Dobutamin hameln - roztwór do infuzji

Wywołanie efektu inotropowego u pacjentów z ostrą niewydolnością serca spowodowaną zaburzeniami kurczliwości mięśnia sercowego. Lek może być stosowany w skojarzeniu z dopaminą we wstrząsie kardiogennym charakteryzującym się niewydolnością serca z ciężkim niedociśnieniem tętniczym oraz we wstrząsie septycznym w przypadku zaburzonej czynności komór, zwiększonego ciśnienia napełniania komór i zwiększonego systemowego oporu naczyniowego. Dorośli. Zwykle 2,5–10 µg/kg mc./min, w razie konieczności do 40 µg/kg mc./min.
Wywołanie efektu inotropowego u dzieci i młodzieży (od urodzenia do 18 lat) ze zmniejszeniem rzutu sercowego w stanach hipoperfuzji na skutek niewyrównanej niewydolności serca po zabiegach kardiochirurgicznych, w przebiegu kardiomiopatii, we wstrząsie kardiogennym lub septycznym. Dzieci i młodzież. Początkowo 5 µg/kg mc./min, następnie dawkę dostosować w zależności od odpowiedzi klinicznej w zakresie 2–20 µg/kg mc./min, choć niekiedy uzyskiwano odpowiedź stosując dawkę 0,5–1 µg/kg mc./min. Podczas stosowania większych dawek należy zachować szczególną ostrożność, gdyż maks. dawki tolerowane w leczeniu dzieci są mniejsze od dawek stosowanych u osób dorosłych. Większość działań niepożądanych (zwłaszcza tachykardię) obserwowano po podaniu dawek ≥7,5 µg/kg mc./min; szybkie ustąpienie działań niepożądanych można uzyskać przez zmniejszenie szybkości wlewu lub jego przerwanie.
Echokardiografia obciążeniowa z dobutaminą. W najczęściej stosowanym schemacie dawkowania początkowo 5 µg/kg mc./min, następnie dawkę zwiększa się co 3 min do 10, 20, 30, 40 µg/kg mc./min, aż do osiągnięcia diagnostycznego punktu końcowego. Jeśli nie osiągnięto punktu końcowego, można zastosować siarczan atropiny w dawce 0,5–2 mg w daw. podz. wynoszących 0,25–0,5 mg, podawanych w odstępach 1 min w celu zwiększenia częstości pracy serca. Alternatywnie można zwiększyć szybkość wlewu dobutaminy do 50 µg/kg mc./min.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, mechaniczna niedrożność napełniania komory i/lub odpływu (jak tamponada osierdzia, zaciskające zapalenie osierdzia, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu, znaczne zwężenie aorty). Do echokardiografii obciążeniowej z dobutaminą nie stosować w przypadku: zawału serca w ciągu ostatnich 30 dni, niestabilnej dławicy piersiowej, zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej, istotnego hemodynamicznie zwężenia drogi odpływu z lewej komory serca (w tym kardiomiopatia przerostowa zawężająca drogę odpływu z lewej komory serca), istotnej hemodynamicznie wady zastawkowej serca, ciężkiej niewydolności serca (klasy III lub IV wg NYHA), udokumentowanych w wywiadzie klinicznie istotnych lub przewlekłych zaburzeń rytmu serca (w szczególności nawracającego przetrwałego częstoskurczu komorowego) lub predyspozycji do nich, znacznego zaburzenia przewodzenia, ostrego zapalenia osierdzia, zapalenia mięśnia sercowego, zapalenia wsierdzia, rozwarstwienia aorty, tętniaka aorty, niewłaściwie kontrolowanego nadciśnienia tętniczego, niedrożności wypełniania komory (zaciskającego zapalenia osierdzia, tamponady osierdzia), hipowolemii, wcześniejszych przypadków nadwrażliwości na dobutaminę. Podczas stosowania leku nie należy karmić piersią.

Podawać i.v. we wlewie ciągłym. Lek należy odstawiać poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Czas trwania leczenia jest uzależniony od stanu klinicznego pacjenta i powinien być możliwie najkrótszy. Jeśli lek jest podawany w sposób ciągły >72 h, może wystąpić tolerancja wymagająca zwiększenia dawki. Podczas podawania leku należy monitorować czynność pracy serca, tętno, ciśnienie tętnicze, diurezę i szybkość wlewu. Jeśli to możliwe, należy kontrolować rzut sercowy, ośrodkowe ciśnienie żylne i ciśnienie w kapilarach płucnych. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.