medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Lepiej pytać niż błądzić. Polecamy Państwu maraton Q&A. Odpowiedzi udzielają najlepsi eksperci.
Przykłady omawia prof. Aleksandra Łuszczyńska.
Odpowiada dr n. med. Aleksander Kania.
Wyodrębnia się kilka rodzajów takich zaburzeń. Wymienia je dr n. med. Aleksander Kania.
Zdrowie tej grupy osób nie jest przedmiotem rutynowego szkolenia w trakcie studiów medycznych. Niektóre uczelnie proponują zajęcia fakultatywne – mówi dr Bartosz Grabski.
Czy statystyki w zakresie problemów psychicznych pacjentów nieheteronormatywnych są powtarzalne w różnych krajach, czy różnią się zależnie od lokalnej polityki i kultury? Odpowiada dr Bartosz Grabski.
O problemach wynikających m.in. z wpływu doświadczeń dyskryminacyjnych, ale też z wewnętrznych przeżyć osoby heteroseksualnej i lęku przed odrzuceniem, mówi dr Bartosz Grabski.
Powstaje coraz wiecej instytucji niepublicznych oferujących fachową pomoc tym osobom. W celu uzyskania wsparcia warto skontaktować się z organizacjami, które kierują następnie do odpowiednich specjalistów – odpowiada dr Bartosz Grabski.
Weryfikacja rozpoznania i ocena zaleconego dotąd leczenia to niektóre z nich. Pozostałe wymienia dr Piotr Wierzbiński.
Kiedy można mówić, że depresja jest oporna na leczenie? Czy podobne zasady można zastosować także do innych zaburzeń psychicznych, wobec których farmakoterapia nie działa? Wyjaśnia dr Piotr Wierzbiński.
Weryfikacja rozpoznania, kontrola rzeczywistego przyjmowania leków i ich dawek oraz stężenia leku we krwi – to pierwsze kroki. Dalej warto m.in. rozważyć włączenie innych metod leczenia – mówi dr Piotr Wierzbiński.
Jest kilka sfer, w których można wykorzystać różne cechy tego leku. Trzeba jednak pamiętać o odpowiednim dawkowaniu i monitorowaniu parametrów krwi. Sytuacje te wymienia prof. Krzysztof Kucia.
W przeciwieństwie do wielu nowych leków, klozapina nie ma postaci o przedłużonym uwalnianiu. Mimo to od ponad 30 lat liczba publikacji poświęconych klozapinie jest na stałym wysokim poziomie, co świadczy o jej nieustającej użyteczności w praktyce. Mówi o tym prof. Krzysztof Kucia.
Zarejestrowano ją do leczenia depresji lekoopornej i szczególnej postaci epizodu duzej depresji. Nie powinno się jej stosować u chorych uczulonych na tę substację, a także m.in. u pacjentów z epizodami sercowo-naczyniowymi w wywiadzie. Prof. Dominika Dudek wymiania również inne sytuacje, w których nie należy wdrażać tego leczenia.
O formalnych wymogach dotyczących zastosowania tego leku, od procedur jego pozyskania, po samo podanie preparatu, mówi prof. Dominika Dudek.
O tym, które preparaty wybrać i w jakiej sytuacji można je zastosować, mówi dr hab. Jarosław Woroń.
O czynnikach wpływających na większą czujność diagnostyczną specjalistów i ich kompetencje, ale także większą świadomość społeczną – np. wśród rodziców – istnienia spektrum zaburzeń autystycznych, mówi prof. Małgorzata Janas-Kozik.
Dlaczego w przypadku nastolatków, którzy dokonują niesamobójczych okaleczeń, włączenie do leczenia rodziny pacjenta jest istotnym elementem procesu terapeutycznego? Wyjaśnia prof. Agnieszka Gmitrowicz.
Młodzi pacjenci cierpiący na chorobę dwubiegunową w pierwszej kolejności doświadczają epizodu depresyjnego. W populacji pediatrycznej częściej niż u dorosłych występuje labilność nastroju z wahaniami dobowymi. O tym, jakie inne objawy składają się na obraz kliniczny zaburzenia w tej grupie wiekowej, mówi dr Lena Cichoń.
Najważniejsze, by zaakceptować, że ktoś jest w kryzysie, bez względu na przyczynę tego stanu. Kolejne wskazówki, jak się zachować i jakie podjąć działania, przekazuje certyfikowany interwent kryzysowy i psychoterapeuta mgr Tomasz Bilicki.
Badania prowadzone na bliźniętach jednojajowych są cennym źródłem danych o roli czynników genetycznych. W części przypadków bardzo trudno podać jedną przyczynę zaburzeń. Prof. Małagorzata Janas-Kozik podkreśla, że ASD nie są procesem postępującym, nie mijają po 18. rż., ale objawy można łagodzić wcześnie rozpoczętymi treningami.