Bogata literatura i odpowiednie dla wieku techniki diagnozowania ułatwiają to zadanie w przypadku dzieci – wyjaśnia prof. Małgorzata Janas-Kozik.
Czy ta technika terapeutyczna bywa pomocna w tej trudnej sytuacji? Wyjaśnia prof. Małgorzata Janas-Kozik.
Rozmowy powinny się odbywać w bezpiecznych warunkach. Prof. Małgorzata Janas-Kozik podkreśla rolę psychoedukacji.
Procesy związane z określaniem tożsamości płciowej mogą budzić emocje, dlatego pewne zachowania dzieci wymagają baczniejszej obserwacji.
Prof. Małgorzata Janas-Kozik wyjaśnia, w jaki sposób można pomóc nastolatkowi.
Kryteria dla nastolatków i osób dorosłych są jednakowe. Jest ich sześć i wszystkie muszą być spełnione, by rozpoznać dysforię płciową.
Może się okazać, że z dzieckiem będzie trzeba rozmawiać wcześniej niż się myślało, ponieważ rozwój seksualności rozpoczyna się od okresu płodowego i trwa do końca życia.
Trzeba być bardzo ostrożnym w mówieniu o zaburzeniu identyfikacji. Prof. Małgorzata Janas-Kozik zaznacza, że młodemu człowiekowi trzeba dać czas.
Fizjologiczny przebieg żałoby nie wymaga interwencji specjalistycznej. Czy cyfrowe znajomości i media społecznościowe bywają w tej sytuacji pomocne?
Które zachowania dzieci mogą nasuwać podejrzenie niezgodności płciowej? Czy musi im towarzyszyć poczucie dyskomfortu, a nawet cierpienia psychicznego?
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.