Xerdoxo - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest rywaroksaban, lek o działaniu przeciwzakrzepowym. Poprzez zahamowanie aktywności jednego z czynników krzepnięcia, czynnika Xa, uniemożliwia przebieg procesu krzepnięcia krwi. Proces krzepnięcia krwi nazywany jest niekiedy kaskadą krzepnięcia, gdyż jest złożony i przebiega wieloma etapami, następującymi jeden po drugim. Kaskada zostaje uruchomiona poprzez uszkodzenie naczynia. W początkowym etapie płytki krwi zaczynają przylegać do ściany naczynia w miejscu uszkodzenia, gromadząc się tworzą pierwotny czop hemostatyczny, który wstępnie hamuje wypływ krwi. Jest on jednak nietrwały i musi ulec wzmocnieniu. W tym celu płytki krwi stymulują lokalną produkcję fibryny (włóknika), która tworzy rozbudowane sieci wzmacniające czop płytkowy. W wyniku tych procesów powstaje skrzep płytkowo-włóknikowy.

Ciekawym zjawiskiem jest mechanizm tworzenia fibryny. Włókna fibryny mają dużą zdolność tworzenia sieci, nie mogą więc znajdować się w naczyniach krwionośnych w gotowej postaci, gdyż zatkałyby te naczynia. Dlatego we krwi znajduje się prekursor fibryny – rozpuszczalne białko zwane fibrynogenem, które w razie potrzeby zostaje przekształcone do fibryny. Przemiana rozpuszczalnego fibrynogenu w nierozpuszczalną fibrynę jest jednym z etapów kaskady krzepnięcia krwi. W procesie tym bierze udział kilkanaście białek, tzw. czynników krzepnięcia. Mogą to być białka znajdujące się w osoczu krwi lub związane z błonami komórkowymi (tzw. czynnik tkankowy). Czynniki krzepnięcia oznaczane są cyframi rzymskimi i tak, na przykład czynnik I to fibrynogen. Niektóre czynniki krzepnięcia (tzw. zespół protrombiny, czyli czynniki II, VII, IX i X) wytwarzane są w wątrobie, a w procesie tym niezbędny jest udział witaminy K.

Czynniki krzepnięcia podlegają procesom hamowania. Rywaroksaban jest bezpośrednim i wysoce wybiórczym inhibitorem aktywnego czynnika X, czyli czynnika Xa, a co za tym idzie, hamuje wytwarzanie trombiny, przemianę fibrynogenu w fibrynę i powstawanie zakrzepu. Nie wykazuje wpływu na płytki krwi ani nie hamuje aktywowanego czynnika II (trombiny).

Po podaniu doustnym rywaroksaban wchłania się szybko, maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 2–4 godzinach. Około 2/3 dawki jest metabolizowane i wydalane z kałem i z moczem; pozostała część wydalana jest w postaci niezmienionej przez nerki. Biologiczny okres półtrwania wynosi 7–11 godzin.

Wskazania do stosowania preparatu obejmują:

• profilaktykę zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów po ostrym zespole wieńcowym ze zwiększoną wartością biomarkerów sercowych; lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym lub kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem albo tiklopidyną

• profilaktykę zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów z chorobą wieńcową lub objawową chorobą tętnic obwodowych, obciążonych dużym ryzykiem zdarzeń niedokrwiennych; lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób:

• z istotnym klinicznie czynnym krwawieniem

• z występującymi nieprawidłowościami i stanami, które stanowią znaczące ryzyko wystąpienia poważnych krwawień:
- czynne lub ostatnio przebyte owrzodzenia przewodu pokarmowego
- nowotwór złośliwy z wysokim ryzykiem krwawienia
- przebyty ostatnio uraz mózgu lub kręgosłupa
- przebyty ostatnio zabieg chirurgiczny mózgu, kręgosłupa lub okulistyczny
- ostatnio przebyty krwotok wewnątrzczaszkowy
- stwierdzona lub podejrzewana obecność żylaków przełyku
- żylno-tętnicze wady rozwojowe
- tętniak naczyniowy lub poważne nieprawidłowości w obrębie naczyń wewnątrzrdzeniowych lub śródmózgowych

• z chorobą wątroby występującą z koagulopatią i istotnym klinicznie ryzykiem krwawienia, w tym u pacjentów z niewydolnością wątroby klasy B i C wg klasyfikacji Childa i Pugha.

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu z innymi lekami przeciwzakrzepowymi np. heparyną niefrakcjonowaną, heparynami drobnocząsteczkowymi (enoksaparyna, dalteparyna itp.), pochodnymi heparyny (fondaparynuks itp.), doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (warfaryna, eteksylan dabigatranu, apiksaban, itp.) z wyjątkiem zmiany leczenia z lub na rywaroksaban, lub jeżeli heparyna niefrakcjonowana podawana jest w dawkach koniecznych do utrzymania drożności cewnika żył głównych lub tętnic.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu:

• i jednoczesne leczenie przeciwpłytkowe ostrego zespołu wieńcowego u chorych z wcześniejszym udarem lub przemijającym napadem niedokrwiennym

• i jednoczesne leczenie choroby wieńcowej lub objawowej choroby tętnic obwodowych z zastosowaniem kwasu acetylosalicylowego u chorych po przebytym udarze krwotocznym lub zatokowym, lub jakimkolwiek udarze, który wystąpił w ciągu ostatniego miesiąca.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

W okresie leczenia zalecany jest nadzór kliniczny zgodnie z praktyką leczenia przeciwzakrzepowego.

Stosowanie rywaroksabanu w skojarzeniu z innymi niż wymienione we wskazaniach lekami przeciwpłytkowymi nie było badane i nie jest zalecane.

Należy zachować ostrożność, ponieważ w okresie stosowania preparatu mogą wystąpić krwawienia (utajone i jawne, możliwe w każdym miejscu) oraz zaburzenia hematologiczne. Chorzy powinni być monitorowani pod kątem objawów krwawienia. Jeżeli wystąpią objawy mogące świadczyć o wystąpieniu krwawienia (np. niewyjaśnione zmniejszenie stężenia hemoglobiny, obniżenie ciśnienia tętniczego, osłabienie, bladość, zawroty głowy, niewyjaśniony obrzęk, duszność), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci niezbędne badania i zidentyfikuje źródło krwawienia.

U chorych ze zwiększonym ryzykiem krwotoków wymagane jest zachowanie szczególnej ostrożności, a wystąpienie poważnego krwotoku jest wskazaniem do przerwania leczenia.

Podczas długotrwałego stosowania preparatu mogą wystąpić: krwawienia z błon śluzowych (np. krwawienie z nosa, dziąseł, przewodu pokarmowego, moczowo-płciowego, w tym nieprawidłowe krwawienie z pochwy lub nadmierne krwawienie miesiączkowe) i niedokrwistość. W razie wskazań, lekarz zaleci oznaczanie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu jako badań pomocniczych. W każdym przypadku zmniejszenia stężenia hemoglobiny lub obniżenia ciśnienia tętniczego o niewyjaśnionej przyczynie należy szukać źródła krwawienia. Zawsze informuj lekarza o każdym nietypowym krwawieniu.

U chorych ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, przed zaleceniem stosowania rywaroksabanu w skojarzeniu z podwójną terapią przeciwpłytkową w celu profilaktyki zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym, lekarz rozważy czy oczekiwane korzyści są większe niż możliwe ryzyko. Po rozpoczęciu leczenia, chorzy z tej grupy powinni być uważnie obserwowani pod kątem objawów krwawienia.

U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek stężenie preparatu w osoczu może się znacznie zwiększać i nasilać ryzyko krwawienia. Należy zachować ostrożność u osób z klirensem kreatyniny 15–29 ml/min i nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z klirensem kreatyniny mniejszym niż 15 ml/min.

Stosować ostrożnie w przypadku umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 30–49 ml/min) u chorych przyjmujących inne leki, które zwiększają stężenie rywaroksabanu w osoczu.

Nie zaleca się stosowania leku u osób leczonych równolegle działającymi ogólnoustrojowo lekami przeciwgrzybiczymi pochodnymi azolu (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol) lub inhibitorami proteazy HIV (np. rytonawir). Wymienione leki mogą powodować zwiększenie stężenie rywaroksabanu we krwi, co może zwiększać ryzyko krwawienia.

Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania preparatu z lekami hamującymi agregację płytek krwi (kwas acetylosalicylowy, klopidogrel), niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi NLPZ, lekami hamującymi wychwyt zwrotny serotoniny lub serotoniny i noradrenaliny z grupy SSRI lub SNRI, innych leków wpływających na hemostazę.

Chorzy przyjmujący rywaroksaban w skojarzeniu z lekami przeciwpłytkowymi powinni otrzymywać jednocześnie NLPZ tylko wtedy, gdy korzyści są większe niż ryzyko wystąpienia krwawienia.

Stosowanie preparatu jest niezalecane u osób ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, w tym:

• osoby z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami krzepnięcia krwi

• osoby z niekontrolowalnym ciężkim nadciśnieniem tętniczym

• osoby bez czynnego owrzodzenia, z chorobami przewodu pokarmowego, które mogą być przyczyną krwawienia (np. choroba zapalna jelit, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i choroba refluksowa przełyku)

• osoby z retinopatią naczyniową

• osoby z rozstrzeniami oskrzeli lub krwawieniem płucnym w przeszłości.

W każdym z powyższych przypadków lekarz indywidualnie oceni, czy oczekiwane korzyści są większe niż ryzyko krwawienia i podejmie decyzję, czy właściwe jest stosowanie preparatu.

Stosowanie preparatu wymaga zachowania ostrożności:

• u chorych w wieku 75 lat lub więcej, jeśli równolegle przyjmowany jest kwas acetylosalicylowy lub kwas acetylosalicylowy i klopidogrel lub tyklopidyna; konieczna jest regularna ocena korzyści i ryzyka w okresie leczenia

• u osób o masie ciała mniejszej niż 60 kg, jeśli równolegle przyjmowany jest kwas acetylosalicylowy lub kwas acetylosalicylowy i klopidogrel lub tyklopidyna;

• u chorych z chorobą wieńcową i ciężką objawową niewydolnością serca (korzyści z leczenia mogą być mniejsze w tej grupie chorych).

Osoby z chorobą nowotworową mogą być jednocześnie narażone na większe ryzyko krwawienia i zakrzepicy. Lekarz indywidualnie oceni czy oczekiwane korzyści są większe niż ryzyko związane z leczeniem w tej grupie chorych. Nowotwory związane z przewodem pokarmowym lub z układem moczowo-płciowym mogą zwiększać ryzyko krwawienia podczas stosowania rywaroksabanu. U pacjentów z nowotworami złośliwymi, u których występuje duże ryzyko krwawienia, stosowanie rywaroksabanu jest przeciwwskazane.

Preparatu nie należy stosować w zapobieganiu zakrzepom u osób, u których niedawno wykonano przezcewnikową wymianę zastawki aorty (TAVR). Ze względu na brak badań, nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z protezami zastawek serca.

Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z zakrzepicą ze zdiagnozowanym zespołem antyfosfolipidowym, ze względu na możliwe zwiększenie liczby nawrotów zdarzeń zakrzepowych.

Ze względu na brak korzyści z leczenia przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w leczeniu ostrego zespołu wieńcowego u chorych z wcześniejszym udarem lub przemijającym napadem niedokrwiennym.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu i jednoczesne leczenie choroby wieńcowej lub objawowej choroby tętnic obwodowych z zastosowaniem kwasu acetylosalicylowego u chorych po przebytym udarze krwotocznym lub zatokowym, lub jakimkolwiek udarze, który wystąpił w ciągu ostatniego miesiąca.

Zabiegi takie jak znieczulenie lub nakłucie podpajęczynówkowe/zewnatrzoponowe wymagają pełnej sprawności hemostazy. Ryzyko krwiaków zewnątrzoponowych lub podpajęczynówkowych może się zwiększać w przypadku urazowego lub wielokrotnego nakłucia, a także przez długotrwałe stosowanie cewnika zewnątrzoponowego lub stosowanie leków przeciwzakrzepowych. Chory powinien być ściśle obserwowany pod kątem neurologicznych objawów występowania krwiaków (np. drętwienie lub osłabienie nóg, zaburzenia czynnościowe jelit lub pęcherza moczowego). Nakłucie lędźwiowe oraz usunięcie lub założenie cewnika zewnątrzoponowego powinno być wykonywane wówczas, gdy przeciwzakrzepowe działanie rywaroksabanu jest znikome (konieczne jest zachowanie odpowiednich odstępów czasowych pomiędzy daną procedurą a przyjęciem dawki rywaroksabanu).

Jeżeli konieczne jest wykonanie zabiegu chirurgicznego w trybie nagłym, lekarz zaleci doraźne przerwanie stosowania preparatu co najmniej 12 godzin wcześniej. Jeżeli nie jest możliwe opóźnienie zabiegu, lekarz rozważy stosunek ryzyka krwawienia do stopnia pilności zabiegu. U osób po zabiegach chirurgicznych leczenie rywaroksabanem powinno zostać wznowione jak najszybciej, o ile pozwoli na to sytuacja kliniczna i uzyskana hemostaza. Należy zachować szczególną ostrożność u osób ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, w tym narażonych na nadmierną ekspozycję na lek (np. osoby z niewydolnością nerek).

U osób w podeszłym wieku może wzrastać ryzyko krwotoku.

Podczas leczenia mogą wystąpić ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka i reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS). Ryzyko ich wystąpienia jest prawdopodobnie największe w ciągu pierwszych tygodni leczenia. W przypadku wystąpienia pierwszych poważnych reakcji skórnych (np. rozległych, ostrych i/lub z towarzyszącym powstawaniem pęcherzy) lub jakikolwiek innych objawów nadwrażliwości w połączeniu ze zmianami na błonach śluzowych leczenie powinno zostać przerwane (po konsultacji z lekarzem).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Jeżeli jednak wystąpią działania niepożądane, takie jak np. omdlenia czy zawroty głowy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów po ostrym zespole wieńcowym:

2,5 mg 2 razy na dobę; w skojarzeniu z samym kwasem acetylosalicylowym w dawce 75–100 mg na dobę, bądź z kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem (75 mg na dobę) albo tiklopidyną w standardowej dawce.

Leczenie powinno być rozpoczęte jak najszybciej po stabilizacji ostrego zespołu wieńcowego (w tym po zabiegach rewaskularyzacji), najwcześniej 24 godziny po przyjęciu do szpitala i w momencie, gdy pozajelitowe leczenie przeciwzakrzepowe byłoby normalnie przerwane. Lekarz regularnie oceni ryzyko zdarzeń niedokrwiennych w stosunku do ryzyka krwawień. Może zalecić wydłużenie leczenia ponad 12 miesięcy po indywidualnej ocenie stanu chorego, ponieważ doświadczenie w stosowaniu do 24 miesięcy jest ograniczone.

Profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów z chorobą wieńcową lub objawową chorobą tętnic obwodowych:

2,5 mg 2 razy na dobę; w skojarzeniu z samym kwasem acetylosalicylowym w dawce 75–100 mg na dobę.

Lekarz określi czas trwania leczenia indywidualnie w oparciu o regularną ocenę stanu chorego, z uwzględnieniem ryzyka zdarzeń zakrzepowych w porównaniu do ryzyka krwawienia.

U pacjentów po udanym zabiegu rewaskularyzacji kończyny dolnej (chirurgicznym lub śródnaczyniowym, w tym zabiegi hybrydowe) z powodu objawowej choroby tętnic obwodowych nie należy rozpoczynać leczenia do momentu osiągnięcia hemostazy.

---

Stosowanie preparatu jednocześnie z leczeniem przeciwpłytkowym:

U pacjentów z ostrym zdarzeniem zakrzepowym lub poddawanym procedurze naczyniowej, u których istnieje potrzeba stosowania podwójnej terapii przeciwpłytkowej, lekarz dokona analizy, czy należy kontynuować podawanie rywaroksabanu, w zależności od rodzaju zdarzenia lub procedury oraz schematu leczenia przeciwpłytkowego.

Pominięcie dawki:

W przypadku pominięcia dawki należy kontynuować przyjmowanie zwykłej dawki zgodnie z zaleceniem w następnym zaplanowanym terminie. Nie należy stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Zmiana sposobu leczenia:

Gdy konieczna jest zmiana sposobu leczenia przeciwzakrzepowego z rywaroksabanu na inny lek przeciwzakrzepowy, należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego i zachować ostrożność. Jeżeli lekarz zaleci zmianę dotychczasowego leczenia przeciwzakrzepowego na rywaroksaban, należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza. Zobacz – zarejestrowane materiały producenta. Należy wziąć pod uwagę, że INR (międzynarodowy współczynnik znormalizowany) nie jest właściwy do pomiaru działania przeciwzakrzepowego rywaroksabanu.

Szczególne grupy chorych:

Należy zachować ostrożność u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 15–29 ml/min) ze względu na ryzyko znaczącego zwiększenia stężenia rywaroksabanu we krwi. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z klirensem kreatyniny mniejszym niż 15 ml/min.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi (klirens kreatyniny 30–49 ml/min) zaburzeniami czynności nerek nie ma potrzeby dostosowania dawkowania.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób z chorobą wątroby, która wiąże się z zaburzeniami krzepnięcia krwi (koagulopatią) i ryzykiem istotnego klinicznie krwawienia, w tym u osób z marskością wątroby stopnia B i C wg klasyfikacji Childa i Pugha.

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u chorych w podeszłym wieku ani w zależności od masy ciała.

Ze względu na brak badań, stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia nie jest zalecane.

Sposób stosowania:

Tabletki należy przyjmować doustnie, niezależnie od posiłku.

W przypadku problemów z połykaniem, tabletkę można rozgnieść i wymieszać z wodą lub przecierem jabłkowym bezpośrednio przed przyjęciem.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest przeciwwskazane.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny unikać zajścia w ciążę w okresie stosowania preparatu.

Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nie zaleca się stosowania preparatu równolegle z silnymi inhibitorami izoenzymu 3A4 cytochromu P450 i glikoproteiny P (azolowymi lekami przeciwgrzybiczymi o działaniu ogólnoustrojowym, takimi jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, oraz inhibitorami proteazy HIV), ponieważ może dojść do znacznego zwiększenia stężenia rywaroksabanu w osoczu i nasilenia jego działania farmakologicznego, co może zwiększać ryzyko krwawienia.

Oczekuje się, że leki silnie hamujące tylko CYP3A4 lub tylko glikoproteinę P będą w mniejszym stopniu wpływać na zwiększenie stężenia rywaroksabanu w osoczu.

I tak interakcja z klarytromycyną (silny inhibitor CYP3A4) lub erytromycyną czy flukonazolem (umiarkowane inhibitory CYP3A4) nie są prawdopodobnie istotne klinicznie, o ile u chorego nie występują zaburzenia czynności nerek.

Z uwagi na ograniczone dane kliniczne należy unikać równoległego stosowania dronedaronu.

Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania rywaroksabanu i leków hamujących agregację płytek krwi, takich jak:

• kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne NLPZ czy klopidogrel

• leki hamujące wychwyt zwrotny serotoniny lub serotoniny i noradrenaliny z grupy SSRI lub SNRI (zwiększone ryzyko ciężkich krwawień).

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu z innymi lekami przeciwzakrzepowymi np. heparyną niefrakcjonowaną, heparynami drobnocząsteczkowymi (enoksaparyna, dalteparyna itp.), pochodnymi heparyny (fondaparynuks itp.), antagonistami witaminy K (jak np. warfaryna), doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (eteksylan dabigatranu, apiksaban, itp.) z wyjątkiem zmiany leczenia z lub na rywaroksaban, lub jeżeli heparyna niefrakcjonowana podawana jest w dawkach koniecznych do utrzymania drożności cewnika żył głównych lub tętnic.

Równoległe stosowanie leków silnie zwiększających aktywność CYP3A4 (ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty dziurawca zwyczajnego) może spowodować zmniejszenie stężenia rywaroksabanu w osoczu i zwiększać ryzyko zakrzepicy. Należy unikać równoległego stosowania rywaroksabanu i silnych induktorów CYP3A4, chyba że chory jest ściśle monitorowany w kierunku objawów zakrzepicy.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji rywaroksabanu z midazolamem, digoksyną, atorwastatyną czy omeprazolem.

Jak każdy lek, również Xerdoxo może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Często mogą wystąpić: niedokrwistość, zawroty głowy, ból głowy, krwotok oczny (w tym podspojówkowy), niedociśnienie tętnicze, krwiak, krwawienie z nosa, krwioplucie, krwawienie z dziąseł, krwotok z przewodu pokarmowego (w tym krwotok z odbytnicy), bóle brzucha, żołądka, jelit, niestrawność, nudności, zaparcie, biegunka, wymioty, świąd (w tym niezbyt często świąd uogólniony), wysypka, siniaczenie, krwotok skórny i podskórny, ból kończyny, krwotok z układu moczowo-płciowego (w tym krwiomocz i nadmierne krwawienie miesiączkowe), zaburzenie czynności nerek, gorączka, obrzęk obwodowy, osłabienie, zmęczenie, astenia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, krwotok po zabiegu medycznym (w tym niedokrwistość pooperacyjna, krwotok z rany), stłuczenie, wydzielina z rany.

Niezbyt często mogą wystąpić: nadpłytkowość, małopłytkowość, reakcja alergiczna, alergiczne zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy i obrzęk alergiczny, krwotok mózgowy i śródczaszkowy, omdlenie, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby (zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększenie aktywności transferazy GGT), pokrzywka, wylew krwi do stawu, złe samopoczucie, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej, zwiększenie aktywności lipazy i amylazy.

Rzadko: żółtaczka, zwiększenie stężenia sprzężonej bilirubiny (z lub bez towarzyszącego zwiększenia aktywności transferazy ALT), zatrzymanie żółci (cholestaza), zapalenie wątroby (w tym uszkodzenie komórek wątroby), krwawienie domięśniowe, obrzęk zlokalizowany, tętniak rzekomy.

Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), eozynofilowe zapalenie płuc, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS).
Z nieznaną częstością: zespół ciasnoty przedziałów powięziowych wtórny do krwawienia, niewydolność nerek i ostra niewydolność nerek, wtórna do krwawienia wystarczającego do spowodowania hipoperfuzji, nefropatia związana z antykoagulantami.