Czy wtórna duża eozynofilia (np. kilka–kilkanaście tys.) w przebiegu choroby pasożytniczej lub reakcji alergicznej wiąże się z ryzykiem uszkodzenia narządów?

Odpowiedź

dr hab. n. med. Wojciech Feleszko
Klinika Pneumonologii, Alergologii Wieku Dziecięcego i Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Wielu lekarzy ma obawy, że duża eozynofilia może być związana z uszkodzeniem tkanek (eozynofile zawierają ziarnistości posiadające toksyczne dla tkanek związki). Dotychczas nie wykazano jednak, aby sama eozynofilia, na przykład w przebiegu infestacji pasożytniczej, powodowała znaczące ubytki w tkankach lub narządach. Ewentualne uszkodzenie narządów wynika z choroby podstawowej, w przebiegu której w tkankach obecne są nacieki eozynofilowe wywołujące stan zapalny (np. w eozynofilowym zapaleniu przełyku czy alergicznym nieżycie nosa), lub z aktywności samego pasożyta. W takiej sytuacji należy leczyć chorobę pierwotną, tzn. eradykować pasożyty lub ograniczyć zapalenie alergiczne.

Z tego też względu należy zawsze próbować ustalić przyczynę eozynofilii. Jeżeli jest to reakcja alergiczna (np. związana z przyjęciem leku), to należy przerwać podawanie tego preparatu. Powinno się także podjąć próbę ustalenia, czy reakcja na ten lub podobny lek (np. antybiotyk β-laktamowy) miała miejsce w przeszłości. Podawanie GKS z powodu samej eozynofilii jest błędem. Leki te są zarezerwowane do leczenia bardzo konkretnych chorób alergicznych (np. zespół nadwrażliwości indukowanej lekami [DRESS]) albo zespołów z autoimmunizacji (np. zapalenie naczyń z eozynofilią [typu Churga i Strauss]), ale decyzja o rozpoczęciu terapii wymaga precyzyjnego ustalenia rozpoznania choroby.