AuroFena - tabletki podpoliczkowe

Fentanyl to silnie działający syntetyczny lek przeciwbólowy z grupy opioidów, pobudzający receptory nazywane receptorami µ.
Działa ok. 100 razy silniej niż morfina, ponieważ lepiej rozpuszcza się w tłuszczach i łatwiej przenika przez barierę krew-mózg. Podstawowymi efektami jego działania są znieczulenie i uspokojenie. Innymi skutkami pobudzenia receptorów opioidowych µ są: depresja oddechowa (zmniejszenie częstości oddechów i wrażliwości ośrodka oddechowego na dwutlenek węgla), niewielka bradykardia (zmniejszenie częstości uderzeń serca poniżej 50-60 minutę), niewielkie zmniejszenie oporu naczyniowego w naczyniach obwodowych, spowolnienie motoryki przewodu pokarmowego, zmniejszone wydzielanie i zwiększone napięcie mięśniowe (nawet do skurczu) w obrębie zwieraczy przewodu pokarmowego, zwężenie źrenic, hamowanie odruchu kaszlu, uzależnienie fizyczne i euforia. W przeciwieństwie do morfiny i petydyny (substancje z tej samej grupy chemicznej) fentanyl nie powoduje uwolnienia histaminy, substancji odpowiedzialnej za postawanie między innymi obrzęków i świądu.
Przeciwbólowe działanie fentanylu związane jest z jego poziomem w osoczu krwi. Na ogół stężenie skuteczne i stężenie, przy którym występuje toksyczność ulegają zwiększeniu wraz z rosnącą tolerancją na opioidy. Zjawisko tolerancji polega na tym, że organizm niejako „przyzwyczaja się” do obecności danej substancji i zachodzi potrzeba podawania coraz większych dawek, aby osiągnąć wcześniejszy efekt. Szybkość rozwoju tolerancji różni się znacznie u poszczególnych pacjentów, dlatego tak ważne jest indywidualny dobór dawki preparatu przez lekarza.
Występowanie depresji oddechowej również zależy od zastosowanej dawki fentanylu. Ryzyko wystąpienia tego zjawiska jest niższe u pacjentów poddanych przewlekłej terapii opioidowej, ponieważ u tych osób rozwija się tolerancja organizmu na zmniejszenie częstotliwości oddechów.
Bezpieczeństwo i skuteczność preparatu zostały ocenione u chorych stosujących go w czasie epizodu bólu przebijającego (napadowy, szybko narastający i szybko przemijający ból o dużym natężeniu, towarzyszący chorobie nowotworowej, nakładający się na opanowany ból przewlekły).

Preparat jest wskazany u leczeniu bólu przebijającego u dorosłych z chorobą nowotworową, którzy w ramach leczenia przewlekłego bólu nowotworowego poddawani są opioidowej terapii podtrzymującej.
Ból przebijający to przemijające, ostre nasilenie dolegliwości bólowych, nakładające się na opanowany ból przewlekły.
Chorzy poddani opioidowej terapii podtrzymującej, to osoby stosujące: co najmniej 60 mg na dobę morfiny doustnie, co najmniej 25 µg na godzinę fentanylu przezskórnie, co najmniej 30 mg oksykodonu na dobę, co najmniej 8 mg na dobę hydromorfonu doustnie lub równoważną dawkę innego leku opioidowego przez tydzień lub dłużej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane, jeśli u chorego występuje którykolwiek z następujących stanów:
• ostra depresja oddechowa
• ostra choroba obturacyjna płuc.

Preparatu nie należy stosować u osób, które nie otrzymują leczenia podtrzymującego opioidami ze względu na zwiększone ryzyko depresji oddechowej.

Nie należy stosować preparatu do leczenia bólu innego niż ból przebijający.

Równoległe stosowanie preparatów zawierających oksybat sodu jest przeciwwskazane.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Należy przechowywać preparat w bezpiecznym miejscu, niedostępnym dla innych osób, w szczególności dzieci, ponieważ jego przypadkowe, nieprawidłowe użycie lub nadużywanie prowadzi do występowania poważnych działań niepożądanych, a w rzadkich przypadkach może zakończyć się zgonem.

Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowaniem opioidów i odpowiednio dostosować dawkę, w początkowym okresie leczenia chory powinien być ściśle monitorowany przez lekarza.

Podobnie jak w przypadku innych opioidów, podczas leczenia istnieje ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. Zastosowanie preparatu u osób nieleczonych podtrzymującą terapią opioidową lub nieodpowiednie dawkowanie może prowadzić do zgonu chorego.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas ustalania dawki u chorych z niezbyt ciężką przewlekłą chorobą obturacyjną płuc lub inną chorobą, która może powodować depresję oddechową. Nawet zalecane dawki preparatu mogą osłabiać odruch oddechowy, co może prowadzić nawet do niewydolności oddechowej.

Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania związane ze snem, w tym centralny bezdech senny (CSA) oraz hipoksemię związaną ze snem. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko wystąpienia CSA w sposób zależny od dawki. U chorych z CSA lekarz prawdopodobnie rozważy zmniejszenie całkowitej dawki opioidów.

Spożywanie alkoholu podczas stosowania fentanylu może powodować sumowanie się działań hamujących na ośrodkowy układ nerwowy, co może prowadzić do depresji oddechowej, niedociśnienia, głębokiego uspokojenia, śpiączki lub zgonu chorego.

Jednoczesne stosowanie opioidów z benzodiazepinami lub lekami o podobnym działaniu może prowadzić do głębokiego uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu; takie połączenie leków powinno być stosowane wyłącznie u chorych, dla których alternatywne metody leczenia są nieodpowiednie. W takim wypadku lekarz prawdopodobnie zastosuje najmniejszą skuteczną dawkę i minimalny czas trwania równoczesnego stosowania. Chorych należy ściśle monitorować w kierunku objawów depresji oddechowej i uspokojenia polekowego.

Należy zachować ostrożność u osób szczególnie podatnych na śródczaszkowe efekty zatrzymania CO2, które powodują podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe lub zaburzenia świadomości. Opioidy mogą zaburzać leczenie chorego z urazem głowy i powinny być stosowane jedynie w przypadku, gdy istnieją ku temu podstawy kliniczne.

Fentanyl może powodować bradykardię. U osób, u których bradyartymie występowały przed rozpoczęciem leczenia, należy zachować szczególną ostrożność.

Należy zachować ostrożność u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek, szczególnie podczas ustalania dawki fentanylu. Nie badano wpływu niewydolności wątroby lub nerek na właściwości farmakokinetyczne preparatu, wykazano jednak, że po podaniu dożylnym u osób z niewydolnością wątroby lub nerek klirens fentanylu ulegał zmianie.

Po podaniu preparatu, w związku z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek, dostepność biologiczna fentanylu może się zwiększyć, a jego klirens ogólnoustrojowy zmniejszyć; może to prowadzić do nasilenia efektów działania leku.

Należy zachować ostrożność podczas równoległego podawania fentanylu z lekami wpływającymi na przekaźnictwo serotoninergiczne (np. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, inhibitory MAO), z uwagi na możliwość wystąpienia tzw. „zespołu serotoninowego”, w rzadkich przypadkach prowadzącego do zgonu chorego. Może on wystąpić nawet w przypadku stosowania zalecanych dawek.

Objawami zespołu serotoninowego mogą być: zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka), niestabilność układu autonomicznego (np. tachykardia, zmiany wartości ciśnienia tętniczego, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, zaburzenia koordynacji, sztywność), i/lub zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka). W przypadku podejrzenia wystąpienia zespołu serotoninowego należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, który zaleci przerwanie stosowania preparatu i zadecyduje o dalszym postępowaniu.

Po wielokrotnym stosowaniu opioidów wystąpić może tolerancja oraz uzależnienie fizyczne i psychiczne. Ze względu na ryzyko nadużywania, należy monitorować wszystkich chorych leczonych opioidami pod kątem objawów nadużywania i uzależnienia. Osoby ze zwiększonym ryzykiem nadużywania opioidów należy dodatkowo obserwować pod kątem oznak nieprawidłowego stosowania preparatu. Wielokrotne stosowanie fentanylu może prowadzić do zaburzeń związanych z używaniem opioidów (OUD); są one zależne od dawki i czasu trwania leczenia. Nadużywanie lub celowe nieprawidłowe stosowanie fentanylu może prowadzić do przedawkowania i/lub zgonu. Ryzyko wystąpienia OUD jest zwiększone u chorych z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (w tym zaburzenia związane z używaniem alkoholu) w wywiadzie osobistym lub rodzinnym (u rodziców lub rodzeństwa), u chorych aktualnie palących wyroby tytoniowe lub u osób z innymi zaburzeniami psychicznymi w przeszłości (np. duża depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości).

Przed rozpoczęciem leczenia lekarz uzgodni z chorym cele leczenia i plan jego zakończenia, a także poinformuje o ryzyku i objawach OUD. Należy obserwować chorych pod kątem pod kątem zachowań związanych z poszukiwaniem fentanylu (np. zbyt wczesne zgłaszanie się po nowy zapas leku), a także monitorować, czy równocześnie stosują inne opioidy i leki psychoaktywne (np. benzodiazepiny). W przypadku wystąpienia objawów OUD należy niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą do spraw uzależnień.

Opioidy mogą wywierać wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub oś podwzgórze-przysadka-gonady (mogą m. in. powodować zwiększenie stężenia prolaktyny oraz zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu we krwi), co może prowadzić do wystąpienia objawów zaburzeń hormonalnych.

Podobnie jak w przypadku innych opioidów, w przypadku niewystarczającej kontroli bólu w odpowiedzi na zwiększoną dawkę fentanylu, należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji wywołanej opioidem. Należy skonsultować się z lekarzem, który prawdopodobnie zaleci zmniejszenie dawki fentanylu, przerwanie leczenia lub weryfikację metody leczenia.

Po zastosowaniu preparatów zawierających fentanyl podawanych na błonę śluzową jamy ustnej zgłaszano reakcje anafilaktyczne i nadwrażliwość.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Opioidowe leki przeciwbólowe upośledzają sprawność psychiczną i/lub fizyczną wymaganą do wykonywania zadań potencjalnie niebezpiecznych (np. prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn). Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli podczas stosowania preparatu chory odczuwa senność, zawroty głowy lub zaburzenia widzenia, a także jeśli nie zna swojej reakcji na lek.

Preparat ma postać tabletek podpoliczkowych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Stosowanie preparatu powinno odbywać się pod kontrolą lekarza doświadczonego w stosowaniu leków opioidowych u osób z chorobą nowotworową, świadomego niebezpieczeństwa związanego z nadużywaniem fentanylu. Nie należy stosować równolegle preparatów fentanylu przeznaczonych do leczenia bólu przebijającego o różnym składzie. Ilość tabletek dostępna dla chorego powinna być możliwie najmniejsza, aby zapobiec wystąpieniu reakcji splątania lub ewentualnemu przedawkowaniu.

Dawkę fentanylu należy dostosowywać indywidualnie, aż do uzyskania dawki skutecznej, która zapewni odpowiednią kontrolę bólu i minimalizuje reakcje niepożądane. Do momentu osiągnięcia dawki skutecznej, należy ściśle monitorować chorych.

Osoby rozpoczynające leczenie fentanylem:
Dawkę początkową 100 µg, należy zwiększać w zależności od potrzeby.

Osoby, u których dokonano zmiany leczenia z innych preparatów zawierających fentanyl:
Ze względu na różne profile wchłaniania, zmiana leczenia nie może być dokonana w stosunku 1:1, należy uwzględnić różnice w dostępności biologicznej różnych preparatów; dawka początkowa może być większa niż 100 µg.

Jeśli w trakcie procesu doboru dawki w przeciągu 30 minut od podania 1 tabletki nie zostanie uzyskana oczekiwany efekt zniesienia bólu, można podać koleją tabletkę w tej samej dawce. Jeżeli leczenie epizodu bólu przebijającego (BTP) wymaga podania więcej niż jednej tabletki, w kolejnym przypadku BTP lekarz rozważy zwiększenie dawki do kolejnej dostępnej.

Podczas doboru dawki można stosować różne dawki preparatu: do leczenia jednego epizodu bólu przebijającego (BTP) można zastosować do 4 tabletek w dawce 100 µg lub do 4 tabletek w dawce 200 µg, według następującego schematu:
• jeśli dawka 100 µg okaże się nieskuteczna, do leczenia kolejnego epizodu bólu przebijającego (BTP) należy zastosować 2 tabletki w tej samej dawce 100 µg, umieszczając po jednej tabletce po każdej stronie jamy ustnej; jeśli ta dawka zostanie uznana za skuteczną, leczenie kolejnych epizodów BTP można kontynuować używając 1 tabletki w dawce 200 µg;
• jeśli dawka 200 µg jest nieskuteczna, kolejnym razem należy zastosować 2 tabletki w dawce 200 µg (lub 4 w dawce100 µg; zaleca się umieszczenie 2 tabletek po każdej stronie jamy ustnej); jeśli dawka ta zostanie uznana za skuteczną, leczenie kolejnych epizodów BTP może być kontynuowane z użyciem tabletek w dawce 400 µg;
• podczas dobierania dawki do dawki skutecznej 600 µg i 800 µg, należy stosować tabletki w dawce 200 µg.

W badaniach klinicznych nie oceniano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dawek większych niż 800 µg.

Do leczenia jednego epizodu BTP nie należy stosować więcej niż 2 tabletki (z wyjątkiem opisanego wyżej procesu doboru dawki). W okresie dostosowywania dawki, kolejny epizod BTP może być leczony po upływie 4 godzin.

Po ustaleniu dawki skutecznej, należy kontynuować jej stosowanie z użyciem 1 tabletki.

Nasilenie bólu przebijającego w epizodach BTP jest zmienne i może być potrzebne zwiększenie dawki fentanylu, wynikające z postępu choroby nowotworowej. Można wtedy zastosować drugą tabletkę w tej samej dawce. Jeżeli w czasie kilku kolejnych epizodów zachodzi konieczność zastosowania drugiej tabletki, należy ponownie dostosować dawkę. W leczeniu podtrzymującym, kolejny epizod BTP może być leczony po upływie 4 godzin. Ponowne dostosowanie dawki może być również konieczne, jeśli chory zgłasza wystąpienie więcej niż 4 epizodów bólu przebijającego (BTP) w ciągu 24 godzin.

W przypadku braku odpowiedniej kontroli bólu należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i/lub postępu choroby podstawowej.

Preparatu nie należy stosować dłużej, niż jest to konieczne.

Stosowanie fentanylu należy niezwłocznie przerwać, jeśli u chorego nie występują epizody bólu przebijającego. Leczenie przewlekłego bólu podstawowego należy prowadzić zgodnie z zaleceniami. Jeśli niezbędne jest odstawienie wszystkich leków opioidowych, lekarz powinien kontrolować chorego pod kątem wystąpienia ostrych objawów odstawiennych.

Należy zachować ostrożność u osób z umiarkowaną lub ostrą niewydolnością wątroby i/lub nerek.

Osoby z suchością jamy ustnej przed zastosowaniem preparatu powinny wypić wodę, aby odpowiednio zwilżyć jamę ustną. Jeśli nie spowoduje to prawidłowego musowania tabletki w jamie ustnej, lekarz rozważy alternatywny sposób leczenia.

U osób w podeszłym wieku należy zachować szczególną ostrożność podczas procesu doboru dawki.

Ze względu na brak danych, nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Wilgoć zawarta w powietrzu powoduje musowanie tabletki i uwalnianie substancji czynnej; należy otwierać blister bezpośrednio przed umieszczeniem tabletki w jamie ustnej. Aby uniknąć ryzyka uszkodzenia tabletki, nie należy jej wyciskać przez blister. Pojedynczą część blistra należy oddzielić od reszty opakowania poprzez oddarcie jej na linii perforacji. Oddzieloną część blistra należy zgiąć zgodnie z oznaczeniem wzdłuż linii wydrukowanej na tylnej stronie folii. Usunąć folię, następnie wyjąć tabletkę. Tabletki nie należy dzielić ani kruszyć, należy ją umieścić w całości w jamie ustnej pod policzkiem (obok zęba trzonowego, pomiędzy policzkiem i dziąsłem), bezpośrednio po wyjęciu z blistra. Należy ją pozostawić na miejscu przez czas wystarczający do rozpuszczenia, ok. 14-25 minut.

Tabletki nie należy ssać ani żuć, w razie konieczności można ją umieścić pod językiem. Po 30 minutach, ewentualne pozostałości tabletki można połknąć i popić szklanką wody. Podczas rozpuszczania tabletki w jamie ustnej nie należy spożywać posiłków ani napojów. W przypadku podrażnienia błony śluzowej jamy ustnej, należy zmienić lokalizację tabletki i umieścić ją pod policzkiem.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.

Preparatu nie wolno stosować w czasie ciąży, chyba, że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne.

Fentanyl nie powinien być stosowany u kobiet karmiących piersią. Nie należy zaczynać ponownego karmienia piersią przynajmniej przez 48 godzin po ostatnim podaniu preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Fentanyl jest metabolizowany głównie poprzez izoenyzm CYP3A4 cytochromu P-450.
Stosowanie preparatu równolegle z substancjami, które pobudzają aktywność tego układu enzymatycznego prowadzi do osłabienia jego działania.

Stosowanie preparatu równolegle z inhibitorami CYP3A4 (np. rytonawirem, ketokonazolem,
itrakonazolem, troleandomycyną, klarytromycyną i nelfinawirem, amprenawirem, aprepitantem, diltiazemem, erytromycyną, flukonazolem, fosamprenawirem, sokiem grejpfrutowym i werapamilem) może skutkować podwyższonymi stężeniami fentanylu w osoczu. Może to prowadzić do wystąpienia poważnych działań niepożądanych leku, łącznie z depresją oddechową, która może prowadzić do śmierci. U tych chorych konieczny jest długotrwały i dokładny monitoring lekarski i bardzo ostrożne zwiększanie dawki.

Jednoczesne stosowanie innych środków działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (np. inne opioidy, środki sedatywne lub nasenne, leki do znieczulenia ogólnego, pochodne fenotiazyny, leki uspokajające, leki rozluźniające mięśnie szkieletowe, leki antyhistaminowe o działaniu uspokajającym i alkohol) mogą powodować sumowanie tego działania, co może prowadzić do do depresji oddechowej, niedociśnienia, głębokiego uspokojenia, śpiączki, a nawet zgonu.

Równoległe stosowanie opioidów z lekami sedatywnymi, takimi jak benzodiazepiny lub leki o podobnym działniu, zwiększa ryzyko wystąpienia uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu z powodu addytywnego działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Dawka i czas trwania jednoczesnego stosowania powinny być ograniczone.

Jednoczesne stosowanie fentanylu z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) albo inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, który potencjalnie zagraża życiu. Nie należy stosować preparatu u osób, które w ciągu 14 dni przyjmowały IMAO, ponieważ może wystąpić poważne i nieprzewidywalne nasilenie działania opioidowych leków przeciwbólowych.

Równoległe stosowanie preparatów zawierających oksybat sodu i fentanyl jest przeciwwskazane Leczenie oksybatem sodu należy przerwać przed rozpoczęciem stosowania preparatu.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków wpływających na receptory opioidowe (np. buprenorfina, nalbufina, pentazocyna), ponieważ częściowo znoszą one przeciwbólowy efekt fentanylu i mogą wywoływać zespół odstawienia u pacjentów uzależnionych od opioidów.

Jak każdy lek, również AuroFena może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. Często w trakcie stosowania preparatu działania niepożądane te znikają lub zmniejsza się ich intensywność, ponieważ dla każdego pacjenta dobrana zostaje najbardziej odpowiednia dawka.

Bardzo często mogą wystąpić: zawroty głowy, bóle głowy, nudności i wymioty, reakcje w miejscu podania (krwawienie, ból, owrzodzenie, podrażnienie, parestezje, brak czucia, rumień, obrzęk, opuchlizna, pęcherze).

Często mogą wystąpić:, zaburzenia smaku, senność, letarg, drżenie, uspokojenie, niedoczulica, migrena, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, duszność, ból gardła i krtani, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, suchość w ustach, biegunka, ból brzucha, refluks żołądkowo-przełykowy, dolegliwości żołądkowe, dyspepsja, bóle zębów, świąd, nadmierna potliwość, wysypka, bóle mięśni, ból pleców, obrzęk obwodowy, zmęczenie, osłabienie, zespół odstawienia leku, dreszcze, zmniejszenie masy ciała, upadki.

Niezbyt często mogą wystąpić: zapalenie gardła, małopłytkowość, stan euforyczny, nerwowość, halucynacje, omamy wzrokowe, zmiany psychiczne, uzależnienie od leku, dezorientacja, zaburzenia świadomości, zaburzenia uwagi, zaburzenia równowagi, dyzartria, zaburzenia wzroku, przekrwienie oczu, zamglone widzenie, ograniczona ostrość widzenia, zawroty głowy, szumy uszne, zaburzenia czynności słuchu, bradykardia, rumieńce, uderzenia gorąca, depresja oddechowa, zespół bezdechu sennego, niedrożność jelit, owrzodzenia ust, niedoczulica jamy ustnej, objawy w obrębie jamy ustnej, odbarwienie śluzówki jamy ustnej, objawy w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, objawy w obrębie tkanek miękkich jamy ustnej, obrzęk języka, pęcherze na języku, ból dziąseł, owrzodzenia języka, objawy w obrębie języka, zapalenie przełyku, spękane usta, objawy w obrębie zębów, poszerzenie dróg żółciowych, zimne poty, obrzęk twarzy, uogólniony świąd, łysienie, drżenie mięśni, osłabienie mięśni, zatrzymanie moczu, apatia, spowolnienie, objawy w obrębie w klatki piersiowej, złe samopoczucie, zdenerwowanie, uczucie pragnienia, uczucie zimna, uczucie gorąca, małopłytkowość, zwiększona częstość akcji serca, zmniejszenie wartości hematokrytu, zmnijszenie stężenia hemoglobiny we krwi.

Rzadko mogą wystąpić: krosty w jamie ustnej, nadwrażliwość, hipogonadyzm zaburzenia zdolności poznawczych, zaburzenia motoryczne, zaburzenia odczuć w obrębie gałki ocznej, fotopsja (postrzeganie błysków światła powstających na skutek pobudzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego bodźcem innym niż światło), zmiany pęcherzowe błony śluzowej jamy ustnej, suche usta, łamliwość paznokci.

Ponadto, z nieustaloną częstotliwością, mogą wystąpić: niedoczynność kory nadnerczy, niedobór androgenów, uzależnienie od leków, nadużywanie leków, majaczenie, utrata świadomości, drgawki, zatrzymanie oddychania, gorączka, zespół odstawienny noworodka, tolerancja na lek.