Walsartan – lek przeciwnadciśnieniowy, zapobiegający skurczom ścian naczyń krwionośnych. Należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II (leki te nazywane są też sartanami lub oznaczane skrótem ARB, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin II Receptor Blockers). Działanie walsartanu, podobnie jak innych sartanów, polega na wybiórczym blokowaniu receptorów angiotensyny II (a konkretnie tzw. receptorów AT1) występujących m.in. na powierzchni komórek mięśni gładkich w ścianach naczyń krwionośnych. Zablokowanie tych receptorów uniemożliwia ich łączenie się z angiotensyną II co hamuje efekty jej działania. Angiotensyna II jest substancją powodującą skurcz naczyń krwionośnych, wpływającą na funkcje nerek i stymulującą uwalnianie aldosteronu przez nadnercza. Efektem działania angiotensyny II jest zwiększenie ciśnienia tętniczego a także zmiany morfologiczne w układzie sercowo-naczyniowym (np. pogrubienie ścian naczyń, rozrost serca). Działanie walsartanu, podobnie jak innych leków z tej grupy, skutecznie blokuje biologiczne efekty działania angiotensyny II i w rezultacie prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, zmniejszenia stężenia aldosteronu i obniżenia ciśnienia tętniczego. Zapobiega też powstawaniu wspomnianych powyżej zmian strukturalnych w naczyniach i w sercu. Walsartan, podobnie jak inne sartany, stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Obniża ciśnienie tętnicze bez wpływu na częstotliwość rytmu serca. Początek działania przeciwnadciśnieniowego występuje w ciągu 2 godzin po przyjęciu pojedynczej dawki walsartanu a maksymalne obniżenie ciśnienia tętniczego występuje po 4-6 godzinach. Działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się przez ponad 24 godziny. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego wymaga zwykle 4 tygodni stosowania preparatu i utrzymuje się podczas długotrwałego stosowania. U chorych, u których monoterapia walsartanem nie pozwala na zadowalające obniżenie ciśnienia tętniczego dodanie tiazydowego leku moczopędnego (hydrochlorotiazydu) powoduje znaczące nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego. Badania kliniczne u chorych z nadciśnieniem tętniczym pokazały, że ogólna częstość występowania działań niepożądanych w grupie leczonej walsartanem jest porównywalna z częstością występującą w grupie otrzymującej placebo. Dodatkowo walsartan stosowany jest w leczeniu niewydolności serca. U chorych z niewydolnością serca walsartan zmniejsza opór naczyniowy, poprawia warunki hemodynamiczne, zwiększa wydolność wysiłkową i prowadzi do poprawy stanu klinicznego. W badaniach klinicznych (badanie Val-HeFT) wykazano, że walsartan zmniejsza częstość hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz poprawia stan pacjentów w zakresie objawów niewydolności serca obejmujących duszność, zmęczenie, obrzęki i szmery oddechowe. Stosowanie walsartanu zwiększa frakcję wyrzutową lewej komory, powoduje zmniejszenie średnicy wewnętrznej lewej komory serca w czasie rozkurczu a jakość życia u chorych z niewydolnością serca ulega poprawie.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł