Prof. Zbigniew Lew-Starowicz przedstawia problemy seksuologiczne zgłaszane przez pacjentów z chorobami układu krążenia.
Zaburzenia te należą do grupy najważniejszych wyzwań klinicznych (nie tylko w psychiatrii) z uwagi na dużą częstość występowania oraz znaczne ryzyko spowodowania istotnych i długotrwałych szkód zdrowotnych zarówno indywidualnych, jak i społecznych. W pracy przedstawiono podsumowanie aktualnego stanu wiedzy dotyczącej zasad postępowania w przypadkach tego niezwykle poważnego i częstego problemu zdrowotnego.
Zapraszamy do wysłuchania wykładu mgr psych. Urszuli Stolarskiej-Weryńskiej wygłoszonego podczas XIV Krajowej Konferencji Szkoleniowej Neurologia 2018
57-letni mężczyzna cierpiący na cukrzycę typu 2 otrzymał od lekarza reumatologa w związku z rozpoznaniem fibromialgii fluoksetynę. Bezpośrednio po włączeniu leku pojawiły się problemy z zasypianiem i kontynuacją snu, które pacjent próbował bezskutecznie zwalczać za pomocą dostępnych bez recepty leków roślinnych.
Pod pojęciem otępienia nie kryje się pojedyncza jednostka chorobowa. Termin ten odnosi się do zespołu objawów związanych z postępującym pogarszaniem się funkcjonowania intelektualnego, które prowadzi do utraty możliwości samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego.
Psychiatrzy dzieci i młodzieży często uważają zaburzenia zachowania za wyzwanie diagnostyczne. Problem ten wynika z niejednorodnych kryteriów rozpoznawania i prawdopodobnie z dużej częstości współwystępowania innych problemów behawioralnych.
Analizując opisany przypadek, można stwierdzić, że w leczeniu nie uwzględniono pewnych istotnych aspektów farmakologicznych i klinicznych, co stało się przyczyną nieskuteczności terapii i wystąpienia działań niepożądanych.
PTSD rozwija się u ok. 15% osób narażonych na działanie stresorów traumatycznych. Leczeniem z wyboru u chorych z tym rozpoznaniem jest psychoterapia skoncentrowana na traumie, zaś farmakoterapii przyznano status terapii drugiego wyboru. Autorzy omawianego artykułu przeprowadzili metaanalizę dostępnych badań, w których oceniano skuteczność leczenia farmakologicznego.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych w krajach wysoko rozwiniętych i 10. co do częstości przyczyną niesprawności na świecie.
Szacuje się, że kryteria diagnostyczne tego zaburzenia spełnia 6% osób z populacji ogólnej, a wśród pacjentów przyjmowanych do szpitali psychiatrycznych lub zgłaszających się do poradni zdrowia psychicznego wskaźnik ten może wynosić aż 15–20%. Wyniki wstępnych badań sugerują, że kwetiapina w postaci preparatu o natychmiastowym uwalnianiu może być skuteczna w leczeniu tych chorych.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.