Preparat zawierający hormon tarczycy
Nazwa preparatu | Postać; dawka; opakowanie | Producent | Cena 100% | Cena po refundacji |
---|---|---|---|---|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
100 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
112 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
125 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
13 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
137 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
150 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
175 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
200 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
25 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
50 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
75 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Tirosint Sol
|
roztwór doustny;
88 µg;
30 pojemników 1 ml
|
IBSA
|
50,00 zł
|
|
Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2024 r.
Substancją czynną preparatu jest lewotyroksyna, syntetyczny analog naturalnej tyroksyny (T4) - hormonu tarczycy. Lewotyroksyna wykazuje identyczne działanie jak hormon endogenny. W tkankach obwodowych tyroksyna ulega przekształceniu do bardziej aktywnej trójjodotyroniny (proces konwersji T4 do T3). Hormony tarczycy zwiększają metabolizm, są niezbędne do prawidłowego wzrostu, rozwoju i funkcjonowania organizmu.
Wchłania się z przewodu pokarmowego w ok. 80%; wchłanianie zachodzi niemal wyłącznie w jelicie cienkim. Stężenie maksymalne jest uzyskiwane po około 1–5 godzinach po przyjęciu preparatu. W bardzo dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (związany z białkiem hormon podlega stałej i bardzo szybkiej wymianie z frakcją wolnego hormonu). Początek działania występuje po około 3–5 dniach stosowania preparatu. W wątrobie znajduje się 1/3 całkowitej pozatarczycowej puli lewotyroksyny i podlega ona szybkiej wymianie z lewotyroksyną obecną w osoczu. Hormony tarczycy ulegają metabolizmowi głównie w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem.
Preparat jest wskazany do stosowania w następujących przypadkach:
• leczenie łagodnego wola w stanie eutyrozy
• zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola w stanie eutyrozy, w zależności od stopnia zachowanej czynności tarczycy (stężenia hormonu) po operacji
• leczenie substytucyjne w niedoczynności tarczycy
• leczenie supresyjne w nowotworze złośliwym tarczycy
• leczenie skojarzone z tyreostatykami (lekami przeciwtarczycowymi) pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy
• testy hamowania czynności tarczycy w celach diagnostycznych.
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:
• nieleczona niewydolność kory nadnerczy
• nieleczona niedoczynność przysadki
• nieleczona nadczynność tarczycy
• świeży zawał serca
• ostre zapalenie mięśnia sercowego
• ostre zapalenie wszystkich warstw serca.
Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w leczeniu nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed rozpoczęciem przyjmowania lewotyroksyny należy rozpocząć leczenie lub wykluczyć następujące choroby: choroba wieńcowa (w tym dławica piersiowa), miażdżyca naczyń, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność przysadki, niedoczynność kory nadnerczy, autonomiczna czynność tarczycy.
Powyższe choroby (z wyjątkiem autonomicznej czynności tarczycy) powinny zostać również wykluczone przed wykonaniem testu supresyjnego tarczycy.
Chorzy z ryzykiem wystąpienia zaburzeń psychotycznych powinni rozpoczynać leczenie od małych, powoli zwiększanych dawek i pozostawać pod obserwacją na początku leczenia; w przypadku pojawienia się objawów psychotycznych lekarz rozważy dostosowanie dawki lewotyroksyny.
U osób z chorobą wieńcową, niewydolnością serca lub zaburzeniami rytmu serca z tachykardią lekarz szczególnie ostrożnie dostosuje dawkę lewotyroksyny, tak aby uniknąć nawet nieznacznej nadczynności tarczycy wywołanej stosowaniem preparatu; w tych grupach chorych zalecana jest częsta kontrola stężenia hormonów tarczycy.
W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy, należy określić jej przyczynę przed rozpoczęciem leczenia substytucyjnego oraz ustalić, czy występuje niedoczynność kory nadnerczy.
Stosowanie lewotyroksyny u chorych z niedoczynnością kory nadnerczy lub przysadki może spowodować ciężkie działania niepożądane, w tym przełom nadnerczowy (ostrą niewydolność kory nadnerczy). W przypadku zaburzeń czynności kory nadnerczy jest wymagane, by odpowiednie leczenie zastępcze kortykosteroidami było wprowadzone przed rozpoczęciem stosowania lewotyroksyny, aby zapobiec ostrej niewydolności kory nadnerczy.
Rozpoczynając leczenie u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą masą urodzeniową, należy zachować szczególną ostrożność i monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ ze względu na niedojrzałą czynność nadnerczy może wystąpić zapaść krążeniowa.
W przypadku podejrzenia autonomicznej czynności tarczycy, lekarz przed leczeniem zaleci test z TRH lub scyntygrafię supresyjną.
Hormony tarczycy mogą mieć wpływ na próg drgawkowy. Należy zachować ostrożność u osób z padaczką w wywiadzie, ponieważ ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych jest w tej grupie zwiększone.
Długotrwałe stosowanie lewotyroksyny może być związane ze zwiększoną resorpcją kości i zmniejszeniem gęstości mineralnej kości. U kobiet po menopauzie ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia osteoporozy, należy częściej kontrolować czynność tarczycy, w celu uniknięcia zbyt dużych stężeń lewotyroksyny we krwi ( należy stosować najmniejsze skuteczne stężenie lewotyroksyny).
Nie należy stosować preparatu w stanach hipertyreozy (stan nadczynności tarczycy) poza skojarzonym jego stosowaniem z lekami przeciwtarczycowymi (tyreostatycznymi) w leczeniu nadczynności tarczycy.
Nie wolno podawać hormonów tarczycy w celu zmniejszenia masy ciała. U osób w stanie eutyreozy leczenie lewotyroksyną nie powoduje zmniejszenia masy ciała. Duże dawki leku mogą powodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane, szczególnie w skojarzeniu z niektórymi preparatami na odchudzanie, np. z lekami sympatykomimetycznymi.
Jeżeli lekarz zaleci zmianę stosowanego preparatu na inny preparat zawierający lewotyroksynę (w tym zmianę postaci leku z tabletek na roztwór doustny lub odwrotnie), należy zachować szczególną ostrożność i monitorować chorego w okresie przejściowym, ze względu na ryzyko zaburzenia równowagi czynności tarczycy. U niektórych chorych niezbędne może być dostosowanie dawki.
Podczas jednoczesnego stosowania lewotyroksyny z orlistatem może dojść do wystąpienia niedoczynności tarczycy i/lub pogorszenia kontroli niedoczynności tarczycy; obydwa leki powinno się przyjmować o różnych porach dnia, konieczna może być zmiana dawki lewotyroksyny; zaleca się monitorowanie stężenia hormonów w surowicy. Osoby przyjmujące lewotyroksynę powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem lub przerwaniem stosowania orlistatu, a także przed zmianą jego dawki.
Chorzy na cukrzycę oraz chorzy stosujący leki przeciwzakrzepowe powinni skonsultować się z lekarzem i omówić możliwe interakcje pomiędzy przyjmowanymi lekami i lewotyroksyną.
Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie oczekuje się wpływu lewotyroksyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.
Preparat ma postać roztworu do stosowania doustnego w pojemnikach jednodawkowych. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.
Lekarz indywidualnie określi dawkowanie na podstawie wyników badań laboratoryjnych i oceny klinicznej.
Leczenie powinno być rozpoczynane od małej dawki, którą lekarz będzie stopniowo zwiększał co 2–4 tygodnie, aż do uzyskania dawki docelowej.
Dorośli:
Leczenie łagodnego wola w stanie eutyrozy: 75–200 µg na dobę.
Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola w stanie eutyrozy: 75–200 µg na dobę.
Leczenie substytucyjne niedoczynności tarczycy: dawka początkowa 25–50 µg na dobę, dawka podtrzymująca 100–200 µg na dobę.
Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w nadczynności tarczycy: 50–100 µg na dobę.
Leczenie supresyjne w raku tarczycy: 150–300 µg na dobę.
Dawkowanie w testach hamowania czynności tarczycy: zobacz zarejestrowane materiały producenta.
Dzieci i młodzież:
Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 100–150 µg na m2 powierzchni ciała na dobę.
U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, zalecana dawka początkowa wynosi 10–15 µg/kg masy ciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące; następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie.
U dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy: dawka początkowa 13–50 µg na dobę. Lekarz będzie stopniowo zwiększał dawkę co 2–4 tygodnie, aż do uzyskania dawki docelowej.
Szczególne grupy chorych:
U chorych w podeszłym wieku, z chorobą wieńcową lub ciężką bądź długotrwałą niedoczynnością tarczycy należy zachować szczególną ostrożność, a leczenie powinno być rozpoczynane od małej dawki (13 µg na dobę). Zwiększanie dawki powinno postępować powoli a stężenie hormonów tarczycy powinno być często kontrolowane. W tej grupie chorych lekarz rozważy dawki docelowe mniejsze, niż dawki zapewniające pełną substytucję (stężenia TSH mogą nie zostać w pełni wyrównane).
Sposób podawania:
Przyjmować 1 raz na dobę, rano na czczo, nie mniej niż 30 minut przed śniadaniem, można przyjmować bezpośrednio do ust lub rozprowadzony w wodzie (nie rozcieńczać w płynie innym niż woda).
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet w okresie karmienia piersią powinno być kontynuowane; w okresie ciąży zapotrzebowanie na lek może być większe. W trakcie każdego trymestru ciąży należy regularnie kontrolować stężenie TSH. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie lewotyroksyny (może być konieczne zwiększenie dawki). Po porodzie należy bezzwłocznie dostosować dawkowanie, zgodnie z zaleceniami lekarza, zwykle powraca sie do dawkowania sprzed ciąży. Stężenie TSH w surowicy powinno zostać zmierzone 6–8 tygodni po porodzie.
Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.
Lewotyroksyna przenika do mleka kobiecego, ale stężenia osiągane podczas stosowania zalecanych dawek nie powodują zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Lewotyroksyna może osłabiać działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych – konieczne jest monitorowanie stężenia glukozy, szczególnie często na początku leczenia skojarzonego; w razie konieczności lekarz dostosuje dawkę leków przeciwcukrzycowych.
Lewotyroksyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna, dikumarol, acenokumarol, fenindion), gdyż wypiera te leki z ich połączeń z białkami osocza. Możliwe zwiększenie ryzyka krwawień, szczególnie u chorych w podeszłym wieku. Podczas rozpoczynania leczenia lewotyroksyną oraz w trakcie jego trwania należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę leku przeciwzakrzepowego.
Cholestyramina, kolestypol, kolesewelam i sulfonian polistyrenu (żywice wiążące kwasy żółciowe i żywice jonowymienne) zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny; należy ją przyjmować 4–5 godzin przed przyjęciem tych leków. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie.
Stosowanie inhibitorów pompy protonowej (IPP) może powodować zmniejszenie wchłaniania hormonów tarczycy; należy monitorować czynność tarczycy i stan chorego. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.
Preparaty zawierające glin (leki zobojętniające, sukralfat), żelazo lub sole wapnia mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny; należy ją przyjmować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem ww. leków.
Sewelamer może zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny; chorzy powinni być monitorowani pod kątem zmian czynności tarczycy na początku i na zakończenie leczenia skojarzonego. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.
Fenytoina może przyspieszać metabolizm lewotyroksyny ale może też wypierać ją z wiązań z białkami osocza, zwiększając stężenia fT4 i fT3; zaleca się ścisłe kontrolowanie parametrów tarczycy.
Salicylany, dikumarol, klofibrat i furosemid w dużych dawkach (250 mg) mogą wypierać lewotyroksynę z połączeń z białkami osocza, co może prowadzić do zwiększenia stężenia wolnej tyroksyny (fT4) w osoczu.
Propylotiouracyl, glikokortykosteroidy, beta-adrenolityki, amiodaron i środki kontrastowe zawierające jod hamują obwodową konwersję T4 do T3, osłabiając działanie lewotyroksyny. Z uwagi na dużą zawartość jodu amiodaron może powodować nadczynność lub niedoczynność tarczycy. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku wola guzkowego z możliwą nierozpoznaną autonomiczną czynnością tarczycy.
Sertralina, chlorochina i proguanil mogą zmniejszać skuteczność działania lewotyroksyny i powodować zwiększenie stężenia TSH.
Barbiturany, karbamazepina i inne leki indukujące enzymy wątrobowe mogą zwiększać wątrobowy metabolizm lewotyroksyny i prowadzić do zmniejszonego stężenia hormonów tarczycy w surowicy.
Estrogeny, w tym w doustnych środkach antykoncepcyjnych lub w hormonalnej terapii zastępczej stosowanej u kobiet po menopauzie, mogą zwiększać zapotrzebowanie na lewotyroksynę.
Inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, lopinawir) mogą wpływać na działanie lewotyroksyny; zaleca się ścisłą kontrolę parametrów tarczycy; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.
Inhibitory kinazy tyrozynowej (np. imatynib, sunitynib, sorafenib, motesanib) mogą zmniejszać skuteczność lewotyroksyny; chorzy powinni być monitorowani pod kątem zmian czynności tarczycy na początku i na zakończenie leczenia skojarzonego z tymi lekami. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.
Orlistat może hamować wchłanianie jodu i/lub lewotyroksyny z przewodu pokarmowego; podczas równoległego stosowania lewotyroksyny z orlistatem (np. alli) może dojść do niedoczynności tarczycy i/lub pogorszenia kontroli niedoczynności tarczycy.
Produkty zawierające soję mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny w jelitach; konieczne może być dostosowanie dawki lewotyroksyny, szczególnie podczas rozpoczynania przyjmowania produktów zawierających soję lub po zakończeniu ich stosowania.
Jak każdy lek, również Tirosint Sol może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Jeżeli dawki lewotyroksyny są zbyt szybko zwiększane na początku leczenia lub stosowane są zbyt duże dawki, mogą wystąpić objawy analogiczne jak przy nadczynności tarczycy. W szczególności mogą wystąpić: zaburzenia rytmu serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), kołatanie serca, dławica piersiowa, bóle w klatce piersiowej, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, niepokój ruchowy, bezsenność, pobudzenie, drżenie, bóle głowy, rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci), drgawki, duszność, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, zmniejszenie masy ciała, osłabienie mięśni, skurcze mięśni, bóle stawów, osteoporoza (w czasie stosowania dużych dawek, szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym), zaburzenia miesiączkowania, gorączka, zmęczenie, obrzęk, nadmierne pocenie się, wysypka, pokrzywka, świąd, rumień, obrzęk naczynioruchowy, duszność i skurcz oskrzeli.
Althyxin (roztwór doustny) Althyxin (tabletki) Eltroxin (tabletki) Euthyrox N 25 (tabletki) Euthyrox N 50 (tabletki) Euthyrox N 75 (tabletki) Euthyrox N 88 µg (tabletki) Euthyrox N 100 (tabletki) Euthyrox N 112 µg (tabletki) Euthyrox N 125 (tabletki) Euthyrox N 137 µg (tabletki) Euthyrox N 150 (tabletki) Euthyrox N 175 (tabletki) Euthyrox N 200 (tabletki) Letrox 25 (tabletki) Letrox 50 (tabletki) Letrox 75 (tabletki) Letrox 100 (tabletki) Letrox 125 (tabletki) Letrox 150 (tabletki)
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł