Dwa mistrzostwa NBA, wielokrotny udział w meczu gwiazd, mistrzostwo olimpijskie z USA w 2008 roku – to niektóre z osiągnięć w karierze Chrisa Bosha. Karierze, którą przerwała zakrzepica. I choć decyzja o zakończeniu gry nie przyszła koszykarzowi łatwo, to potrafił poradzić sobie z życiem „po koszykówce”.
Chris Bosh oddaje rzut podczas meczu Toronto Raptors z Orlando Magic. Fot. chensiyuan, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
Christopher Wesson Bosh urodził się 24 marca 1984 roku. Jako dziecko Bosh trenował m.in. karate oraz baseball. Uczęszczał do college'u Georgia Tech, gdzie studiował projektowanie graficzne, a następnie zarządzanie. College opuścił po pierwszym roku i wziął udział w drafcie (coroczny proces mający na celu pozyskanie przez kluby ligi NBA praw do nowych zawodników) w 2003 roku.
W sezonie 2006–2007 Bosh poprowadził Toronto Raptors do pierwszego od pięciu lat występu w play-offach. Opuścił Toronto w 2010 roku jako rekordzista drużyny pod względem liczby punktów, zbiórek, bloków i rozegranych minut.
Bosh i jego koledzy z drużyny w meczu przeciwko Milwaukee Bucks w sezonie 2005–2006. Od lewej w czerwonych koszulkach: Pape Sow, Chris Bosh, Mike James i Morris Peterson. Fot. Jeramey Jannene, CC BY 2.0, via Wikimedia
CommonsDrugą połowę swojej kariery Bosh spędził w Miami Heat, gdzie wraz z LeBronem Jamesem i Dwyanem Wadem stworzył „Wielką Trójkę”, z którą dwukrotnie sięgnął po mistrzostwo NBA (w 2012 i 2013 roku). Bosh 11 razy występował w meczu gwiazd. Wraz z reprezentacją USA zdobył złoty medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2008 roku.
Na początku 2015 roku Bosh został przyjęty do szpitala w Miami po tym, jak skarżył się na utrzymujący się od kilku dni dyskomfort w klatce piersiowej. 21 lutego 2015 roku został wykluczony z gry do końca sezonu z powodu zatorowości płucnej. 28 października 2015 roku koszykarz powrócił na parkiet w meczu Heat przeciwko Charlotte Hornets, zdobywając 21 punktów i 10 zbiórek w wygranym przez jego zespół spotkaniu.
Zakrzepica kończyny dolnej ponownie zmusiła Bosha do przerwy w 2016 roku. Koszykarz zmagał się z rosnącą presją ze strony lekarzy i menadżerów Heat, aby pauzować przez resztę sezonu ze względu na potencjalne niebezpieczeństwa związane z nawracającą chorobą. Ostatni mecz w NBA rozegrał 9 lutego 2016 roku z San Antonio Spurs.
Od lewej: Dwayne Wade, Carmelo Anthony, Lebron James i Chris Bosh, 2008 r. Fot. Richard Giles, CC BY-SA 2.0, via Wikimedia Commons
Bosh początkowo był optymistą co do powrotu na parkiet na sezon 2016–17. We wrześniu 2016 r. koszykarz nie przeszedł jednak testów fizycznych i zespół nie dopuścił go do udziału w obozie przygotowawczym. 26 września 2016 roku prezes Heat Pat Riley powiedział, że uważa karierę Bosha w zespole za zakończoną. Bosh testy nazwał „chwilową porażką” i zapowiedział walkę o powrót do gry. Poczuł się też dotknięty tym, że Riley nie poinformował go o decyzji osobiście, tylko przekazał informację do mediów.
– Poczułem się, jakby odebrano mi wiele rzeczy. Całe życie pracowałem, aby być najlepszy w tym, co robię, a teraz ludzie mówią mi, że nie mogę już tego robić. Nie sądzę, żeby ktokolwiek był w stanie to zrozumieć, chyba że jemu też się to przytrafiło – komentował koszykarz.
Chris Bosh podczas meczu Washington Wizards z Miami Heat, marzec 2011 r. Fot. Flickr user Keith Allison, CC BY-SA 2.0, via Wikimedia Commons
Bosh tłumaczył, że podjęcie decyzji o zakończeniu kariery było stopniowym procesem. – Powoli, ale skutecznie traciłem zapał do treningów. Nie miałem tej samej motywacji. Zacząłem zajmować się innymi rzeczami i stawać się w nich coraz lepszy, i na tych rzeczach skupiałem się coraz bardziej.
W maju 2017 r. Bosh i Heat osiągnęli porozumienie, na mocy którego Bosh opuścił drużynę, po to, aby jego pensja nie zajmowała limitu wynagrodzeń zespołu na sezon 2017–18. 2 czerwca 2017 roku NBA orzekło, że problemy z krzepnięciem krwi Bosha są chorobą kończącą karierę. W 2019 roku Heat uhonorowali Bosha, zastrzegając, że numer 1, z którym grał koszykarz, nigdy nie będzie noszony przez żadnego innego gracza.
Po przejściu na emeryturę Bosh nauczył się grać na gitarze, zajmuje się produkcją muzyki, a także napisał książkę z poradami dla młodych sportowców. – Dwa lata zajęło mi to, żeby się zmienić i ruszyć dalej – mówił w jednym z wywiadów. – Myślałem, że zdobycie mistrzostwa było najtrudniejszą rzeczą, jaką zrobiłem w życiu. Okazało się jednak, że zdecydowanie najtrudniejsze było niegranie w koszykówkę.
