POChP a plastyka naczyń wieńcowych

Koronarografia jest zabiegiem pozwalającym na uwidocznienie i ocenę drożności tętnic wieńcowych, czyli naczyń odżywiających serce.


Ryc. Lewa tętnica wieńcowa widoczna w koronarografii
Źródło: Choroby wewnętrzne, prof. A. Szczeklik (red.), Medycyna Praktyczna, Kraków 2006

Przez cewnik, wprowadzany najczęściej do tętnicy udowej i dalej, aż do tętnic wieńcowych, podaje się środek cieniujący (kontrast), pozwalający na uwidocznienie naczyń w badaniu radiologicznym (patrz: ryc.; zobacz także: Koronarografia).

Miażdżyca prowadzi do zwężenia tętnic wieńcowych i powoduje chorobę niedokrwienną serca, zaś całkowite zamknięcie tętnicy wieńcowej powoduje zawał. Najskuteczniejszą metodą leczenia zwężonych lub zamkniętych tętnic wieńcowych jest ich plastyka, wykonywana właśnie podczas koronarografii. Zwężone miejsce jest poszerzane za pomocą specjalnego cewnika z balonikiem. Po poszerzeniu, w miejsce zwężenia często wszczepia się stent, czyli sprężyste „rusztowanie” utrzymujące drożność odcinka naczynia.

W omawianym badaniu oceniano, czy ryzyko związane z plastyką naczyń wieńcowych jest większe u chorych na POChP. Oceniano zabiegi wykonane u ponad 14 tysięcy chorych, hospitalizowanych w znanej klinice Mayo w USA. Około 2000 badanych miało POChP. Średni czas obserwacji chorych po zabiegu wynosił około 4 lata. W tym okresie ryzyko zgonu i zawału serca było większe u chorych na POChP niż w pozostałej grupie badanych. Ryzyko w okresie po zabiegu było również większe u chorych na POChP.

Jakie wnioski można wysnuć na podstawie tych wyników? Chorzy na POChP powinni być poddani szczególnie troskliwej opiece lekarskiej w okresie okołozabiegowym i po zabiegu - nie wolno im lekceważyć zaleceń lekarzy dotyczących trybu życia i przyjmowania leków.

Trzeba podkreślić, że prezentowane wyniki absolutnie nie przemawiają przeciwko poddawaniu się koronarografii! Świadczą tylko o tym, że u pacjentów z POChP ryzyko po zabiegu jest większe w porównaniu do osób nie chorujących na POChP, a NIE w porównaniu do chorych na POChP, którzy nie poddali się koronarografii.

Opracowano na podstawie: Tomas Konecny, Krishen Somers, Marek Orban, Yuki Koshino, Ryan J. Lennon, Paul D. Scanlon, and Charanjit S. Rihal, Interactions Between COPD and Outcomes After Percutaneous Coronary Intervention Chest 2010; 138: 621—627
Quantcast