medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Dominującym objawem majaczenia są zakłócenia świadomości, które wyrażają się zmniejszoną orientacją w otoczeniu, oraz zakłócenia koncentracji, utrzymywania i podzielności uwagi. Pacjent jest bezradny, a w nasilonych przypadkach – zdezorientowany.
Majaczenie jest zespołem zaburzeń świadomości spowodowanym trwałym lub okresowym zaburzeniem funkcjonowania OUN (ośrodkowy układ nerwowy).
Niestety problematyka związana z żałobą rzadko jest tematem pogłębionych dyskusji podejmowanych na większości uczelni medycznych, czy podczas szkolenia specjalizacyjnego w zakresie psychiatrii lub medycyny ogólnej. Dlatego, jeśli chodzi o rozumienie i radzenie sobie z tym uniwersalnym – czasem obezwładniającym – ludzkim doświadczeniem, mity i niedopowiedzenia zastępują wiedzę opartą na danych naukowych.
Podstawowe cele terapii powinny obejmować zmniejszenie częstości występowania objawów i ich nasilenia, poprawę jakości funkcjonowania oraz jakości życia.
Leczenie chorych z OCD zaleca się wówczas, gdy objawy powodują zaburzenie funkcjonowania lub znaczne cierpienie psychiczne.
Pierwszy epizod psychozy występuje zazwyczaj u młodych osób (w wieku 15–25 lat) i jest często skrajnie traumatycznym doświadczeniem dla chorych i ich rodzin.
Stany wymagające pomocy psychiatrycznej w trybie doraźnym charakteryzują się najczęściej gwałtownymi, niezrozumiałymi i dziwacznymi dla otoczenia zachowaniami, których skutków nie można w pełni przewidzieć. Istnieje prawdopodobieństwo, że człowiek w tym stanie może zagrażać zdrowiu i życiu własnemu lub innych osób.
Ostre stany pobudzenia często występują w przebiegu zaburzeń psychotycznych, gdyż zarówno u chorych na schizofrenię, jak i u osób z zaburzeniem schizoafektywnym lub z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym (bipolar disorder – BD) typu I ryzyko wystąpienia pobudzenia w pewnych okresach jest duże.
Weiden zaproponował nam przewodnik po jednym trudnym zagadnieniu – braku współpracy w zakresie leczenia. Warto go przeczytać i wykorzystać zawarte w nim wskazówki.
Zespół fibromialgii występuje we wszystkich grupach etnicznych i nie ogranicza się jedynie do zamożnych lub uprzemysłowionych społeczeństw. Według dostępnych obecnie danych szacunkowych doświadcza go 2–4% osób z populacji ogólnej.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
