Pranobeks inozyny stosuje się od lat 70. XX wieku. Wymagania rejestracyjne były wówczas znacznie łagodniejsze niż obecnie i zwracały większą uwagę na bezpieczeństwo leku niż jego skuteczność. Badania kliniczne przeprowadzano wówczas w małych grupach chorych, a protokoły postępowania nie były tak precyzyjnie opisane jak obecnie. Wyniki badań klinicznych dotyczących stosowania pranobeksu inozyny nie są przekonujące – jak dotąd w badaniach klinicznych nie potwierdzono, aby pranobeks inozyny wykazywał większe działanie przeciwwirusowe niż placebo. Jego działanie przeciwwirusowe i immunomodulujące potwierdzono jedynie w badaniach in vitro, co oznacza brak przekonujących dowodów na jego skuteczność kliniczną. W związku z tym aktualne zalecenia instytucji i towarzystw naukowych dotyczące leczenia ospy wietrznej i półpaśca, zakażeń wirusem opryszczki lub innych chorób wirusowych nie uwzględniają stosowania pranobeksu inozyny. Lek ten cieszy się jednak popularnością wynikającą z tradycji stosowania i silnego marketingu. Poza Polską jest dostępny w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemczech, Czechach, Słowacji, Francji, Rumunii i republikach nadbałtyckich. Osobiście nie stosuję pranobeksu inozyny i nie zalecam jego stosowania.
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej