Tarsime - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

Substancją czynną preparatu jest cefuroksym. Cefuroksym słabo wchłania się z przewodu pokarmowego i dlatego podawany jest w postaci pozajelitowej. Jest to antybiotyk z grupy cefalosporyn () zaliczany do II generacji tych antybiotyków. Jego działanie polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co uniemożliwia namnażanie się komórek bakteryjnych. Ze względu na strukturę chemiczną cefuroksym zaliczany jest do antybiotyków beta-laktamowych (), których wspólną cechą jest obecność w ich cząsteczce pierścienia beta-laktamowego. Struktura ta jest wrażliwa na działanie enzymów, tzw. beta-laktamaz, wytwarzanych przez niektóre bakterie. Beta-laktamazy obecne w komórkach bakterii mogą powodować rozkład i unieczynnienie cząsteczek antybiotyku i są jedną z przyczyn oporności bakterii na działanie antybiotyków. Cefuroksym jest antybiotykiem o szerokim zakresie działania bakteriobójczego, bardziej opornym na działanie bakteryjnych beta-laktamaz niż cefalosporyny I generacji. Stosowany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, moczowych i tkanek miękkich.

Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe na cefuroksym bakterie:
• pozaszpitalne zapalenie płuc
• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
• powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek
• zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża, zakażenia ran
• zakażenia w obrębie jamy brzusznej
• zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu sercowo-naczyniowego, ginekologicznych (w tym po cesarskim cięciu).
W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom, w których ryzyko występowania bakterii beztlenowych jest bardzo duże, lekarz prawdopodobnie zaleci zastosowanie dodatkowego preparatu przeciwbakteryjnego.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne antybiotyki z grupy cefalosporyn albo jeśli w przeszłości wystąpiła u Ciebie ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy, karbapenemy).

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed zastosowaniem preparatu koniecznie skonsultuj się z lekarzem i poinformuj go, jeżeli kiedykolwiek wystąpiły u Ciebie reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny lub na inne leki czy alergeny. Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ u osób uczulonych na penicyliny lub na inne antybiotyki beta-laktamowe istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na cefalosporyny (krzyżowa reakcja alergiczna). W grupie zwiększonego ryzyka są także osoby ze skłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji. Ciężkie reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy) mogą stanowić zagrożenie życia. W przypadku ich wystąpienia konieczna jest hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. W razie wystąpienia pierwszych objawów nadwrażliwości należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Preparat należy ostrożnie stosować u osób równolegle stosujących leki moczopędne takie jak furosemid lub antybiotyki aminoglikozydowe, ponieważ zwiększa się u nich ryzyko toksycznego działania na nerki.
Należy zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku, z zaburzeniami czynności nerek oraz osób z niewydolnością wątroby. Lekarz zaleci dawkę w zależności od stopnia niewydolności nerek. Osobom z wcześniej istniejącymi zaburzeniami czynności nerek lekarz może zalecić monitorowanie czynności nerek.
Długotrwałe stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. drożdżaki) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim przebiegu. Jego objawy kliniczne spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Nie należy wówczas stosować leków hamujących perystaltykę jelit.
Preparat nie jest przeznaczony do leczenia zakażeń wywołanych bakteriami Gram-ujemnymi niefermentującymi.
Informacje o dodatkowych składnikach preparatu:
Preparat zawiera sód; osoby które powinny kontrolować stężenie tego pierwiastka muszą wziąć to pod uwagę.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma danych dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać proszku do przygotowania roztworu lub zawiesiny do wstrzyknięć lub wlewu dożylnego. Przeznaczony jest do stosowania w postaci wstrzyknięć domięśniowych lub dożylnych lub krótkiego (do 30 min) wlewu dożylnego. W ciężkich zakażeniach cefuroksym może być stosowany w skojarzeniu z antybiotykiem aminoglikozydowym lub metronidazolem. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stanu chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
Pozaszpitalne zapalenie płuc.
Dorośli i dzieci o masie ciała większej lub równej 40 kg. 750 mg co 8 h (dożylnie lub domięśniowo).
Dzieci i niemowlęta o masie ciała mniejszej od 40 kg oraz noworodki. 30–100 mg/kg masy ciała/dobę.
Zakażenia tkanek miękkich – zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża i zakażenia ran, zakażenia w obrębie jamy brzusznej.
Dzieci i niemowlęta o masie ciała mniejszej od 40 kg oraz noworodki. 30–100 mg/kg masy ciała/dobę.
U dorosłych i dzieci o masie ciała większej lub równej 40 kg.lek także stosuje się w tych wskazaniach.
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.
Dorośli i dzieci o masie ciała większej lub równej 40 kg. 750 mg co 8 godzin (dożylnie lub domięśniowo).
Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Dorośli i dzieci o masie ciała większej lub równej 40 kg. 1,5 g co 8 godziny (dożylnie lub domięśniowo).
Dzieci i niemowlęta o masie ciała mniejszej od 40 kg oraz noworodki. 30–100 mg/kg masy ciała/dobę.
Ciężkie zakażenia.
Dorośli i dzieci o masie ciała większej lub równej 40 kg. Dożylnie 750 mg co 6 godzin lub 1,5 g co 8 godzin.
Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), układu sercowo-naczyniowego, ortopedycznych i ginekologicznych (również po cesarskim cięciu).
Dorośli i dzieci o masie ciała większej lub równej 40 kg. 1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia przed zabiegami operacyjnymi; następnie w operacjach przewodu pokarmowego, ginekologicznych i ortopedycznych można podać domięśniowo 2 × 750 mg po 8 i 16 godzinach, a w operacjach przełyku i w obrębie układu sercowo-naczyniowego - 750 mg domięśniowo 3 razy na dobę przez kolejne 24 godziny.

U osób z zaburzeniami czynności nerek lekarz zaleci dawkę w zależności od stopnia niewydolności nerek. Jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 20 ml/min nie ma konieczności zmiany dawkowania. U osób z klirensem kreatyniny 10–20 ml/min zwykle stosuje się 750 mg co 12 godzin. U osób z klirensem kreatyniny mniejszym niż 10 ml/min zwykle 750 mg co 24 godziny.
Lekarz określi czas trwania leczenia. Preparat należy stosować przez co najmniej 2–3 dni po ustąpieniu objawów.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
U kobiet w ciąży preparat może być stosowany wyłącznie wówczas, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne.
Przed zastosowaniem leku w okresie karmienia piersią skonsultuj się z lekarzem, który oceni stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku i podejmie decyzję czy możesz stosować ten lek. Należy zachować szczególną ostrożność; cefuroksym przenika do mleka matki.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
• estrogeny
• leki przeciwzakrzepowe
• probenecyd
• antybiotyki aminoglikozydowe
• kolistynę, polimyksyny
• wankomycynę
• leki moczopędne (np. furosemid, kwas etakrynowy)
• leki o działaniu bakteriostatycznym (np. chloramfenikol, antybiotyki makrolidowe, erytromycyna, tetracykliny, sulfonamidy).
Poprzez wpływ na florę bakteryjną w jelitach, preparat możę osłabiać działanie równolegle stosowanych hormonalnych preparatów antykoncepcyjnych, które zawierają estrogeny.
Równoległe stosowanie dosutnych preparatów przeciwzakrzepowych może spowodować zwiększenie współczynnika INR.
Probenecyd zmniejsza wydalanie antybiotyku co powoduję dłuższe utrzymywanie się zwiększonego stężenia antybiotyku we krwi. Równoległe stosowanie preparatu i antybiotyków aminoglikozydowych, kolistyny, polimyskyny, wankomycyny, furosemidu lub kwasu etakrynowego może nasilać szkodliwe działanie na nerki (działanie nefrotoksyczne). Nie należy równolegle stosować preparatu i antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym (takich jak np. chloramfenikol, erytromycyna, sulfonamidy, tetracykliny, antybiotyki makrolidowe) ponieważ mogą one wzajemnie osłabiać swoje działanie.
Wpływ cefuroksymu na wyniki badań laboratoryjnych:
Preparat może powodować fałszywie dodatni wynik testu Coombsa (także u noworodków matek, które były leczone cefalosporynami). Cefuroksym może wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu. W przypadku wykonywania tych badań należy poinformować lekarza i osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie badań w laboratorium o stosowaniu cefuroksymu.

Jak każdy lek, również Tarasime może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często mogą wystąpić: neutropenia, eozynofilia, zmniejszone stężenie hemoglobiny, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, eakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból i zakrzepowe zapalenie żył.
Niezbyt często mogą wystąpić: leukopenia, dodatni odczyn Coombsa, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny, wysypka skórna, pokrzywka, świąd.
Ponadto, z nieznaną częstośią, mogą wystąpić: nadmierny wzrost Candida, nadmierny wzrost Clostridium difficile, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, gorączka polekowa, śródmiąższowe zapalenie nerek, anafilaksja, zapalenie naczyń skóry, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, obrzęk naczynioruchowy, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi, zwiększenie stężenie azotu mocznikowego we krwi, zmniejszenie klirensu kreatyniny.