Pytanie nadesłane do redakcji
Urodziłem się z przepukliną oponowo-rdzeniową, była leczona operacyjnie w pierwszej dobie po urodzeniu. Miałem koślawość stóp, również leczone operacyjnie. Od urodzenia cierpię też na nietrzymanie moczu. Ten problem jest tematem mojego pytania. Chciałbym się dowiedzieć, czy istnieje dla mnie szansa na wyleczenie z NTM, czy raczej nie. Nie chodzi mi o rozstrzygnięcie czy będę zdrowy, czy nie, bo to nawet niemożliwe na odległość, bez zbadania. Chcę tylko wiedzieć, czy u osób po wspomnianej przepuklinie podejmuje się leczenie NTM, czy zostaje ten problem do końca życia. Co do NTM to w moim przypadku wygląda to tak: jestem zmuszony do używania pieluchomajtek przez 24 godziny. Nie mogę kontrolować utrzymania moczu. Czuję, że mi się chce, ale nie mogę zatrzymać, co najdziwniejsze czasem po oddaniu moczu w łazience, kiedy już mam się ubierać, czuję jeszcze parcie na mocz. Próbowałem kiedyś oddać mocz w takiej sytuacji, ale się nie udało. Zacząłem to ignorować. Zaczynam używać majtek chłonnych, żeby przyzwyczaić pęcherz do oddawania moczu, np. co półtorej godziny, zaczynałem od ok. 40 minut teraz wytrzymuję ponad godzinę. To samo jest, gdy np. podnoszę coś ciężkiego, śmieję się, nawet kiedy kicham – po prostu nie mogę utrzymać. Tak jak wspomniałem, po prostu chcę się dowiedzieć czy w przypadkach takich jak mój, podejmuje się leczenie, nie chodzi mi o diagnozę, czy mam szansę być zdrowy.
Odpowiedział
dr n. med. Robert Drabczyk
specjalista chorób wewnętrznych
nefrolog
Oddział Nefrologii i Stacja Dializ
Szpital Wojewódzki, Bielsko-Biała
Jednym z najpoważniejszych zaburzeń spowodowanych przez przepuklinę oponowo-rdzeniową jest neurogenna dysfunkcja układu moczowego. W wyniku uszkodzenia rdzenia kręgowego dochodzi do przerwania szlaków nerwowych unerwiających drogi moczowe. Występują zaburzenia gromadzenia i wydalania moczu. Następstwem może być zaleganie moczu w pęcherzu, nietrzymanie moczu lub współwystępowanie obydwu zaburzeń. Najpoważniejszym powikłaniem jest trwałe i postępujące uszkodzenie nerek w następstwie powstawania odpływów wstecznych pęcherzowo-moczowodowych i nawracających zakażeń dróg moczowych. Głównym celem interwencji leczniczych jest utrzymanie niskiego ciśnienia śródpęcherzowego w fazie gromadzenia moczu, skuteczne opróżnianie pęcherza oraz zapobieganie zakażeniom.
W zależności od poziomu uszkodzenia rdzenia kręgowego może występować nadreaktywność lub atonia wypieracza oraz nadreaktywność lub atonia zwieracza i szyi pęcherza.
Badanie urodynamiczne jest jednym z najważniejszych badań, gdyż pozwala zidentyfikować rodzaj zaburzeń czynnościowych, a zwłaszcza te wiążące się z dużym ryzykiem uszkodzenia nerek, jak nadreaktywność wypieracza, podwyższone ciśnienie śródpęcherzowe, zmniejszona podatność i pojemność pęcherza oraz obecność przeszkody podpęcherzowej.
Nietrzymanie moczu jest częste u osób z przepukliną oponowo-rdzeniową. Przyczyną może być niewydolność zwieracza i szyi pęcherza, dyssynergia pomiędzy czynnością wypieracza i zwieracza lub mała pojemność pęcherza. U pacjentów z nietrzymaniem moczu zwykle ryzyko uszkodzenia nerek jest mniejsze, gdyż nie dochodzi do zwiększenia ciśnienia środpęcherzowego.
Leczenie nietrzymania moczu u osób z wrodzonym uszkodzeniem rdzenia kręgowego polega na stosowaniu leków (w przypadku nadreaktywności wypieracza) lub wykonywaniu zabiegów (w przypadku niewydolności zastawki i szyi pęcherza lub małej pojemności pęcherza), jak u osób z nietrzymaniem moczu spowodowanym inną przyczyną.
