Klozapol - tabletki

Klozapina to neuroleptyk z grupy atypowych leków przeciwpsychotycznych, pochodna dibenzodiazepiny wykazująca działanie uspokajające, przeciwpsychotyczne i umiarkowane przeciwautystyczne, łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii. Praktycznie nie działa na układ pozapiramidowy, nie zwiększa także wydzielania prolaktyny, działa silnie cholinolitycznie, przeciwhistaminowo, antyserotoninergicznie, stosunkowo słabiej niż klasyczne neuroleptyki (haloperydol, chlorpromazyna) blokuje receptory dopaminergiczne D₂, silnie działa na receptory D₄. Bezpośrednio po podaniu wywołuje uspokojenie, następnie hamuje objawy pobudzenia i agresję, natomiast po 1–3 tygodniach rozwija się działanie przeciwpsychotyczne. W trakcie przewlekłego stosowania leku stopniowo zmniejsza się jego działanie uspokajające.

Preparat jest wskazany do stosowania w leczeniu chorych ze schizofrenią oporną na leczenie oraz pacjentów ze schizofrenią, u których występują ciężkie, niepoddające się leczeniu neurologiczne działania niepożądane po zastosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych.
Oporność na leczenie to brak zadowalającej poprawy, mimo stosowania przez odpowiedni czas właściwych dawek przynajmniej dwóch różnych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych.
Preparat jest również wskazany do stosowania w zaburzeniach psychotycznych występujących w przebiegu choroby Parkinsona, w przypadkach kiedy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:
• brak możliwości regularnej kontroli morfologii krwi
• granulocytopenia lub agranulocytoza wywołana przez czynniki toksyczne albo przez reakcję idiosynkrazji w wywiadzie (z wyjątkiem przypadków związanych ze stosowaniem chemioterapii)
• agranulocytoza wywołana stosowaniem klozapiny w wywiadzie
• zaburzenia czynności szpiku kostnego
• padaczka lekooporna
• psychozy alkoholowe lub inne psychozy wywołane przez czynniki toksyczne
• zatrucie lekami
• stany śpiączkowe
• zapaść krążeniowa i/lub zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego niezależnie od przyczyny
• ciężkie zaburzenia czynności nerek lub serca (np. zapalenie mięśnia sercowego)
• czynna choroba wątroby
• postępująca choroba wątroby
• niewydolność wątroby
• porażenna niedrożność jelita.

Nie należy podawać równolegle z lekami, których stosowanie wiąże się z ryzykiem wystąpienia agranulocytozy.
Należy unikać równoległego stosowania leków przeciwpsychotycznych w postaci dépôt.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Stosowanie preparatu może powodować wystąpienie agranulocytozy, czasem prowadzi to nawet do śmierci pacjenta. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania. Leczenie można rozpocząć tylko u chorych, u których liczba białych krwinek wynosi ≥3500/µl, a liczba granulocytów obojętnochłonnych ≥2000/µl). W trakcie stosowania preparatu należy regularnie dokonywać pomiarów tych elementów krwi (co tydzień w ciągu pierwszych 18 tygodni leczenia i co 4 tygodnie w ciągu dalszego leczenia). Jeśli w trakcie leczenia lekarz zaobserwuje niekorzystne zmiany ilości białych krwinek lub granulocytów obojętnochłonnych, najprawdopodobniej zaleci odstawienie preparatu. Jeśli u chorego wstąpią objawy grypopodobne, takie jak gorączka lub ból gardła oraz inne objawy zakażenia, powinien natychmiast wykonać badanie krwi i skontaktować się z lekarzem, gdyż może to być objawem neutropenii. Osoby, u których w przeszłości występowały zaburzenia hematologiczne lub u których przerwano stosowanie klozapiny z powodu działań niepożądanych, nie mogą przyjmować preparatu. Osoby z pierwotnymi zaburzeniami czynności szpiku kostnego mogą być leczeni tylko w przypadku, jeśli w opinii hematologa korzyści z jego stosowania przeważają nad ryzykiem. Osoby o niskiej licznie białych krwinek, która jest uwarunkowana etnicznie przed rozpoczęciem leczenia powinny odbyć konsultację hematologiczną.

Chorym, u których przerwano stosowanie preparatu z powodu niedoboru leukocytów lub neutrofili, nie mogą ponownie stosować klozapiny. U osób, które przyjmowały preparat przez ponad 18 tygodni i przerwały leczenie na czas od 3 dni do 4 tygodni, należy co tydzień monitorować liczbę leukocytów i neutrofili przez kolejne 6 tygodni, a jeśli w tym czasie nie wystąpią zaburzenia hematologiczne, można przyjąć schemat monitorowania tych parametrów w odstępach nie dłuższych niż 4 tygodnie. Jeśli stosowanie preparatu przerwano na 4 tygodnie lub dłużej, cotygodniowe monitorowanie liczby leukocytów i neutrofili jest konieczne przez następne 18 tygodni leczenia, a dawkę należy ponownie ustalić w drodze jej stopniowego zwiększania.

Jeśli liczba eozynofili zwiększy się powyżej 3,x109/l, należy przerwać stosowanie preparatu. Leczenie można wznowić, kiedy liczba eozynofili zmniejszy się poniżej 1x109/l.

Jeśli liczba płytek krwi zmniejszy się poniżej 50x109/l, należy przerwać stosowanie preparatu.

Podczas leczenia może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne z omdleniami lub bez omdleń. W rzadkich przypadkach może dochodzić do głębokiej zapaści, której może towarzyszyć zatrzymanie akcji serca i/lub oddychania. Występowanie tych zdarzeń jest bardziej prawdopodobne w przypadku równoległego stosowania pochodnych benzodiazepiny lub innych środków psychotropowych, a także w fazie rozpoczynania leczenia, w związku ze zbyt szybkim zwiększaniem dawki. Bardzo rzadko zdarzenia te mogą wystąpić nawet po podaniu pierwszej dawki preparatu. Należy zachować ostrożność i rozpoczynać leczenie wyłącznie pod stałą kontrolą lekarza.

W pierwszych tygodniach leczenia u osób z chorobą Parkinsona należy monitorować ciśnienie krwi w pozycji stojącej i leżącej na plecach.

Stosowanie preparatu może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zapalenia mięśnia sercowego, w rzadkich przypadkach prowadzącego do zgonu. Największe ryzyko występuje w 2 pierwszych miesiącach leczenia. Rzadko zgłaszano również przypadki kardiomiopatii prowadzące do zgonu. Objawami wyżej wymienionych stanów mogą być: utrzymujący się częstoskurcz w stanie spoczynku (szczególnie w pierwszych 2 miesiącach leczenia) i/lub kołatanie serca, arytmie, bóle w klatce piersiowej oraz inne objawy niewydolności serca (np. nieuzasadnione uczucie zmęczenia, duszność, przyspieszony oddech) lub objawy imitujące zawał serca. W przypadku podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego lub kardiomiopatii, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci przerwanie stosowania preparatu i zaleci konsultację kardiologiczną. Chorzy, u których po zastosowaniu preparatu wystąpiło zapalenie mięśnia sercowego lub kardiomiopatia, nie powinni ponownie przyjmować klozapiny.

Podczas stosowania preparatu, u osób z rozpoznaną kardiomiopatią, związaną ze stosowaniem preparatu, może wystąpić niedomykalność zastawki dwudzielnej o łagodnej lub umiarkowanej fali zwrotnej, widoczna w echokardiografii dwuwymiarowej (2DEcho).

Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano przypadki zawału serca, w tym przypadki prowadzące do zgonu. Najczęściej ustalenie związku między stosowaniem preparatu a wystąpieniem zawału serca było trudne, z uwagi na ciężką współistniejącą chorobę serca i inne możliwe przyczyny.

Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność u osób z chorobą układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QTc w wywiadzie rodzinnym, a także podczas stosowania preparatu równolegle z innymi lekami, o których wiadomo, że powodują wydłużenie odstępu QTc.

W badaniach klinicznych obserwowano średnio 3-krotne zwiększenie ryzyka wystąpienia naczyniowo-mózgowych zdarzeń niepożądanych u osób z otępieniem, u których zastosowano niektóre atypowe leki przeciwpsychotyczne. Mechanizm tego zjawiska nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększenia ryzyka dla innych leków przeciwpsychotycznych i innych populacji pacjentów. U osób z czynnikami ryzyka udaru mózgu należy zachować ostrożność.

Podczas stosowania preparatu może wystąpić żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, dlatego należy unikać unieruchomienia chorych. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu lekarz przeprowadzi dokładny wywiad w celu identyfikacji istniejących czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i zaleci odpowiednią profilaktykę.

W przypadku osób, u których w przeszłości występowały napady padaczkowe, należy zachować ostrożność i ściśle ich obserwować, ponieważ zgłaszano przypadki drgawek zależnych od dawki leku. Lekarz prawdopodobnie zaleci zmniejszenie dawki preparatu, a w razie konieczności zaleci podanie leków przeciwpadaczkowych.

Klozapina ma działanie przeciwcholinergiczne, które może powodować różne działania niepożądane. Należy uważnie obserwować osoby z rozrostem gruczołu krokowego oraz jaskrą z wąskim kątem przesączania. Mogą wystąpić zaburzenia perystaltyki jelit, od zaparcia do niedrożności jelit, powstawania kamieni kałowych, porażennej niedrożności jelita , ostrego rozdęcia okrężnicy i niedokrwienia jelita. W rzadkich przypadkach stany te mogą prowadzić do zgonu. Szczególną ostrożność należy zachować u osób przyjmujących równolegle leki wywołujące zaparcia (zwłaszcza te o właściwościach przeciwcholinergicznych, takie jak niektóre leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne i leki stosowane w chorobie Parkinsona), u osób z chorobami okrężnicy w wywiadzie oraz u chorych poddanych w przeszłości zabiegom chirurgicznym w dolnej części brzucha. Niezwykle ważne jest rozpoznanie zaparcia i podjęcie leczenia.

Podczas stosowania klozapiny może wystąpić temperatura ciała powyżej 38°C, najczęściej w ciągu 3 pierwszych tygodni leczenia. Gorączka ma charakter łagodny, czasem może być związana ze zwiększeniem lub zmniejszeniem liczby leukocytów. Należy skonsultować się z lekarzem, który wykluczy możliwość wystąpienia infekcji lub agranulocytozy. W przypadku wystąpienia wysokiej gorączki, lekarz rozważy możliwość wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego, a w przypadku jego wystąpienia zaleci przerwanie stosowania klozapiny i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.

Klozapina może powodować drgawki, senność, niedociśnienie ortostatyczne, niestabilność ruchową i zaburzenia równowagi, które mogą prowadzić do upadków, złamań i innych urazów. U osób z chorobami lub stanami współistniejącymi, które predysponują do występowania upadków, a także przyjmujących leki, które mogą nasilać to działanie, lekarz oceni stosunek korzyści z leczenia do ryzyka z nim związanego przed rozpoczęciem leczenia i okresowo podczas długotrwałego stosowania.

Podczas stosowania atypowych leków przeciwpsychotycznych, mogą wystąpić zmiany metaboliczne (np. hiperglikemia, dyslipidemia oraz zwiększenie masy ciała), zwiększające ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych lub mózgowo-naczyniowych.

Podczas stosowania preparatu rzadko mogą wystąpić zaburzenia tolerancji glukozy i/lub rozwój cukrzycy lub pogorszenie stanu chorych z cukrzycą. Mechanizm takiego działania nie został określony. Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki ciężkiej hiperglikemii z kwasicą ketonową lub śpiączką hiperosmolarną u chorych bez hiperglikemii w wywiadzie, w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu. Przerwanie stosowania preparatu powoduje ustąpienie zaburzeń tolerancji glukozy, ponowne jego zastosowanie zaś – nawrót. Osoby z rozpoznaną cukrzycą, które rozpoczynają leczenie atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy uważnie obserwować pod kątem ewentualnego pogorszenia kontroli glikemii. U chorych z czynnikami ryzyka cukrzycy (np. otyłością, rodzinnym występowaniem cukrzycy), przed rozpoczęciem leczenia powinni wykonać badanie stężenia glukozy we krwi na czczo i powtarzać je okresowo. Chorzy, u których wystąpią objawy hiperglikemii podczas leczenia atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi również powinni wykonać to badanie. W niektórych przypadkach hiperglikemia ustępuje po przerwaniu leczenia atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, jednak część pacjentów wymaga kontynuacji leczenia przeciwcukrzycowego pomimo odstawienia klozapiny. Należy rozważyć możliwość przerwania stosowania preparatu u chorych, u których czynne leczenie hiperglikemii okazało się nieskuteczne.

Podczas leczenia mogą wystąpić zmiany w stężeniu lipidów oraz zwiększenie masy ciała, należy monitorować te parametry.

W przypadku nagłego przerwania leczenia klozapiną obserwowano reakcje związane z odstawieniem, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki preparatu. Jeśli konieczne jest nagłe zakończenie stosowania klozapiny (np. z powodu leukopenii), należy uważnie obserwować chorego w kierunku ewentualnego nawrotu objawów psychotycznych oraz objawów cholinergicznych z odbicia, takich jak obfite pocenie się, bóle głowy, nudności, wymioty i biegunka.

Osoby z opanowanymi zaburzeniami czynności wątroby mogą stosować klozapinę, jednak konieczne jest regularne wykonywanie prób czynnościowych wątroby. Badania te należy przeprowadzać szczególnie w przypadku wystąpienia objawów zaburzeń czynności wątroby (np. nudności, wymioty i/lub jadłowstręt). Jeśli wystąpi klinicznie istotne zwiększenie wartości prób czynnościowych wątroby (ponad 3-krotność górnej granicy normy) lub żółtaczka, należy przerwać leczenie. Można je wznowić po powrocie wyników prób czynnościowych wątroby do normy, należy wtedy uważnie monitorować czynność wątroby.

U osób w podeszłym wieku należy stosować mniejszą dawką początkową.

Podczas leczenia może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, oraz utrzymujący się częstoskurcz. Pacjenci w podeszłym wieku (ponad 60 lat), szczególnie osoby z zaburzeniami czynności układu sercowo-naczyniowego, mogą być bardziej podatni na te działania, a także na przeciwcholinergiczne działania klozapiny, takie jak zatrzymanie moczu lub zaparcia; należy zachować ostrożność.

U osób w podeszłym wieku z otępieniem, leczonych lekami przeciwpsychotycznymi nieznacznie zwiększa się ryzyko zgonu w porównaniu do chorych nieleczonych.

Klozapina nie jest przeznaczona do leczenia otępienia związanego z zaburzeniami zachowania.

Informacje o dodatkowych składnikach preparatu:
Preparat zawiera laktozę; nie powinien być stosowany u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas jego stosowania zachowaj ostrożność!

Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie (brak odpowiedniej poprawy klinicznej, mimo zastosowania przynajmniej 2 różnych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowego leku przeciwpsychotycznego, we właściwych dawkach i przez odpowiedni czas) oraz pacjentów ze schizofrenią, u których występują ciężkie, niepoddające się leczeniu neurologiczne działania niepożądane po zastosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych (w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych). Dorośli. Początkowo w 1. dniu 12,5 mg 1 lub 2 ×/dobę, w 2. dniu – 25 mg 1 lub 2 ×/dobę. W przypadku dobrej tolerancji dawkę można zwiększać o 25–50 mg aż do uzyskania w ciągu 2–3 tygodni optymalnej dawki terapeutycznej 300 mg/dobę. W razie konieczności dawkę można nadal stopniowo zwiększać o 50–100 mg co 3–4 dni lub, najlepiej, co 1 tydzień. Zwykle skuteczna dawka wynosi 200–450 mg/dobę w dawkach podzielonych. Dawka dobowa może być podzielona nierówno, przy czym większą dawkę należy podawać przed snem. U niektórych chorych może być konieczne stosowanie większych dawek; w takich przypadkach dawkę należy dalej zwiększać, nie więcej niż o 100 mg jednorazowo; dawka maks. 900 mg/dobę. Podczas stosowania dawek >450 mg/dobę zwiększa się ryzyko działań niepożądanych (szczególnie napadów padaczkowych). Po uzyskaniu odpowiedniego efektu terapeutycznego u wielu osób możliwe jest stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej, którą stosuje się przez dłuższy czas, zwykle co najmniej 6 miesięcy. Dawki dobowe ≤200 mg można podawać 1 ×/dobę (wieczorem). Jeżeli leczenie przerwano na więcej niż 2 dni, należy je wznowić stosując dawkę 12,5 mg 1 lub 2 ×/dobę, a następnie, w przypadku dobrej tolerancji, zwiększać ją stopniowo do dawki terapeutycznej, przy czym możliwe jest szybsze zwiększanie dawki, niż w przypadku rozpoczynania leczenia.

Zaburzenia psychotyczne w przebiegu choroby Parkinsona w przypadku nieskuteczności innych metod leczenia. Dorośli. Początkowo w 1. dniu maks. 12,5 mg 1 ×/dobę wieczorem; dawkę można zwiększać o maks. 12,5 mg, nie częściej niż 2 ×/tydzień. Docelową dawkę 50 mg/d należy uzyskać w ciągu 2 tygodni; najlepiej podawać ją 1 ×/dobę, wieczorem. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 25–37,5 mg/dobę. Jeśli nie uzyskano odpowiedniej odpowiedzi klinicznej po stosowaniu dawki 50 mg/dobę co najmniej przez 1 tydzień, należy ostrożnie dalej ją zwiększać o 12,5 mg/tydzień. Dawkę >50 mg/dobę należy stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Dawka maks. 100 mg/dobę. Zwiększanie dawki należy ograniczyć lub odroczyć jeśli wystąpi niedociśnienie ortostatyczne, nadmierna sedacja lub stan splątania. W pierwszych tygodniach leczenia należy kontrolować ciśnienie tętnicze. Jeśli objawy psychotyczne całkowicie ustąpią na co najmniej 2 tygodnie, można, jeśli jest to wskazane, zwiększyć dawki leków stosowanych w chorobie Parkinsona; w przypadku nawrotu objawów psychotycznych można zwiększać dawkę klozapiny o 12,5 mg/tydzień nie przekraczając dawki 100 mg/dobę (1 ×/dobę lub w 2 dawkach podzielonych). W przypadku wystąpienia neutropenii lub agranulocytozy należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, który zadecyduje o przerwaniu leczenia.

Preparat należy stosować doustnie, niezależnie od posiłków; tabletki w dawce 25 mg można dzielić na połowy. Dawkę należy dostosować indywidualnie; należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną. Leczenie można rozpoczynać tylko u osób, u których liczba leukocytów wynosi ≥3,5 × 10⁹/l, a granulocytów obojętnochłonnych ≥2,0 × 10⁹/l. Stosowanie leku należy ograniczyć do chorych, u których można systematycznie kontrolować morfologię krwi (co tydzień w pierwszych 18 tygodniach leczenia i co najmniej 1 ×/4 tygodnie w późniejszym okresie oraz w ciągu 4 tygodni po całkowitym zaprzestaniu stosowania leku). Przed planowanym zakończeniem leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez 1–2 tygodnie. W przypadku podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego lub kardiomiopatii należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zadecyduje o przerwaniu leczenia. Chorzy, u których wystąpiło zapalenie mięśnia sercowego lub kardiomiopatia po zastosowaniu klozapiny nie powinni ponownie jej przyjmować. U osób w podeszłym wieku początkowo 12,5 mg 1 ×/dobę w 1. dniu, następnie dawkę zwiększać o maks. 25 mg/d. U osób z zaburzeniem czynności wątroby stosować ostrożnie, regularnie kontrolując parametry czynności wątroby.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania preparatu podczas ciąży i w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu równolegle z:
• lekami o znacznym działaniu hamującym na szpik kostny
• neuroleptykami o przedłużonym działaniu (wykazującymi potencjalne działanie mielosupresyjne), gdyż w razie konieczności (np. neutropenia) nie mogą być szybko usunięte z organizmu.
Klozapina może nasilać działanie leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy (np. opioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe, pochodne benzodiazepiny)
• alkoholem; możliwe nasilenie działania uspokajającego.

Klozapina może nasilać działanie leków hamujących czynność OUN, (np. opioidowe leki przeciwbólowe , leki przeciwhistaminowe i benzodiazepiny). U osób równolegle stosujących te leki istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zapaści krążeniowej, w rzadkich przypadkach głębokiej, która może prowadzić do zatrzymania pracy serca i/lub oddychania. Nie wiadomo, czy zapaści krążeniowej lub oddechowej można zapobiec przez modyfikację dawkowania.

Równoległe stosowanie leków o działaniu przeciwcholinergicznym, hipotensyjnym lub hamującym czynność układu oddechowego może spowodować efekt addycyjny (sumowanie działań leków).

Ze względu na właściwości anty-alfa-adrenergiczne, klozapina może zmniejszać efekt podnoszenia ciśnienia krwi wywoływany przez noradrenalinę lub inne leki alfa-adrenergiczne oraz odwracać efekt presyjny adrenaliny.

Równoległe stosowanie substancji hamujących niektóre izoenzymy cytochromu P450 może zwiększać stężenie klozapiny we krwi, co może powodować konieczność zmniejszenia jej dawki, aby zapobiec działaniom niepożądanym. Ma to największe znaczenie w przypadku inhibitorów CYP 1A2, takich jak kofeina, perazyna i fluwoksamina. Mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji wykazują inhibitory CYP 2D6 (np. fluoksetyna, paroksetyna i w mniejszym stopniu sertralina) oraz inhibitory CYP3A4 (np. azolowe leki przeciwgrzybicze, cymetydyna, erytromycyna i inhibitory proteazy); należy zachować ostrożność.

Hormonalne środki antykoncepcyjne są inhibitorami CYP 1A2, CYP 3A4 i/lub CYP 2C19; rozpoczęcie bądź przerwanie leczenia hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi może wymagać dostosowania dawki klozapiny przez lekarza.

Stężenie klozapiny w osoczu zwiększa się pod wpływem kofeiny i zmniejsza się o blisko 50% po 5-dniowej przerwie w spożyciu kofeiny; może być konieczna modyfikacja dawkowania klozapiny w przypadku zmiany ilości spożywanej kawy.
W wyniku nagłego zaprzestania palenia papierosów, stężenie klozapiny w osoczu może się zwiększyć, co prowadzi do nasilenia jej działań niepożądanych; należy zachować ostrożność.

Zgłaszano przypadki interakcji citalopramu i klozapiny, które mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych związanych z klozapiną, ich mechanizm nie został w pełni wyjaśniony.

Równoległe stosowanie substancji pobudzających działanie izoenzymów cytochromu P-450 (np. karbamazepina, fenytoina, ryfampicyna, omeprazol) może spowodować zmniejszenie stężenia klozapiny w osoczu, co prowadzi do zmniejszenia skuteczności jej działania. W przypadku trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, pochodnych fenotiazyny i leków przeciwarytmicznych klasy Ic, o których wiadomo, że wiążą się z cytochromem izoenzymem CYP 2D6 cytochromu P-450, dotychczas nie obserwowano klinicznie istotnych interakcji.

Równoległe stosowanie litu i innych substancji działających na OUN może zwiększać ryzyko rozwoju złośliwego zespołu neuroleptycznego.

Podczas równoległego stosowania klozapiny i kwasu walproinowego zgłaszano rzadkie, ale ciężkie przypadki napadów padaczkowych (także u osób bez padaczki) oraz pojedyncze przypadki majaczenia. Działania te są prawdopodobnie wynikiem interakcji farmakodynamicznych, których mechanizm nie został jeszcze ustalony.

Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania klozapiny i leków zwiększających odstęp QTc lub powodujących zaburzenia równowagi elektrolitowej.

Jak każdy lek, również Klozapol może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często mogą wystąpić: senność, zawroty głowy, częstoskurcz, zaparcie, nadmierne wydzielanie śliny.

Często mogą wystąpić: leukopenia, zmniejszenie liczby leukocytów, neutropenia, eozynofilia, leukocytoza, zwiększenie masy ciała, dyzartria (niezdolność do wyraźnego mówienia), napady padaczkowe/drgawki/ drgawki miokloniczne, objawy pozapiramidowe, akatyzja (przymus bycia w ciągłym ruchu), drżenie, sztywność, ból głowy, nieostre widzenie, zmiany w EKG, omdlenia, niedociśnienie ortostatyczne, nadciśnienie, nudności, wymioty, jadłowstręt, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, łagodna hipertermia, zaburzenia wydzielania potu lub regulacji temperatury ciała, gorączka, uczucie zmęczenia.

Niezbyt często mogą wystąpić: agranulocytoza, jąkanie, złośliwy zespół neuroleptyczny, upadki (związane z wywołanymi klozapiną drgawkami, sennością, niedociśnieniem ortostatycznym, niestabilnością ruchową i zaburzeniami równowagi).

Rzadko mogą wystąpić: niedokrwistość, cukrzyca, zaburzenia tolerancji glukozy, otyłość, pobudzenie, niepokój ruchowy, splątanie, majaczenie, zapaść krążeniowa, arytmie, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia/wysięk osierdziowy, zakrzepica z zatorami, aspiracja pokarmu, zapalenie płuc i zakażenie dolnych dróg oddechowych, (w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu), zespół bezdechu sennego, dysfagia, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zwiększona aktywność enzymu kinazy fosfokreatynowej.

Bardzo rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, nadpłytkowość, śpiączka hiperosmolarna, kwasica ketonowa, ciężka hiperglikemia, hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia, późne dyskinezy, objawy obsesyjno-kompulsyjne, kardiomiopatia, zatrzymanie akcji serca, depresja oddechowa, zatrzymanie czynności oddechowej, niedrożność jelit/ porażenna niedrożność jelita/ powstawanie kamieni kałowych, powiększenie ślinianek przyusznych, piorunująca martwica wątroby, odczyny skórne, śródmiąższowe zapalenie nerek, priapizm (długotrwały, bolesny wzwód, niezwiązany z pobudzeniem seksualnym), nagły zgon o niewyjaśnionej przyczynie.

Ponadto, z nieznaną częstością, mogą wystąpić: sepsa, obrzęk naczynioruchowy, leukocytoklastyczne zapalenie naczyń, zespół objawów rzekomego guza chromochłonnego nadnerczy, zespół cholinergiczny (po nagłym odstawieniu), zmiany w EEG, pleurothotonus (skrzywienie ciała w jedną stronę), zespół niespokojnych nóg, zawał serca (w niektórych przypadkach prowadzący do zgonu), zapalenie mięśnia sercowego (w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu), ból w klatce piersiowej, dławica piersiowa, kołatanie serca, migotanie przedsionków, niewydolność zastawki dwudzielnej w przebiegu kardiomiopatii związanej z leczeniem klozapiną, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, niedociśnienie, wysięk opłucnowy, upośledzenie drożności nosa, ostre rozdęcie okrężnicy (w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu), zawał/niedokrwienie jelita (w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu), biegunka, uczucie dyskomfortu w żołądku/zgaga/niestrawność, zapalenie okrężnicy, stłuszczenie wątroby, martwica wątroby, hepatotoksyczność, zwłóknienie wątroby, marskość wątroby, zaburzenia czynności wątroby (w tym zdarzenia powodujące zagrożenia dla życia, takie jak uszkodzenie wątroby - uszkodzenie komórek wątroby i/lub zastój żółci), niewydolność wątroby (w niektórych przypadkach prowadząca do zgonu lub konieczności przeszczepienia wątroby), zaburzenia pigmentacji, rabdomioliza (rozpad mięśni), osłabienie mięśni, skurcze mięśni, ból mięśni, układowy toczeń rumieniowaty, niewydolność nerek, moczenie nocne, zespół odstawienia u noworodka, wytrysk wsteczny, zapalenie błon surowiczych.