Pytanie nadesłane do redakcji
Opis scyntygrafii statycznej: nerka lewa mała, w całości znacznie słabiej wychwytuje i nierównomiernie gromadzi znacznik dmsa 99m, widoczne ubytki przede wszystkim w dolnym biegunie, nerka prawa gromadzenie znacznika dmsa tc 99 m nierównomierne z osłabieniem wychwytu w dolnym biegunie, udział nerek w oczyszczaniu krwi z radioznacznika wynosi 14% dla nerki lewej i 86% dla nerki prawej. Wnioski: blizny pozapalne w nerce lewej ze znacznym upośledzeniem jej funkcji, obraz nerki marskiej. Prawdopodobnie niewielkie zmiany pozapalne w nerce prawej. Scyntygrafia dynamiczna: nerka lewa mała, słabo i nierównomiernie chłonie na krzywej renograficznej, w ciągu 30 min obserwacji nie pojawiła się faza wydalnicza tej nerki. Po podaniu furosemidu nie stwierdzono spadku radioaktywnosci nad nerką lewą. Nerka prawa prawidłowego kształtu i wielkości, w fazie miąższowej dosyć równomiernie wysycona. Wydalanie radioznacznika sprawne. Udział miąższu nerki lewej w oczyszczaniu krwi z radiofarmaceutyku wynosi ok 20%, a miąższu nerki prawej 80%. Wnioski: badanie wskazuje na znaczne obniżenie czynności nerki lewej (obraz nerki marskiej). Czy w tym przypadku jest szansa na leczenie farmakologiczne lewej nerki? I czy ona będzie nadal działała?
Odpowiedziała
dr hab. med. Teresa Nieszporek
Katedra i Klinika Nefrologii, Endokrynologii i Chorób Przemiany Materii
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Scyntygrafia zarówno statyczna, jak i dynamiczna nie są jedynymi badaniami określającymi charakter zmian w nerkach i stanowią zwykle uzupełnienie innych badań. Badanie to pozwala zwłaszcza na ocenę czynności każdej nerki osobno. Taka informacja jest przede wszystkim przydatna w schorzeniach nerek, w których proces chorobowy dotyka w większym stopniu jedną nerkę. W warunkach fizjologicznych udział obu nerek w czynności wydalniczej tego narządu jest bardzo podobny, czyli każda nerka oczyszcza krew z radioznacznika w ok. 50%. W opisanym tu przypadku udział nerki lewej w czynności wydalniczej obu nerek jest niewielki, wynosi 20%, co świadczy o dość dużym upośledzeniu funkcji tej nerki. Potwierdza to też obraz scyntygraficzny wskazujący na marskość tej nerki.
Na podstawie przedstawionego tu (bardzo dokładnie) opisu badania scyntygrafii nerek nie można jednak odpowiedzieć na pytanie dotyczące sposobu dalszego leczenia, gdyż scyntygrafia nie pozwala na ustalenie procesu chorobowego, który doprowadził do uszkodzenia lewej nerki. Badanie to wskazuje jednak z dużym prawdopodobieństwem, że uszkodzenie tej nerki jest nieodwracalne i nie należy się spodziewać poprawy czynności tej nerki po zastosowaniu zarówno leczenia farmakologicznego, jak i innego sposobu leczenia. Dalsze postępowanie terapeutyczne zależy od choroby podstawowej i będzie miało przede wszystkim na celu utrzymanie prawidłowej czynności nerki prawej.
