Od 8 miesięcy leczę się u pulmonologa - stwierdzono POCHP - rozedmę płuc. Z badań specjalistycznych wykonano tylko spirometrię. Biorę Zafiron i Flutixon, jednak mam duży dyskomfort psychiczny z powodu braku informacji od lekarza prowadzącego nt. tej choroby. Czytam więc dużo w Internecie i dowiaduję się o badaniach oceniających stopień rozdęcia płuc i pułapki powietrznej (pletyzmografia), a także badanie DLCO. Uprzejmie proszę o odpowiedź, czy ww. badania powinny być również wykonane w przypadku mojej choroby?
lek. med. Iwona Witkiewicz
specjalista chorób płuc
Ordynator Oddziału Chorób Płuc i Gruźlicy Specjalistycznego Szpitala im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie
Konsultant wojewódzki w dziedzinie chorób płuc i gruźlicy województwa zachodniopomorskiego
Do rozpoznania, a później monitorowania POChP wystarczającym badaniem jest spirometria, a szczególnie pomiar FEV1, FVC i wyliczenia FEV1/FVC Pozostałe wskaźniki podawane w spirometrii mają znaczenia pomocnicze a część z nich świadczą jedynie o technicznej poprawności wykonanego badania. O ile wskaźnik FEV/FVC pozwala rozpoznać obturację, o tyle wartość FEV1 po inhalacji leku rozkurczającego oskrzela określa stopień zaawansowania tej obturacji.
Do rozpoznania obturacji i POChP nie jest konieczne wykonanie badania pletyzmograficznego. Badanie to pozwala wprawdzie ocenić, wtórne do obturacji, rozdęcie płuc oraz dodatkowo ocenić opór dróg oddechowych, ale nie ma wpływu na postępowanie z chorym, a zwłaszcza na stosowane leczenie. W tej sytuacji badanie to przeprowadza się jedynie u chorych, u których podejrzewamy współistnienie POChP z chorobami restrykcyjnymi, co jest zjawiskiem niezwykle rzadkim.
Badanie DLCO również należy raczej do panelu badań wykonywanych u chorych z chorobami restrykcyjnymi, np. śródmiąższowym włóknieniem płuc, a nie chorobami obturacyjnymi. Obniżenie DLCO jest wprawdzie wskaźnikiem postępowania zmian rozedmowych, ale u chorych z POChP wykonuje się je jedynie w szczególnych sytuacjach, jak np. kwalifikacja do zabiegów operacyjnych na płucach, a zwłaszcza, operacyjnego zmniejszania objętości płuc u chorych z zaawansowaną rozedmą w płatach górnych.
W codziennej praktyce, przy dobrej współpracy chorego z lekarzem prowadzącym regularnie wykonywana spirometria wraz z analizą danych z wywiadu od chorego, a zwłaszcza analizą częstości zaostrzeń i hospitalizacji jest wystarczającym narzędziem do oceny postępu choroby i ustalenia planu leczenia.