medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Chorzy z poważnymi zaburzeniami psychicznymi obarczeni są istotnie większym ryzykiem przedwczesnego zgonu, a najważniejszą przyczyną zwiększonej umieralności wśród tych pacjentów są nierozpoznane i/lub nieprawidłowo leczone zaburzenia ogólnomedyczne.
Czy otwarte spotkania terapeutyczne z udziałem pacjenta w kryzysie psychotycznym i ważnych dla niego osób są skuteczną metodą leczenia? Czy lekarz POZ stanowi jej istotne ogniwo? Przeczytaj o realizacji tego podejścia w polskich warunkach.
Badając społeczny kontekst choroby psychicznej, warto zwrócić uwagę na materiały publicystyczne oraz literackie ukazujące m. in. funkcjonowanie szpitali psychiatrycznych. Niektóre z nich wywołały istotne poruszenie medialne, prowadząc do konkretnych inicjatyw dotyczących ochrony praw człowieka doświadczającego zaburzeń psychicznych.
Posłuchaj opinii psychologa na temat związku emocji z nadmiernym spożyciem pokarmów.
Szaleństwo, psychoza, obłęd: czy są tylko synonimami choroby psychicznej? Być może podobne określenia ukazują ludzkie „stany duszy”. Czy osoba mająca halucynacje może doświadczać przeżyć duchowych, czy też w jakimś sensie mają one charakter urojeniowy?
W artykule omówiono wybrane stany kliniczne, które należy brać pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej stanów zagrożenia życia u pacjentów leczonych lekami psychotropowymi. Wiedza dotycząca możliwych zagrożeń związanych z tym leczeniem stanowi istotny czynnik zwiększający szansę na adekwatne rozpoznanie oraz właściwe postępowanie ratunkowe w następujących omawianych poniżej sytuacjach klinicznych.
W przypadku pacjenta po usiłowanym (udaremnionym) zamachu samobójczym należy podjąć działania w celu stabilizacji stanu somatycznego i redukcji ewentualnych niekorzystnych następstw somatycznych. Szczegóły postępowania zależą od metody, jaką wybrał pacjent, aby dokonać zamachu na własne życie.
Przystępując do oceny stanu psychicznego i somatycznego pacjenta agresywnego, przede wszystkim należy się starać nawiązać z nim kontakt słowny oraz ten kontakt podtrzymać. Ważna jest umiejętność stosowania słownej deeskalacji, techniki mającej na celu redukcję wrogości, napięcia emocjonalnego i rozdrażnienia pacjenta.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (obsessive compulsive disorder – OCD; dawniej nerwica natręctw) w zależności od klasyfikacji diagnostycznych jest sytuowane w kategorii „zaburzeń lękowych” (DSM IV) lub „zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem lub pod postacią somatyczną”.
Zaburzenia świadomości w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych należą do najczęściej obserwowanych zespołów psychopatologicznych u osób w wieku podeszłym. Epizody majaczeniowe w otępieniu wiążą się z niekorzystnym rokowaniem, wskazują na zaawansowanie samego procesu otępiennego oraz na obecność powikłań somatycznych.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
