Flebogamma DIF - roztwór do infuzji

Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnych niedoborów odporności z upośledzeniem wytwarzania przeciwciał. Schemat dawkowania powinien doprowadzić do osiągnięcia stężenia IgG (oznaczanego przed kolejnym wlewem i.v.) co najmniej 6 g/l lub mieszczącego się w zakresie wartości prawidłowych dla danej grupy wiekowej. Początkowo 0,4–0,8 g/kg mc., następnie co najmniej 0,2 g/kg mc. co 3–4 tyg. Do osiągnięcia stężenia minimalnego konieczna jest dawka 0,2–0,8 g/kg mc./mies., po osiągnięciu stanu stacjonarnego (zwykle po 3–6 mies. od rozpoczęcia leczenia) dawki podaje się w odstępach 3–4 tyg. Należy oznaczać i oceniać stężenia minimalne IgG w odniesieniu do częstości występowania zakażeń; w celu zmniejszenia częstości występowania zakażeń może być konieczne zwiększenie dawki w celu osiągnięcia większego stężenia minimalnego.
Leczenie substytucyjne w przypadku wtórnych niedoborów odporności u pacjentów z ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami, których leczenie przeciwdrobnoustrojowe okazało się nieskuteczne oraz z zaburzeniami wytwarzania swoistych przeciwciał (brak ≥2-krotnego zwiększenia miana swoistych IgG w odpowiedzi na szczepionkę polisacharydową lub polipeptydową przeciwko pneumokokom) lub ze stężeniem IgG w surowicy <4 g/l. 0,2–0,4 g/kg mc. co 3–4 tyg. Należy dokonywać oznaczania i oceny stężeń minimalnych IgG w odniesieniu do częstości występowania zakażeń; w razie konieczności dostosować dawkę. U pacjentów z utrzymującym się zakażeniem konieczne może być zwiększenie dawki, natomiast w przypadku braku zakażenia można rozważyć jej zmniejszenie.
Profilaktyka przed ekspozycją i po ekspozycji na odrę u podatnych na zarażenie osób dorosłych, młodzieży i dzieci, u których czynna immunizacja jest przeciwwskazana lub niezalecana. Profilaktyka poekspozycyjna. Dawka 0,4 g/kg mc. podana możliwie najszybciej i w ciągu 6 dni od ekspozycji powinna zapewnić poziom przeciwciał przeciwko odrze w surowicy >240 mIU/ml przez okres co najmniej 2 tyg. Aby utrzymać ten poziom przeciwciał może być konieczne podanie kolejnej dawki 0,4 g/kg mc., którą można ewentualnie jeszcze raz powtórzyć po 2 tyg. W przypadku ekspozycji na odrę pacjenta z pierwotnym lub wtórnym niedoborem odporności, który regularnie otrzymuje wlewy IVIg, należy rozważyć podanie dodatkowej dawki IVIg możliwie najszybciej i w ciągu 6 dni od ekspozycji. Profilaktyka przedekspozycyjna. W przypadku ryzyka ekspozycji na odrę u pacjenta z pierwotnym lub wtórnym niedoborem odporności, otrzymującego dawkę podtrzymującą IVIg <0,53 g/kg mc. co 3–4 tyg., dawkę tę należy jednorazowo zwiększyć do co najmniej 0,53 g/kg mc., co powinno zapewnić poziom przeciwciał przeciwko odrze >240 mIU/ml przez okres co najmniej 22 dni.
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna u pacjentów z dużym ryzykiem krwawień albo przed zabiegiem chirurgicznym w celu skorygowania liczby płytek krwi. 0,8–1 g/kg mc. (dawkę można raz powtórzyć w ciągu 3 dni) lub 0,4 g/kg mc./d przez 2–5 dni. W przypadku nawrotu leczenie można powtórzyć.
Zespół Guillaina i Barrégo. 0,4 g/kg mc./d przez 5 dni. W przypadku nawrotu leczenie można powtórzyć.
Choroba Kawasakiego. 2 g/kg mc. w pojedynczej dawce; stosować w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.
Przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna. Początkowo 2 g/kg mc. w daw. podz. na 2–5 kolejnych dni, następnie dawka podtrzymująca 1 g/kg mc. w ciągu 1–2 dni co 3 tyg.
Wieloogniskowa neuropatia ruchowa. Początkowo 2 g/kg mc. w daw. podz. na 2–5 kolejnych dni, następnie dawka podtrzymująca 1 g/kg mc. co 2–4 tyg. lub 2 g/kg mc. co 4–8 tyg. przez 2–5 dni.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, wrodzona nietolerancja fruktozy. Nie stosować u niemowląt i małych dzieci (0–2 lat), gdyż w tej grupie wiekowej wrodzona nietolerancja fruktozy może być jeszcze niezdiagnozowana. Nie stosować u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, u których występują przeciwciała przeciwko IgA.

Podawać i.v., we wlewie, początkowo z szybkością 0,01–0,02 ml/kg mc./min przez 30 min, następnie przy dobrej tolerancji można ją stopniowo zwiększać do maks. 0,1 ml/kg mc./min. Preparat jest przeznaczony do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci (2–18 lat). W przewlekłej zapalnej poliradikuleneuropatii demielinizacyjnej i wieloogniskowej neuropatii ruchowej efekt leczenia powinien być oceniany po każdym cyklu; w przypadku braku odpowiedzi po 6 mies. leczenie należy przerwać; jeśli leczenie jest skuteczne, decyzję o stosowaniu długoterminowym należy podjąć indywidualnie, w zależności od odpowiedzi klinicznej; może być konieczne dostosowanie dawkowania i odstępów między dawkami zgodnie z indywidualnym przebiegiem choroby.