Pytanie nadesłane do Redakcji
W badaniu bilansowym 3-letniej dziewczynki stwierdzono wysokość ciała <10. centyla i otyłość. Mama zgłosiła, że jej córka bardzo chętnie je, a kiedy nie dostaje dodatkowych posiłków, płacze i krzyczy. Trudno ją wtedy uspokoić. Mama próbowała ograniczyć liczbę posiłków, ale dziewczynka sama szukała jedzenia, a nawet kilkakrotnie wyjadała karmę z miski kota. Do jakiego specjalisty należy skierować taką pacjentkę? Czy skierowanie powinno mieć charakter pilny, czy zwykły?
Odpowiedź
dr n. med. Barbara Kalina-Faska, prof. dr hab. n. med. Ewa Małecka-Tendera
Katedra i Klinika Pediatrii i Endokrynologii Dziecięcej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Istotne jest dokładne zebranie wywiadu dotyczącego nie tylko nawyków żywieniowych, ale także przebiegu ciąży u matki, okresu noworodkowego, niemowlęcego, rozwoju psychofizycznego i innych niepokojących objawów (p. Jakie objawy kliniczne wskazują na zespół Pradera i Willego zależnie od wieku dziecka? i Z jakimi chorobami należy różnicować zespół Pradera i Willego?). W okresie noworodkowym i niemowlęcym należy zwrócić uwagę na problemy w karmieniu, zmniejszenie napięcia mięśniowego oraz czas osiągania tzw. kamieni milowych w rozwoju. Otyłość u dziecka niskorosłego zawsze powinna budzić niepokój i wzmagać czujność diagnostyczną (dzieci z otyłością prostą są zazwyczaj wysokie, a nawet wyższe od rówieśników). W badaniu przedmiotowym należy też zwrócić uwagę, czy u dziecka występują cechy dysmorfii, zmniejszenie napięcia mięśniowego i opóźnienie rozwoju psychoruchowego. W przypadku stwierdzenia niepokojących objawów pacjenta należy w trybie pilnym skierować równocześnie do poradni genetycznej i endokrynologicznej, gdyż istnieje uzasadnione podejrzenie zespołu Pradera i Willego.
