiekiem, z jednoczesnym niedoborem witaminy D lub jej czynnych metabolitów. Alfakalcydol stosuje się jedynie w sytuacji upośledzonej hydroksylacji nerkowej, a więc w przewlekłej chorobie nerek.
Niestety nie ma leków, które w 100% zabezpieczałyby przed wystąpieniem nowych złamań. Leki, którymi dysponujemy zmniejszają ryzyko wystąpienia kolejnych złamań maksymalnie o 70%. Alendronian jest jednym z najczęściej stosowanych bisfosfonianów.
Jałowa martwica żuchwy (osteonecrosis of the jaw – ONJ) jest bardzo rzadkim powikłaniem leczenia osteoporozy lekami antyresorpcyjnymi, jak bisfosfoniany czy denosumab. ONJ występuje głównie po zabiegach stomatologicznych, jednak nie ustalono dotąd jednoznacznych wytycznych co do odstawienia leków antyresorpcyjnych przed planowanym zabiegiem. Należy natomiast podkreślić konieczność wdrożenia profilaktyki wystąpienia ONJ przed rozpoczęciem leczenia antyresorpcyjnego.
Obecnie mówi się o wielu nowych opcjach terapeutycznych osteoporozy, m.in. o terapii skojarzonej. Na horyzoncie pojawiają się nowe leki, wśród nich inhibitory katepsyny K, przeciwciała przeciwko sklerostynie, czy analog PTHRP.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.