medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Część 3. Jak rozmawiać z nastolatkiem, u którego podejrzewamy myśli samobójcze?
Obecnie niedostępne są badania przesiewowe w kierunku BD do stosowania w POZ. Zgodnie z zaleceniami NICE (National Institute for Health and Care Excellence), diagnozując depresję u pacjenta, lekarze rodzinni powinni zapytać o wcześniejsze epizody nadmiernej aktywności lub zachowań cechujących się rozhamowaniem; a jeśli objawy te utrzymywały się dłużej niż przez 4 dni, pacjent powinien zostać skierowany do psychiatry.
Niedobory witaminowe u kobiet w ciąży mogą wpływać na czynności poznawcze u ich dzieci. Wyniki dotychczas przeprowadzonych badań sugerują, że niedobór witaminy D może mieć związek z większym ryzykiem występowania ASD lub niepełnosprawności intelektualnej u dzieci.
Motywowanie pacjentów do realizacji zaleceń medycznych jest równie istotnym elementem, jak odpowiednio postawiona diagnoza i dobór farmakoterapii.
Najogólniej mówiąc, medycyna psychosomatyczna zajmuje się zależnościami pomiędzy sferą psychiczną człowieka, czynnikami społecznymi i biologicznymi a rozwojem i przebiegiem danej jednostki chorobowej. Cechuje ją holistyczne podejście do diagnostyki i leczenia.
Podsumowanie uzgodnionego stanowiska ekspertów British Association for Psychopharmacology i National Association of Psychiatric Intensive Care and Low Secure Units.
Zaburzenia lękowe, depresja i inne zaburzenia psychiczne wiążące się z narażeniem na przewlekły stres występują powszechnie oraz stanowią jeden z najważniejszych powodów orzekania niezdolności do pracy i wcześniejszej emerytury w większości krajów wysoko rozwiniętych.
Płodowy zespół alkoholowy (fetal alcohol syndrome – FAS) i spektrum płodowych zaburzeń alkoholowych (fetal alcohol spectrum disorders – FASD) są wynikiem wewnątrzmacicznego narażenia na alkohol i stanowią najczęstsze niedziedziczne przyczyny niepełnosprawności intelektualnej.
W swojej codziennej pracy klinicyści mogą zetknąć się z pacjentami, którzy doświadczyli traumy i wymagają leczenia zarówno somatycznego, jak i psychiatrycznego. Dlatego też bardzo istotne jest, by potrafili poprawnie zidentyfikować indywidualne potrzeby pacjenta i na nie odpowiedzieć.
Pod pojęciem otępienia nie kryje się pojedyncza jednostka chorobowa. Termin ten odnosi się do zespołu objawów związanych z postępującym pogarszaniem się funkcjonowania intelektualnego, które prowadzi do utraty możliwości samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
