Trichotillomania
Trichotillomania to zaburzenie psychiczne polegające na uporczywym i niekontrolowanym przymusie wyrywania sobie włosów.
Trichotillomania to zaburzenie psychiczne polegające na uporczywym i niekontrolowanym przymusie wyrywania sobie włosów.
Włosogłówka to pasożyt bytujący w przewodzie pokarmowym człowieka i powodujący chorobę zwaną trichurioza. Do zarażenia dochodzi poprzez spożycie warzyw, owoców lub wody zanieczyszczonej glebą skażoną jajami włosogłówki. Choroba często przebiega bezobjawowo albo powoduje objawy ze strony układu pokarmowego (m. in. bóle brzucha, biegunki, nudności, wymioty). W leczeniu stosuje się leki przeciwpasożytnicze.
Śpiączka afrykańska to choroba występująca endemicznie wyłącznie w Afryce Subsaharyjskiej na terenie sawanny, na obszarach hodowli bydła oraz w parkach narodowych i rezerwatach przyrody. Zarażenie następuje poprzez skórę i jest przenoszone za pośrednictwem śliny krwiopijnej muchy tse-tse. Aż 97% wszystkich zarażeń rejestruje się w południowym Sudanie, Demokratycznej Republice Konga i Angoli.
Trypanosomoza amerykańska, inaczej choroba Chagasa, powodowana jest inwazją pierwotniaka Trypanosoma cruzi, który dostaje się do organizmu człowieka i zwierząt za pośrednictwem owadów. Choroba Chagasa należy do grupy tak zwanych chorób pasożytniczych, występuje wyłącznie w obu Amerykach, głównie na obszarach wiejskich Ameryki Łacińskiej.
Tularemia (potocznie nazywana „gorączką zajęczą”) jest chorobą ludzi i zwierząt spowodowaną zakażeniem bakterią Francisella tularensis. Do zakażenia ludzi dochodzi poprzez ukąszenia kleszczy oraz much jelenich, przez kontakt skóry z zakażonym zwierzęciem, spożycie skażonej wody, ekspozycję zawodową (np. w laboratorium), inhalację zanieczyszczonego kurzu lub aerozolu. Nie opisano żadnego przypadku transmisji zakażenia z człowieka na człowieka.
Wykwity skórne w twardzinie ograniczonej to stwardniałe, wyraźnie odgraniczone ogniska, barwy woskowatej lub porcelanowej, w okresie aktywnym otoczone sinofioletową obwódką (liliac ring), w okresie ustępowania przebarwione lub odbarwione i zanikowe. Na podstawie obrazu klinicznego wyróżniono kilka odmian twardziny ograniczonej.
Twardzina układowa jest przewlekłą układową chorobą tkanki łącznej. Tkanka łączna zapewnia podporę narządom, spaja tkanki i występuję w całym organizmie. Twardzina układowa prowadzi do postępującego włóknienia skóry i narządów wewnętrznych, co powoduje zaburzenia ich funkcjonowania.
Tylna niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego, zwana też neuropatią niedokrwienną pozagałkową, jest wynikiem zaburzeń w ukrwieniu tylnego odcinka nerwu wzrokowego, leżącego za gałką oczną w oczodole.
Tylne odłączenie ciała szklistego to oddzielenie ciała szklistego od siatkówki w tylnym odcinku gałki ocznej (ku tyłowi od podstawy ciała szklistego). Wraz z wiekiem zaburzeniu ulega jego żelowa konsystencja – ciało szkliste staje się coraz bardziej płynne. Tylne odłączenie się ciała szklistego występuje u 63% osób powyżej 80. roku życia. Częstość jego występowania wzrasta z wiekiem, w szczególności u chorych po operacji zaćmy i zapaleniach ciała szklistego.
Uchyłek przedni odbytnicy to workowate uwypuklenie przedniej ściany odbytnicy w kierunku pochwy. Powstaje w wyniku rozciągania, uszkodzenia lub oderwania przegrody odbytniczo-pochwowej.
Uchyłki to nabyte workowate uwypuklenia błony śluzowej przez warstwę mięśniową ściany jelita. W dwunastnicy zwykle występują pojedyncze uchyłki. Uchyłki zazwyczaj nie powodują objawów i nie wymagają leczenia
Uchyłki jelita grubego należą do najczęstszych chorób przewodu pokarmowego. Powstają u osób dorosłych po wielu latach spożywania diety ubogoresztkowej, typowej dla współczesnych zwyczajów żywieniowych. Pokarm tego rodzaju słabo wypełnia jelito, zwiększa w nim ciśnienie i powoduje pogrubienie ściany jelita.
Uchyłek przełyku to uwypuklenie jego ściany na zewnątrz. Najczęściej występującym uchyłkiem przełyku jest uchyłek Zenkera, który powstaje w górnej części przełyku, za gardłem. Uchyłki mogą powodować dolegliwości, takie jak kłopoty z przełykaniem, uczucie bulgotania podczas połykania i cofanie się treści pokarmowej do gardła, a także nieprzyjemny zapach z ust, co jest spowodowane zaleganiem i fermentacją treści pokarmowej, która dostała się do uchyłka.
Każdy udar mózgu, nawet z niewielkimi objawami, jest stanem zagrożenia życia i wymaga jak najszybszego leczenia w szpitalu, najlepiej na tzw. oddziale udarowym, wyspecjalizowanym w opiece nad chorymi z udarem. Dotyczy to także napadu przemijającego niedokrwienia mózgu (nawet krótkotrwałego), ponieważ bardzo często poprzedza on o kilka godzin lub dni udar mózgu.
Układ limfatyczny składa się z naczyń limfatycznych, grasicy, migdałków, grudek chłonnych i węzłów chłonnych. Chłonka (inaczej limfa), która krąży w układzie limfatycznym, zawiera limfocyty, które są elementem układu odpornościowego. Obrzęk limfatyczny to obrzęk tkanek spowodowany przez zastój chłonki wskutek wrodzonych wad lub nabytego uszkodzenia naczyń chłonnych. Obrzęk najczęściej zajmuje skórę i tkankę podskórną. W leczeniu dąży się do usunięcia przyczyny obrzęku (np. zakażenia) oraz stosuje się przede wszystkim fizjoterapię.
Uraz ciśnieniowy może być wynikiem zarówno fali uderzeniowej (podmuch powietrza spowodowany eksplozją), jak i zmiany ciśnienia w otaczającym środowisku.
Do jatrogennych urazów wewnętrznych krtani może dojść w wyniku intubacji lub podczas niektórych zabiegów medycznych (np. laryngoskopii).
Przyczynami ostrego urazu akustycznego są m.in.: eksplozja, wybuch petardy, wystrzał z broni palnej.
Do urazu mechanicznego gardła dochodzi zwykle podczas upadku dziecka trzymającego w ustach ostry przedmiot – np. ołówek, patyk lizaka.
Urazy krtani mogą być bardzo niebezpieczne i stanowić zagrożenie życia.
Usuwanie ciał obcych na własną rękę jest bardzo ryzykowne, dlatego w takich przypadkach zawsze należy zgłosić się do lekarza.
Najczęstsze urazy są wynikiem aktywności sportowej (częściej w sportach kontaktowych), pobicia lub wypadków komunikacyjnych. Ciało obce w nosie jest jedną z najczęstszych przyczyn jednostronnego upośledzenia drożności nosa u dzieci.
Uraz porodowy to uszkodzenie tkanek miękkich, skóry, kości, nerwów i narządów wewnętrznych noworodka powstałe w przebiegu porodu.
Staw kolanowy jest największym stawem w ludzkim ciele, którego prawidłowe funkcjonowanie jest niezbędne do wykonywania codziennych, podstawowych czynności. Urazy stawu kolanowego, takie jak m.in. skręcenie stawu kolanowego czy jego zwichnięcie mogą być przyczyną niepełnosprawności.
Odmrożenie ucha zewnętrznego zdarza się bardzo często i jest niebezpiecznym urazem. Co robić w razie wystąpienia objawów?
Najczęstszą przyczyną urazu ucha środkowego i kości skroniowej jest wypadek komunikacyjny. Inne powody urazu to upadek, pobicie, urazy podczas uprawiania sportu.
Urazy zewnętrzne krtani powstają w wyniku uderzenia z dużą siłą, takiego jak wypadki komunikacyjne, pobicia (tak zwane urazy tępe) lub mogą być skutkiem działania narzędzia ostrego lub broni palnej (urazy ostre).
Łąkotki to parzyste chrzęstne struktury znajdujące się w kolanie odpowiedzialne m.in. za amortyzację i stabilizację stawu kolanowego. Uszkodzenie łąkotki może być skutkiem zarówno urazu, jak i zwyrodnienia, pacjenci zgłaszają ból z często towarzyszącym obrzękiem kolana i ograniczeniem jego ruchomości.
Najczęstszym typem uszkodzenia mięśnia czworogłowego jest jego oderwanie od przyczepu do rzepki. Do urazu dochodzi w czasie nagłego napięcia mięśnia, gdy noga jest obciążona. Oprócz bólu może pojawić się obrzęk w miejscu uszkodzenia, a po kilku godzinach także zasinienie.
Więzadła poboczne kolana, leżące po jego obu bokach, stabilizują staw. Do ich urazów dochodzi najczęściej podczas uprawiania sportów. W większości przypadków, jeśli uszkodzeniu więzadła pobocznego kolana nie towarzyszą inne urazy, postępowanie można ograniczyć do leczenia zachowawczego polegającego na oszczędzaniu kończyny, unieruchomieniu w ortezie oraz rehabilitacji
Utrwalona cukrzyca noworodkowa (permanent neonatal diabetes mellitus – PNDM) to typ cukrzycy, który ujawnia się zwykle w pierwszych miesiącach życia i trwa przez całe życie.
Osoby uzależnione od komputera spędzają przy nim średnio 35 godzin tygodniowo (poza obowiązkami wynikającymi z zatrudnienia). Wyróżnia się 5 typów uzależnienia związanego z komputerem: erotomanię internetową, socjomanię internetową, uzależnienie od sieci internetowej, przeciążenie informacyjne oraz uzależnienie od komputera.
Niektóre z wad dają się zaobserwować bezpośrednio po urodzeniu, inne w pierwszych miesiącach lub nawet latach życia dzieci i rozpoznawane są „przypadkowo”, np. w trakcie wykonywania badania USG jamy brzusznej.
Wrodzone wady nerek i układu moczowego należą do najczęstszych wad wrodzonych spotykanych u ludzi.
Wady najczęściej ujawniają się prenatalnie lub tuż po urodzeniu, wobec czego interwencja medyczna jest podejmowana bardzo szybko. Pojawienie się duszności, nieprawidłowych ruchów klatki piersiowej, osłabienia czy sinicy wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.
Na czym polegają, jak długo trwa leczenie, jakie są zagrożenia związane z leczeniem, a jakie korzyści? Dlaczego warto się leczyć?
Wady zgryzu to morfologiczno-czynnościowe zaburzenia w obrębie narządu żucia, które dotyczą nieprawidłowości w ustawieniu zębów oraz wzajemnej relacji szczęki i żuchwy z towarzyszącymi niekiedy objawami ze strony mięśni żucia i stawów skroniowo-żuchwowych.
Wada zgryzu jest zaburzeniem w budowie i w czynnościach narządów jamy ustnej. Zaburzenie może być ograniczone do zębów lub łuków zębowych i ich wzajemnych relacji.
Wąglik jest ostrą odzwierzęcą chorobą zakaźną (zoonozą) o bardzo dużej śmiertelności. Nazwa bakterii pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „węgiel”, ponieważ w przebiegu wąglika często tworzą się u ludzi owrzodzenia pokryte czarnym strupem, przypominającym swoją barwą węgiel. Innym wyjaśnieniem jest czarna barwa śledziony, którą obserwuje się u zwierząt padłych na wąglik.
Wcześniak to dziecko urodzone przedwcześnie - między 22. a 37. tygodniem ciąży. Jest to bardzo różnorodna grupa dzieci, obejmująca zarówno te, które są skrajnie niedojrzałe i trudne do utrzymania przy życiu (noworodki urodzone przed ukończeniem 28. tyg. ciąży, co odpowiada urodzeniowej masie ciała poniżej 1000 g), jak i te, które rodzą się blisko terminu (urodzone między 34. a 37. tyg. ciąży).
Jest to proces zapalny nerwu wzrokowego, który obejmuje jedynie jego wewnątrzgałkowy odcinek, inaczej tarczę nerwu wzrokowego. Zapalenie może zaczynać się pierwotnie w obrębie nerwu wzrokowego lub wtórnie do sąsiadującego zapalenia siatkówki.
Więzadła krzyżowe to dwie struktury znajdujące się w stawie kolanowym odpowiedzialne za jego stabilizację. Kontuzje kolana doznawane podczas uprawiania sportu, szczególnie dyscyplin zespołowych oraz narciarstwa, stanowią najczęstszą przyczynę uszkodzenia więzadeł krzyżowych. Niekiedy przerwaniu więzadeł krzyżowych towarzyszą inne uszkodzenia w stawie kolanowym. Postępowanie terapeutyczne dobiera się indywidualnie, zależy ono m.in. od stabilności stawu, wieku pacjenta i jego oczekiwań
Wiosenne zapalenie spojówek i rogówki to poważna choroba alergiczna narządu wzroku dotycząca głównie chłopców przed okresem dojrzewania. Jej przyczyną są złożone mechanizmy alergii i zaburzeń hormonalnych w narządzie wzroku.
Wirusowe gorączki krwotoczne stanowią grupę kilkunastu chorób zakaźnych o zbliżonym obrazie klinicznym. Wspólne cechy gorączek krwotocznych to nagły początek, ciężki przebieg z gorączką, bólami i uszkodzeniem układu naczyniowego, które objawia się skazą krwotoczną (zaburzeniami krzepnięcia) i niedociśnieniem.
Wirusowe zapalenia najczęściej są spowodowane przez adenowirusy oraz wirusa opryszczki. Do zakażenia dochodzi drogą kontaktową przez dotykanie rękami przedmiotów, na których znajdują się wirusy, i przenoszenie ich na powieki.
Przyczyną wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych jest zakażenie wirusowe ośrodkowego układu nerwowego szerzące się w obrębie błon i przestrzeni płynowych otaczających mózg i rdzeń kręgowy. Zakażenia ośrodkowego układu nerwowego określa się w skrócie jako neuroinfekcje.
Ostre wirusowe zapalenie wątroby typu A (potocznie zwane „żółtaczką pokarmową” lub „żółtaczką typu A”) to choroba wywołana przez wirus zapalenia wątroby typu A (HAV), który powoduje zmiany zapalne i martwicze w wątrobie. Zakażenie WZW typu A następuje najczęściej na drodze pokarmowej – przez brudne ręce lub skażoną żywność. Choroba często przebiega bezobjawowo lub z łagodnymi, niecharakterystycznymi objawami.
Włośnica to choroba spowodowana pasożytem Trichinella. Źródłem zarażenia jest spożycia mięsa chorych zwierząt domowych lub dzikich – w Polsce to najczęściej wieprzowina lub mięso dzika. Objawy włośnicy pojawiają się po kilku dniach lub tygodniach i mają przebieg fazowy. Należą do nich między innymi: biegunka, ból brzucha, ból mięśni, gorączka, objawy alergicznego zapalenia naczyń.
Wnętrowstwem (cryptorchismus) określamy stan, w którym jądro po jednej lub obu stronach pozostaje poza moszną. Niezstąpione jądro jest wadą występującą zarówno u ludzi, jak i u wielu ssaków.
U chłopców do około 10. roku życia mogą występować tak zwane jądra wędrujące. Jądra bywają obecne w mosznie, ale czasami są podciągane przez mięsień dźwigacz jądra, do kanału pachwinowego, a nawet z powrotem do brzucha. Jest do mechanizm obronny jądra. Uruchamia się, jeśli dziecko jest zdenerwowane, przestraszone lub jest mu zimno. Ma chronić jądro przed urazami. Jądra są natomiast najczęściej obecne w mosznie w czasie snu i w ciepłej kąpieli.
Wodniakiem jądra (hydrocoele) nazywamy nagromadzenie się płynu w niezarośniętym wyrostku pochwowym otrzewnej lub pomiędzy osłonkami własnymi jądra.
Wrastające paznokcie występują zwykle między 15. a 40. rokiem życia, częściej u mężczyzn niż u kobiet. Z dolegliwości pogarszającej komfort życia mogą stać się poważnym problemem zdrowotnym
Wrodzona łamliwość kości jest uwarunkowaną genetycznie chorobą tkanki łącznej, spowodowaną zaburzeniami w budowie kolagenu. Choroba ta objawia się zwiększoną kruchością i łamliwością kości.
Najczęstszą zmianą chorobową dróg łzowych jest ich wrodzona niedrożność. Zazwyczaj polega ona na braku drożności ujścia przewodu nosowo-łzowego do nosa. W czasie ciąży otwór ten jest zamknięty przez błonę, która pęka, kiedy dziecko zaczyna krzyczeć po porodzie. Ponieważ nie zawsze do tego dochodzi, łzy nie mogą odpływać z worka spojówkowego do nosa i mamy wówczas do czynienia z wrodzoną niedrożnością dróg łzowych.
Łzy z worka spojówkowego są zasysane przez otworki i kanaliki łzowe do worka łzowego. Stamtąd wydostają się przez przewód nosowo-łzowy do jamy nosowej pod małżowinę nosową dolną.
Określenie wrodzona stopa przywiedziona obejmuje taki rodzaj wady, w której oś przodostopia „zagina się” w kierunku przyśrodkowym. Jest to stosunkowo łagodna wada wrodzona stopy.
Jest to wrodzony ubytek powieki, który zazwyczaj dotyczy powieki górnej, choć może występować także w dolnej. Powstaje w rozwoju zarodka między 15. a 36. mm stadium embrionalnego. Może występować jako wada lub dziedziczona w sposób autosomalny dominujący.
Wrodzone malformacje naczyniowe to rzadkie wady spowodowane nieprawidłowym rozwojem naczyń, dotykające niewielkiego procenta populacji. Są zmianami nienowotworowymi spowodowanymi zaburzeniem procesu powstawania tkanki naczyniowej. Mogą mieć znaczący wpływ na psychikę ludzką, powodując różne defekty kosmetyczne.
Wrodzone pęcherzowe oddzielanie się naskórka jest grupą genetycznie uwarunkowanych chorób pęcherzowych skóry, której wspólną cechą jest wybitna wrażliwość skóry na urazy.
Podwichnięcie soczewki jest wynikiem rozerwania lub nadmiernego rozciągnięcia więzadełek, na których jest zawieszona soczewka w gałce ocznej.
Wrodzony ubytek worka osierdziowego jest rzadko obserwowaną anomalią rozwojową, której często towarzyszą inne wady rozwojowe serca, płuc czy pozostałych narządów.
Przy pełnym zarośnięciu lub zablokowaniu światła jelita wada ujawnia się już w pierwszych godzinach lub dniach życia, wymiotami o treści zwykle podbarwionej żółcią.
Zarośnięcie odbytu może być jedną z wad wchodzących w skład zespołów wad genetycznie uwarunkowanych (zespół Downa, zespół Pataua) i występować w wielu postaciach - od łagodnych do niezwykle złożonych.
Wrodzony brak tęczówki jest wadą występującą w obu oczach. Ponieważ barwnej tęczówki nie ma wcale albo jest ona zachowana w stopniu szczątkowym, to oko pacjenta oglądane z zewnątrz wydaje się czarne.
Wrodzony przerost nadnerczy należy do grupy chorób, których przyczynę stanowią zaburzenia genetyczne, prowadzące do nieprawidłowej funkcji nadnerczy. Nadnercza są zaliczane do gruczołów wydzielania wewnętrznego. Produkują hormony, odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
Pierwsze objawy pojawiają się zwykle po 3 tygodniach (a wyjątkowo rzadko po 5 miesiącu) życia dziecka. Należą do nich przede wszystkim wymioty, nasilające się i uporczywe.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest chorobą zapalną błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w cięższych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o niewyjaśnionej przyczynie. Głównym objawem choroby jest biegunka, często z domieszką krwi. Choroba przebiega z rzutami (zaostrzeniem objawów) i remisją. Leczenie colitis ulcerosa ma charakter przewlekły i polega na zapobieganiu nawrotom oraz na łagodzeniu przebiegu zaostrzeń.
Wrzód miękki, inaczej zwany wrzodem wenerycznym, wywołuje bakteria Haemophilus ducreyi.
Anafilaksja jest to szybko rozpoczynająca się i zagrażająca życiu reakcja nadwrażliwości organizmu w odpowiedzi na jakiś czynnik (np. pokarm, lek lub użądlenie). Jak się objawia wstrząs anafilaktyczny? Co robić w razie wystąpienia objawów?
Do najczęstszych objawów wstrząśnienia mózgu należą bóle głowy, przejściowa utrata przytomności, splątanie, niepamięć okoliczności urazu, zawroty głowy, nudności, wymioty, niewyraźna mowa, spowolnienie, zmęczenie.
Wszawice należą do częstych pasożytniczych chorób skóry, przy czym najczęstsza postacią jest wszawica głowowa. Wszy głowowe, a zwłaszcza ich gnidy, typowo zajmują okolicę potyliczną i skroniowa głowy owłosionej, zatem warto dokonywać profilaktycznej oceny tych lokalizacji, szczególnie u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Wszy łonowe przenoszone są natomiast poprzez kontakty seksualne, a z kolei wszawica odzieżowa może być wektorem dla groźnych dla życia patogenów
Wszawicę wywołują: wesz głowowa, łonowa i odzieżowa. Najczęściej występuje wszawica owłosionej skóry głowy.
Wścieklizna cechuje się najwyższym wskaźnikiem śmiertelności ze wszystkich znanych zakażeń – chorobę przeżywają pojedyncze osoby, które zostały zaszczepione przed wystąpieniem objawów lub zakażone przez mniej zjadliwe szczepy wirusa. Chorobie można natomiast skutecznie zapobiegać za pomocą szczepień ochronnych i swoistej immunoglobuliny.
Nowotwory określane mianem dziedzicznych stanowią do 10% wszystkich nowotworów. W rzeczywistości lepsze jest określenie „nowotwory występujące rodzinnie”, czynnikiem dziedziczonym nie jest bowiem nowotwór, ale skłonność do zachorowania na niego.
Do gruczołów wydzielania wewnętrznego należą: przysadka mózgowa, tarczyca, przytarczyce, trzustka, nadnercza, jądra (u mężczyzn), jajniki (u kobiet), szyszynka oraz grasica.
Zespoły wrodzonych zaburzeń ruchów oczu mogą mieć różne przyczyny: porażenia mięśni, nieprawidłowe tzw. paradoksalne unerwienie mięśni czy też mechaniczne przeszkody utrudniające ich działanie.
Spojówka zawiera liczne naczynia krwionośne. Nierzadko zdarza się, że ciągłość tych delikatnych naczyń ulega przerwaniu, powodując wylanie się krwi pod spojówką.
Wypadanie odbytnicy to przemieszczenie ściany jelita grubego poza kanał odbytu i odbyt. W zależności od zaawansowania wyróżnia się wypadanie niepełnościenne, wypadanie samej błony śluzowej lub przemieszczenie wszystkich warstw ściany odbytnicy poza odbyt. Głównym czynnikiem wywołującym wypadanie odbytnicy jest osłabienie mięśni dna miednicy i krocza, w tym zwieraczy odbytu.
Wyprysk pieniążkowaty jest szczególną odmianą wyprysku kontaktowego. W części przypadków zmiany chorobowe związane są z nadwrażliwością komórkową na alergeny bakteryjne, zwłaszcza paciorkowcowe. Do czynników zaostrzających zmiany skórne należą nadmierne kąpiele i stosowanie wysuszających mydeł.
Charakterystycznym objawem wyprysku potnicowego jest świąd i symetrycznie, głęboko osadzone pęcherzyki zajmujące skórę dłoni i podeszew stóp. Typowym umiejscowieniem zmian skórnych są boczne powierzchnie drugiego i piątego palca ręki. Na stopach wyprysk potnicowy obejmuje częściej łuk stopy niż palce.
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest chorobą przebiegającą bez ostrych objawów zapalenia ucha (takich jak ból, wzrost temperatury, objawy infekcji), w której toczący się proces zapalny powoduje gromadzenie się płynu w jamie bębenkowej, a charakterystycznym objawem jest narastający w czasie trwania procesu niedosłuch wynikający z upośledzenia przewodzenia bodźca dźwiękowego.
Wytrysk opóźniony oznacza, iż mężczyzna ma trudność lub nie może osiągnąć ejakulacji, pomimo odpowiedniej seksualnej stymulacji, erekcji i świadomego pragnienia, aby osiągnąć orgazm.
Wytrysk przedwczesny należy do najczęściej rozpoznawanych zaburzeń funkcji seksualnych. Jego rozpowszechnienie wynosi 20–30% populacji mężczyzn. Zdecydowaną większość stanowią przy tym osoby z naturalnie zmiennym wytryskiem przedwczesnym lub z wytryskiem przedwczesnym rzekomym.
Wirus HCV to wirus zapalenia wątroby typu C. Powoduje on zapalenie wątroby, które u 50–85% chorych po fazie ostrej (ostre zapalenie wątroby typu C) przechodzi w przewlekłe zapalenie wątroby typu C. Nieleczone przewlekłe WZW typu C powoduje wiele poważnych powikłań. Istnieją skuteczne i bezpieczne leki, dlatego ważne jest jak najszybsze wykrycie zakażenia, aby nie dopuścić do rozwoju niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych.
Zaburzenia barwnikowe skóry to grupa chorób, w których dochodzi do zmiany zabarwienia skóry. Zmiany mogą dotyczyć zarówno niewielkiej powierzchni skóry, jak również zajmować skórę praktycznie całego ciała. Nie wszystkie przebarwienia są chorobą i wymagają leczenia, np. piegi stanowią cechę danej osoby i mogą mieć tendencję do zanikania w okresie jesienno-zimowym. Część zaburzeń może samoistnie ustąpić, np. ostuda, plama soczewicowata.
Depresję stwierdza się u 2% dzieci (dotyka ona równie często dziewczynki i chłopców) oraz nawet u 8% nastolatków (częściej chorują dziewczęta). Szacuje się, że szeroko rozumiane zaburzenia depresyjne mogą występować 20% nastolatków, a niektóre źródła podają, że objawy depresyjne stwierdza się u blisko co trzeciego nastolatka.
Zaburzenia erekcji definiowane są najczęściej jako niezdolność uzyskania i utrzymania wzwodu członka wystarczającego do satysfakcjonującego odbycia stosunku seksualnego. Często towarzyszy im indywidualny dyskomfort i trudności w relacji z partnerem seksualnym.
Zaburzenia lękowe mogą dotykać nawet do 20% dzieci i nastolatków. W okresie dzieciństwa i dojrzewania występują różne postacie zaburzeń lękowych.
Zaburzenia lękowe to grupa bardzo różnorodnych zaburzeń, które jednak mają wspólną genezę historyczną związaną z pojęciem „nerwicy”, czy „nerwicy lękowej”, a w ich powstawaniu, rozwoju i przebiegu oraz prezentowanych objawach bardzo istotną rolę odgrywają czynniki psychologiczne.
Zaburzenia odżywiania się należą do grupy zaburzeń psychicznych i wymagają kompleksowego leczenia. Do najczęściej występujących zaburzeń zalicza się anoreksję i bulimię.
Natura orgazmu kobiecego jest złożona i nadal nie w pełni zbadana. Pozostaje nieokreślone, czy jest wrodzony, czy wyuczony; czy bardziej istotne są doznania emocjonalne, czy pełna reakcja fizjologiczna; wreszcie - czy jest niezbędny do uzyskania przyjemności i zaspokojenia seksualnego, i na ile jego przeżywanie oraz istotność zależy od cech i potrzeb konkretnej kobiety.
Jeżeli brak reakcji podniecenia jest długotrwały i niezależny od okoliczności, rozpoznaje się zaburzenia podniecenia. Rozróżnia się trzy typy zaburzeń podniecenia – subiektywne, pochodzenia genitalnego i złożone.
Pożądanie seksualne stanowi zespół reakcji emocjonalnych i przeżyć, będących psychiczną reprezentacją iologicznego popędu seksualnego.
Pożądanie bardzo trudno zdefiniować, co może utrudniać rozpoznawanie jego zaburzeń. Jedna z obrazowych definicji ujmuje pożądanie w sposób matematyczny, jako wypadkową sił, które popychają daną osobę w kierunku zachowania seksualnego i sił, które ją przed tym powstrzymują.
Zaburzenia rytmu serca wpływają na efektywność jego pracy. Ilość krwi pompowanej przez serce pracujące nieregularnie, zbyt szybko lub zbyt wolno, może być znacznie mniejsza od prawidłowej. Objawy zmniejszonej ilości krwi pompowanej przez serce do ciała, a szczególnie do mózgu są zwykle dominującymi objawami groźnych zaburzeń rytmu serca. Należą do nich: zawroty głowy, osłabienie, męczliwość, duszność i omdlenia.
O somatyzacji mówimy wtedy, gdy dziecko doświadcza objawów somatycznych, czyli „płynących z ciała”, takich jak różnego rodzaju bóle czy „rozregulowanie” funkcji organizmu (np.: nudności, biegunka, zawroty głowy, omdlenia), ale wyniki badania lekarskiego nie potwierdzają obecności choroby, która tłumaczyłaby ich występowanie.
Zaburzenia urojeniowe, należące do grupy chorób psychicznych, dawniej nazywane były paranoją. Charakteryzują się występowaniem usystematyzowanych, spójnych urojeń (pojedynczego urojenia lub całego ich systemu), którym nie towarzyszą zaburzenia struktury osobowości i intelektu.
Występowanie dolegliwości bólowych w czasie próby penetracji pochwy lub podczas stosunku seksualnego zazwyczaj ogranicza lub uniemożliwia czerpanie przyjemności ze zbliżeń. Niezależnie od przyczyny, jeśli zaburzenia przebiegające z bólem nie są leczone, prowadzą w konsekwencji do unikania sytuacji intymnych, a nawet do awersji seksualnej.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne charakteryzuje się wystepowaniem nawracających, natrętnych myśli (obsesje) i/lub czynności (kompulsje), którym trudno się oprzeć, ponieważ próba powstrzymania się od nich wiąże się z narastającym lękiem, niepokojem, napięciem, cierpieniem.
Zaciskające zapalenie osierdzia jest obecnie rzadkim, ale poważnym następstwem i zarazem końcowym etapem przewlekłego procesu zapalnego toczącego się w osierdziu, który prowadzi do postępującej utraty elastyczności worka osierdziowego.
Zmętnienie soczewki nazwamy zaćmą. Zaćma może powstać m.in. w wyniku urazu oka, stanów zapalnych błony naczyniowej oraz stosowania niektórych leków, na przykład długotrwałego miejscowego lub ogólnego używania kortykosteroidów.
Zaćma i jaskra u chorych na cukrzycę.
Zakażenia grzybicze należą do częstych infekcyjnych chorób skóry spotykanych u dzieci. Najczęściej występują grzybice owłosionej skóry głowy, które należą do chorób wysoce zakaźnych.
Zakażenia Haemophilus influenzae typu b występują na całym świecie i dotyczą głównie nieszczepionych dzieci oraz osób z niekompletnym podstawowym cyklem szczepień.
Inwazyjna choroba meningokokowa jest najczęstszą postacią zakażeń meningokokowych – ciężką, gwałtownie postępującą chorobą bakteryjną wywołaną przez wtargnięcie dwoinek zapalenia opon do prawidłowo jałowych miejsc organizmu, takich jak krew i ośrodkowy układ nerwowy.
Pałeczka okrężnicy, czyli Escherichia coli, jest niegroźną bakterią wchodzącą w skład fizjologicznej flory jelitowej ludzi i zwierząt. Niektóre gatunki bakterii są w stanie wywołać chorobę, zwykle infekcję przewodu pokarmowego. Charakterystycznymi objawami są biegunka, często z domieszką krwi lub śluzu, kurczowe bóle brzucha, nudności, wymioty, gorączka.
Pałeczka ropy błękitnej jest wszechobecna w środowisku; występuje w wodzie, glebie, przewodzie pokarmowym ludzi i zwierząt. Należy do patogenów oportunistycznych, co oznacza, że wywołuje chorobę jedynie w sprzyjających warunkach związanych z osłabieniem odporności, rzadko u zdrowych osób.
Zakażenia są konsekwencją technik seksualnych typu anilingus, analnych biernych lub rzadziej fellatio. Najczęściej występują u mężczyzn utrzymujących kontakty seksualne z mężczyznami, aczkolwiek coraz częściej są rozpoznawane wśród osób heteroseksualnych.
Zakażenia ucha zewnętrznego mogą być wywołane przez bakterie, wirusy i grzyby.
Zakażenie układu moczowego (ZUM) u dzieci jest stanem zapalnym wywołanym obecnością bakterii (rzadziej wirusów lub grzybów) w drogach moczowych. Jeżeli zapalenie dotyczy nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek) mówi się o zapaleniu górnych dróg moczowych. Stan zapalny pęcherza i cewki moczowej nosi nazwę zapalenia dolnych dróg moczowych.
Występowanie zatruć jest związane z przerwaniem łańcucha chłodniczego oraz złym przechowywaniem produktów spożywczych, zwłaszcza gotowanych w dużej masie. Najczęściej problem dotyczy mięsa, produktów mięsnych i drobiu. Warunki do mnożenia się Clostridium perfringens pojawiają się, gdy mięso jest gotowane, następnie chłodzone i ponownie gotowane następnego dnia.
Bakterie z rodzaju Campylobacter mogą wywoływać zakażenia umiejscowione w różnych narządach, jednak najczęściej wywołują ostre biegunki zwane kampylobateriozami. Pałeczki Campylobacter są jedną z najczęstszych przyczyn biegunek bakteryjnych w krajach uprzemysłowionych.
Jersinioza jest rzadką bakteryjną chorobą odzwierzęcą. Zakażenie przenosi się na ludzi zazwyczaj drogą pokarmową przez skażone pożywienie. Jersinioza najczęściej przebiega jako zapalenie jelita cienkiego lub zapalenie jelita cienkiego i grubego, z ostrą biegunką, która ustępuje samoistnie.
Większość zakażeń wywołanych przez HHV-6, HHV-7 i HHV-8 przebiega bezobjawowo. Jeżeli objawy kliniczne wystąpią, to zazwyczaj przyjmują postać niecharakterystycznej choroby gorączkowej lub – w przypadku wirusów HHV-6 i HHV-7 – gorączki trzydniowej.
Większość zakażeń wywołanych przez wirusy Coxsackie przebiega bezobjawowo. Jeżeli objawy kliniczne wystąpią, to zazwyczaj przyjmują postać niecharakterystycznej choroby gorączkowej, zwanej „letnią grypą” ze względu na sezonowość zachorowań ciepłą porą roku. Swoiste, charakterystyczne zespoły chorobowe towarzyszą jedynie mniejszości zakażeń wywołanych przez wirusy Coxsackie. Najczęściej występują objawy ze strony skóry i błon śluzowych czyli różnorodne wysypki, rzadziej choroby mięśni oraz układu nerwowego.
Zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową.
Rozpoznanie zakażeń gronkowcowych ustala się na podstawie objawów klinicznych oraz wyników badań mikrobiologicznych, w których uzyskuje się wzrost gronkowców. W przypadku zatruć pokarmowych, podejrzane środki spożywcze można przesłać do pracowni mikrobiologicznej w celu wykrycia toksyny bądź szczepu wytwarzającego toksynę.
HIV to ludzki wirus nabytego niedoboru odporności, który powoduje upośledzenie odporności zakażonej osoby. Objawy HIV zależą od fazy zakażenia, na początku mogą występować: zapalenie gardła, powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, wysypka, ból mięśni i stawów, a następnie choroba wchodzi w okres bezobjawowy, który może trwać nawet wiele lat. Źródłem zakażenia jest osoba zakażona HIV, a zakażenie jest przenoszone przez krew, kontakt seksualny oraz z matki na dziecko podczas porodu lub przez mleko matki.
Zakażenie Clostridioides difficile objawia się biegunką o różnym nasileniu. Czynnikiem ryzyka zakażenia jest antybiotykoterapia, zwłaszcza długotrwała i stosowanie kilku różnych antybiotyków. Przebieg choroby może być łagodny lub ciężki i wymagać leczenia w szpitalu.
Opryszczkę narządów płciowych powoduje wirus Herpes (Herpes simplex virus – HSV). Jest to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszona drogą płciową.
Chorobę, znaną pod nazwą rumień zakaźny, „piąta choroba” lub zespół spoliczkowanego dziecka, wywołuje wirus B19 z rodziny parwowirusów (human parvovirus – hPV B19).
Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej) jest tlenową bakterią Gram-ujemną, która w przypadku zakażenia płytek paznokciowych powoduje ich zielone zabarwienie.
W ciąży występują dodatkowe czynniki sprzyjające występowaniu zakażeń układu moczowego. Kiedy zgłosić się do lekarza? Jakie są metody leczenia?
Cytomegalia jest chorobą wywołaną przez wirus cytomegalii (cytomegalovirus – CMV). Szacuje się, że ok. 40–80% populacji (w zależności od regionu świata) jest zakażonych CMV.
Wirus opryszczki zwykłej (Herpes simplex virus) ma dwa typy, HSV-1 i HSV-2. Opryszczka na ustach („zimno na ustach”), czyli opryszczka wargowa jest najczęściej zakażeniem nawrotowym wywołanym przez HSV-1. Opryszczkę narządów płciowych z reguły wywołuje drugi typ wirusa, HSV-2.
Powstanie zakrzepu w żyle może wiązać się ze zmianami miażdżycowymi zachodzącymi w tętnicy środkowej siatkówki. Powodują one bowiem jej stwardnienie, co z kolei przyczynia się do wzmożonego ucisku na ściany żył siatkówki i powoduje zaburzenia przepływu krwi.
Przyczyny nietypowej lokalizacji zakrzepicy są bardzo różne, jednak jej pojawienie się powinno skłaniać lekarza do szerszej diagnostyki pacjenta.
Zakrzepica żylna polega na tworzeniu się zakrzepów krwi w żyłach nóg. Najczęściej rozpoczyna się ona w żyłach znajdujących się w mięśniach łydek i stamtąd, przechodząc do coraz większych żył, może wędrować ku górze.
W zależności od miejsca, w którym powstaje zakrzep, wyróżniamy zakrzepicę dystalną, proksymalną i obrzęk bolesny.
Najczęstszą przyczyną zakrzepicy w tym miejscu jest ucisk na żyłę wywierany przez struktury kostne.
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP) to rzadka choroba, w której dochodzi do tworzenia się zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych. Gorączka, ból głowy, zaburzenia widzenia i mowy oraz wybroczyny i krwawienie z nosa bądź dziąseł mogą być objawami TTP i wymagają konsultacji z lekarzem i odpowiedniej diagnostyki. Nieleczona zakrzepowa plamica małopłytkowa w większości przypadków kończy się śmiercią.
Załupek to obrzęk żołędzi i napletka spowodowany zsunięciem napletka poza żołądź. Dochodzi to tego, gdy napletek jest zbyt ciasny, pozostaje w rowku za żołędzią i powoduje ucisk utrudniający prawidłowy odpływ krwi z żołędzi i napletka. Gdy ucisk jest duży i występują duże lub długotrwałe zaburzenia krążenia krwi, może dojść do martwicy żołędzi i skóry napletka spowodowanej niedokrwieniem.
Obrażenia tkanek miękkich powstają na skutek urazu, czyli zadziałania siły zewnętrznej. Obrażenia takie mogą powstać po bezpośrednim zadziałaniu urazu lub pośrednio, przez przeniesienie siły urazu na tkanki miękkie.
Zanik wieloukładowy to grupa chorób ośrodkowego układu nerwowego, w których występują liczne zaburzenia między innymi układu moczowego i wegetatywnego. Przyczyna choroby jest nieznana.
Zanokcica objawia się żywoczerwonym zabarwieniem, obrzękiem oraz pogrubieniem skóry w okolicy okołopaznokciowej. Bolesność wału paznokciowego powoduje dyskomfort podczas wykonywania codziennych czynności.
Zaostrzenie POChP to nasilenie objawów (duszności, kaszlu i odkrztuszania plwociny) większe niż zwykłe wahania tych objawów z dnia na dzień. Zaostrzenia POChP negatywnie wpływają zarówno na aktualny stan zdrowia chorego, jak i na progresję choroby.
Przyzębie pełni ważne funkcje. W skrajnym przypadku chorób przyzębia chory może stracić nawet zdrowy ząb. Chore przyzębie – a więc dziąsła, kość i ozębna – to „żywa rana”, która czasami obejmuje całą jamę ustną, ma więc rozmiar wielkości dłoni.
Zapalenia spojówki są jedną z najczęstszych zmian chorobowych narządu wzroku u dzieci. Najczęstszą przyczyną zapalenia spojówek są bakterie i choroby alergiczne. Inne mikroorganizmy, takie jak wirusy, chlamydie czy pierwotniaki, o wiele rzadziej wywołują stany zapalne.
Dokładna przyczyna występowania zapaleń stawów związanych z nieswoistymi zapaleniami jelit nie jest znana. Przypuszcza się, że zapalenia stawów są powiązane z nieprawidłowościami dotyczącymi funkcjonowania układu odpornościowego, które występują przy nieswoistych zapaleniach jelit. Czasem objawy zapalenia stawów pojawiają się przed zdiagnozowaniem wrzodziejącego zapalenia jelit lub choroby Leśniowskiego i Crohna.
Zapalenie błędnika to choroba błędnika, który jest elementem ucha wewnętrznego. Objawami zapalenia błędnika są zawroty głowy, zaburzenia równowagi, nudności, wymioty i oczopląs (niezależne od woli drgające ruchy gałek ocznych). Gwałtowne wystąpienie nasilonych objawów zapalenia błędnika wymaga zgłoszenia się na SOR. Choć zapalenie błędnika może powodować nasilone i przykre objawy, zwykle ustępują one w ciągu kilku dni. Zapalenie błędnika o ciężkim przebiegu wymaga hospitalizacji.
Zapalenie błony naczyniowej oka to stan potencjalnie zagrażający widzeniu i może prowadzić do znacznego pogorszenia ostrości wzroku. Mimo postępu diagnostyki i leczenia choroba ta nadal stwarza poważne problemy, ponieważ ma zróżnicowane i często niedające się ustalić przyczyny.
Zapalenie błony śluzowej żołądka to stan, w którym dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej żołądka. Najczęściej jest to spowodowane przez bakterię Helicobacter pylori. Inną postacią uszkodzenia błony śluzowej jest ostra gastropatia krwotoczna (nadżerkowa), w przebiegu której na powierzchni błony śluzowej powstają krwawiące nadżerki (ubytki).
Zapalenie cewki moczowej jest spowodowane zakażeniem różnymi drobnoustrojami i prawie zawsze jest to choroba przenoszona drogą kontaktów płciowych. Bardzo ważne, aby zakażenie było niezwłocznie leczone, gdyż zapobiegnie to powikłaniom, niekiedy bardzo poważnym, oraz zakażaniu partnerów seksualnych.
Stany zapalne błony śluzowej gardła i migdałków należą do najczęstszych schorzeń, z którymi pacjenci zgłaszają się nie tylko do laryngologa, ale także do lekarza rodzinnego czy pediatry.
Zapalenie gruczołu łzowego jest bardzo rzadką chorobą. Zazwyczaj dotyczy dzieci i młodych dorosłych, pojawia się w przebiegu chorób rozrostowych układu limfoidalnego (np. białaczki) lub sarkoidozy. Może też towarzyszyć takim chorobom wirusowym jak świnka, mononukleoza, grypa oraz półpasiec.
Zapalenie jądra zwykle jest chorobą ostrą. W ciągu paru dni pojawia się ból w mosznie, zwykle jednostronny, z obrzękiem połowy moszny oraz bolesnością podczas obmacywania. Skóra moszny może być zaczerwieniona, a jądro po chorej stronie uniesione oraz powiększone. Może być obecna krew w nasieniu.
Kaletki maziowe generalnie stanowią ochronę okolic narażonych na urazy i przeciążenia. Ich stany zapalne zwykle mają charakter zapalenia jałowego, to znaczy powstają na skutek urazów lub przeciążeń okolic, w których znajdują się kaletki. Do okolic predysponowanych należą łokcie, okolice krętarza większego oraz kolana.
Zapalenie kaletki łokciowej objawia się miejscowym zaczerwienieniem i obrzękiem tylnej części łokcia. Objawom może towarzyszyć ból i gorączka. Zapalenie kaletki łokciowej może rozwinąć się nawet w kilka godzin. W przypadku bardzo nasilonych dolegliwości wskazana może być wizyta lekarska w trybie pilnym.
Zapalenie kanalika łzowego jest to stan, w którym dochodzi do zamknięcia dolnego lub górnego światła kanalika łzowego w obrębie powieki. Powoduje to zablokowanie przepływu łez do woreczka łzowego. Najczęściej przyczyną jest stan zapalny wywołany przez promienice lub grzyby, rzadziej przez bakterie i wirusy.
Zapalenie mieszków włosowych to częsta jednostka chorobowa, która może mieć podłoże infekcyjne, w tym najczęściej bakteryjne. Typowe wykwity to przymieszkowe krosty, które mogą występować w każdej lokalizacji, przy czym częste jest zajęcie owłosionej skóry głowy czy kończyn.
Zapalenie mięśnia sercowego (myocarditis) jest chorobą spowodowaną najczęściej przez zakażenie wirusowe (np. dróg oddechowych). Proces zapalny obejmuje komórki mięśnia sercowego, tkankę śródmiąższową, naczynia, niekiedy też osierdzie, i może doprowadzić do uszkodzenia mięśnia sercowego i niewydolności serca. U większości chorych zapalenie mięśnia sercowego ustępuje samo, bez leczenia. Ważny jest jednak odpoczynek, ograniczenie aktywności fizycznej, picia alkoholu oraz przyjmowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Zgorzel Fourniera, inaczej zapalenie moszny Fourniera, jest chorobą niezakaźną. Występuje rzadko. Do jej typowych objawów należą silny ból moszny oraz zaczerwienienie i obrzęk skóry moszny. Leczenie prowadzi się w warunkach szpitalnych.
Podstawowym objawem zapalenia naczyń siatkówki jest stopniowe pogorszenie widzenia.
Z powodu bezpośredniego związku zapalenia naczyń związanego z krioglobulinemią z zakażeniem WZW C, u większości chorych występują różnego stopnia zaburzenia czynności wątroby, najczęściej nieprawidłowe wartości testów laboratoryjnych, rzadziej świądu skóry, żółtaczki.
W wyniku tego zakażenia dochodzi do szybko szerzącego się stanu zapalnego i znacznego obrzęku, co doprowadza do mechanicznego zwężenia dróg oddechowych powyżej strun głosowych.
Zapalenie najądrza jest spowodowane zakażeniem przez różne drobnoustroje, zwykle bakterie. Dotyczy przede wszystkim mężczyzn młodych (15.–35. rż.) oraz po 60. roku życia
Przyczyną zapalenia narządów miednicy mniejszej są bakterie odpowiedzialne za choroby przenoszone drogą płciową – najczęściej rzeżączka, chlamydia, bakterie beztlenowe. Często za proces chorobowy odpowiedzialny jest więcej niż jeden gatunek bakterii.
Objawy zapalenia nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego są związane z zapaleniem uszkadzającym tkankę nerwową w typowych dla tej choroby miejscach, czyli nerwach wzrokowych i rdzeniu kręgowym. Dochodzi do zaburzeń widzenia, a nawet ślepoty w jednym lub obojgu oczach. Mogą towarzyszyć temu dolegliwości bólowe, wrażenie błysków świetlnych lub zaburzenie widzenia barw.
Choroba występuje najczęściej między 35. a 55. rokiem życia. Objawy utrzymują się zwykle 2–3 tygodnie i mają tendencję do samoistnego ustępowania.
W obrazie klinicznym dominują wykwity grudkowo-rumieniowe, niekiedy krostkowe, zlokalizowane na skórze wokół ust. Zwykle zmiany skórne są zgrupowane symetrycznie, zlokalizowane wokół ust z typowym zaoszczędzeniem skóry w okolicy bezpośrednio przylegającej do czerwieni wargowej. Grudki mogą również pojawić się w okolicy okołooczodołowej.
Zapalenie opłucnej to stan zapalny obejmujący opłucną, w którym dochodzi do gromadzenia się zwiększonej ilości płynu w jamie opłucnej. Gromadzenie się wysięku (płynu) jest związane z różnymi chorobami – m. in. zapaleniem płuc, nowotworami, zatorowością płucną. Leczenie jest uzależnione od przyczyny wysięku.
Zapalenie opryszczkowate skóry to zespół jelitowo-skórny, w którym współistnieją pęcherzykowo-grudkowe zmiany skórne i enteropatia zależna od glutenu.
Ostre zapalenie oskrzeli najczęściej jest spowodowane zakażeniem wirusowym. Zapalenie podostre może być wynikiem nadreaktyności oskrzeli po przebytym zakażeniu albo zakażeniem krztuścem, natomiast przewlekłe zapalenie jest wynikiem wpływu szkodliwych czynników środowiskowych, najczęściej palenia tytoniu.
Najwięcej przypadków zapalenia oskrzelików rozpoznaje się w okresie jesienno-zimowym. Sezon zachorowań rozpoczyna się w listopadzie lub grudniu, osiąga maksymalne natężenie w styczniu lub lutym i kończy się w marcu, a niekiedy w kwietniu. Zakażenie dotyczy małych dzieci, do ukończenia 2. roku życia. Chłopcy chorują nieco częściej niż dziewczynki.
Zapalenie oskrzelików oddechowych to choroba obejmująca najmniejsze oskrzeliki wraz z sąsiadującymi pęcherzykami płucnymi, wywołana paleniem tytoniu.
Zapalenie otrzewnej to stan zapalny obejmujący błonę wyścielającą od środka całą jamę brzuszną. Najcześciej zapalenie otrzewnej jest spowodowane przedostającymi się do jamy otrzewnej bakteriami i kiedy obejmie całą jamę otrzewną przebiega w sposób bardzo gwałtowny i niebezpieczny dla życia chorego.
Zakażenie układu moczowego jest spowodowane bakteriami, które przez cewke moczową wniknęły do pęcherza, gdzie uległy namnożeniu i spowodowały stan zapalny, który jest przyczyną objawów, jak gorączka, oraz dolegliwości związanych z oddawaniem moczu lub bólu o różnym charakterze. W przypadku wystąpienia takich objawów należy zgłosić się do lekarza, gdyż zakażenie układu moczowego wymaga leczenia i, najczęściej, wykonania badań diagnostycznych.
Pandemia Covid-19 spowodowała, że znacznie wzrosło zainteresowanie pacjentów tematem zapalenia płuc. Leczenie zapalenia płuc zwykle obejmuje antybiotykoterapię empiryczną (skuteczną przeciw najbardziej prawdopodobnym patogenom np. Streptococcus pneumoniae) lub celowaną (dobraną na podstawie antybiogramu) oraz leczenie wspomagające.
Pojawienie się duszności, kaszlu oraz gorączki wymaga zawsze konsultacji lekarskiej. Konieczne jest podawanie przez opiekunów dziecka leków przeciwgorączkowych. Ważne jest również zadbanie o prawidłowe nawodnienie. W pierwszych dniach leczenia nie należy zmuszać dziecka do jedzenia.
Do przeciążenia dochodzi nie tylko przy ciężkich wysiłkach fizycznych, treningach sportowych, ale także przy prostych lecz powtarzających się ruchach zginania i prostowania. Przykładem może być praca przy komputerze (np. wielogodzinne ruchy palców czy nadgarstka).
Zapalenie pośredniej części odcinka błony naczyniowej stanowi około 15% wszystkich zapaleń błony naczyniowej.
Pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego jest najczęściej występującą chorobą nerwu wzrokowego u dorosłych.
Ostre zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej może być związane z obecnością antygenu HLA-B27 i towarzyszących mu chorób, takich jak: zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zespół Reitera, łuszczycowe zapalenie stawów, zapalne choroby jelit.
U osób bez zaburzeń odporności zmiany chorobowe występujące w przebiegu zakażenia HSV są ograniczone, powodują ból i trudności przy przełykaniu z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami (czasem krwistymi) oraz bólem za mostkiem.
Zapalenie rogówki wywołują drobnoustroje chorobotwórcze (bakterie, wirusy, grzyby, pierwotniaki), które wnikają w jej obręb. Powstają wówczas nacieki zapalne powodujące utratę jej przeźroczystości.
Tę postać zapalenia siatkówki i naczyniówki wywołuje pierwotniak Toksoplazma gondii. Jest to pasożyt wewnątrzkomórkowy, którego żywicielem ostatecznym jest kot.
Jest to choroba zapalna siatkówki wywołana przez wirusa cytomegalii. Wirus ten jest jedną z najczęstszych przyczyn tzw. oportunistycznych zakażeń siatkówki, czyli występujących u osób z upośledzoną odpornością.
Jest to zapalenie siatkówki wywołane przez wirusa opryszczki pospolitej. Wirus opryszczki jest bardzo rzadką przyczyną zapalenia siatkówki i naczyniówki u noworodków i dzieci.
Zapalenie skóry wywołane przez cerkarie nazywane bywa inaczej świądem pływaków i polega na pojawieniu się zmian skórnych u osób kąpiących się lub pływających w otwartych zbiornikach słodkowodnych, rzadziej słonowodnych.
Ten typ zapalenia spojówek wywołują wirusy z grupy pikorna. Jest ono bardzo zakaźne. Do zakażenia dochodzi metodą kontaktową poprzez dotykanie rękami przedmiotów, na których znajdują się wirusy, i przenoszenie ich na powieki i do oczu.
Zapalenie spojówek występuje u każdej dorosłej osoby przynajmniej raz w życiu, a z reguły o wiele częściej.
Zapalenie spojówek w przebiegu mięczaka zakaźnego jest spowodowane obecnością wirusa z grupy pox. Do zakażenia dochodzi drogą bezpośredniego kontaktu w czasie przebywania w wilgotnym środowisku, przy uprawianiu niektórych sportów lub w trakcie stosunku płciowego.
Zapalenie spojówek w przebiegu półpaśca lub ospy wietrznej u dorosłych nie występuje często i dotyczy zazwyczaj osób między 50. a 75. rokiem życia.
Kryształy hydroksyapatytu znajdujące się w tkankach okołostawowych mogą nie wywoływać żadnych objawów. Zapalenie przez nie wywoływane występuje rzadko, nie zawsze jest ono jednak właściwie rozpoznawane.
Zapalenie tkanek miękkich oczodołu to zwykle nagłe, bolesne zaczerwienienie oka, połączone z reguły z ograniczeniem jego ruchomości. Najczęstszą przyczyną tej choroby jest bezpośrednie przeniesienie zakażenia z zatok obocznych nosa lub uogólnienie miejscowych procesów zapalnych w obrębie oczodołu.
Zapalenie twardówki ma podstępny początek. Głównym objawem jest ból, od umiarkowanego do silnego, zwykle promieniujący i często umiejscowiony poza okiem: w okolicy czoła, szczęki lub zatok przynosowych.
Zapalenie tylnego odcinka błony naczyniowej obejmuje zarówno naczyniówkę, jak i siatkówkę, ponieważ obie struktury są ze sobą ściśle zintegrowane.
Zapalenie wielomięśniowe jest to samoistne, przewlekłe zapalenie mięśni. W zapaleniu skórno-mięśniowym dołączają się do niego zmiany zapalne w obrębie skóry.
Zapalenie woreczka łzowego praktycznie zawsze związane jest z niedrożnością przewodu nosowo-łzowego, który łączy woreczek łzowy z jamą nosa. Rzadziej przyczyną są uchyłki woreczka łzowego, kamienie dróg łzowych, przebyte zabiegi chirurgiczne nosa i zatok obocznych nosa lub urazy.
Zapalenie zatok przynosowych to choroba zatok, której objawami są: niedrożność nosa, wydzielina z nosa (katar lub spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła), ból lub uczucie rozpierania twarzy, upośledzenie lub utrata węchu. Ostre zapalenie zatok przynosowych jest częstą chorobą, zwykle jest spowodowane zakażeniem wirusowym (przeziębienie) i ustępuje samoistnie w ciągu 7–10 dni. W leczeniu stosuje się płukanie nosa 0,9% roztworem NaCl oraz leki objawowe – paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa.
Zapalenie żołądka to uszkodzenie dotyczące zwykle jego błony śluzowej. Jest ono najczęściej spowodowane zakażeniem bakterią Helicobacter pylori.
Zapalenie żołędzi to częsty problem, występujący w każdym wieku. Szczególnie często spotykany u małych chłopców, u których napletek nie odprowadza się całkowicie (nie można go zsunąć tak, aby cała żołądź była widoczna), co stwarza trudności skutecznego usuwania mastki. U mężczyzn częstość zapalenia żołędzi rośnie w starszym wieku, również z powodu problemów z higieną oraz w związku z innymi chorobami (np. cukrzyca).
Zaparcie czynnościowe to rodzaj zaparcia, czyli zbyt małej częstości wypróżnień lub sytuacji, kiedy pacjent oddaje twardy stolec z wysiłkiem i towarzyszy temu uczucie niepełnego wypróżnienia. W zaparciu czynnościowym nie ma choroby organicznej, która powodowałaby zaparcie. Jest ono skutkiem nieprawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego, na które składa się wiele czynników: nieprawidłowa dieta, siedzący tryb życia oraz złe nawyki związane z wypróżnianiem się (wstrzymywanie stolca mimo odczuwania parcia). W leczeniu stosuje się przede wszystkim modyfikację trybu życia oraz leki
Jako zaparcie stolca traktuje się zbyt długie odstępy pomiędzy wypróżnieniami (wypróżnienia rzadziej niż 2 razy w tygodniu) i/lub oddawanie stolców z dużym wysiłkiem.
W artykule opisano najczęstsze choroby wywołane przez pasożyty: owsicę, glistnicę, toksokarozę i bąblowicę.
Do zarażenia tasiemcem psim dochodzi drogą pokarmową – przez zjedzenie pchły, która zawiera postać larwalną tasiemca – cysticerkoid. Opisana droga zarażenia ogranicza występowanie choroby u ludzi. Żywicielami ostatecznymi tasiemca psiego są głównie psy, rzadziej koty i lisy. Człowiek zaraża się sporadycznie, zwykle przez brudne ręce.
Do zarażenia tasiemcem szczurzym dochodzi drogą pokarmową – przez zjedzenie owada, zwykle żuka, zawierającego postać larwalną tasiemca (cysticerkoid).
Zarostowe zapalenie oskrzelików polega na przewlekłym zapaleniu ściany oskrzelika ze znacznym jej pogrubieniem, tworzeniem się w ich wnętrzu guzków zapalnych, a w konsekwencji znacznym zwężeniu lub nawet całkowitym zamknięciu światła oskrzelika, co w sposób istotny utrudnia lub uniemożliwia przepływ powietrza w drogach oddechowych i prowadzi do nasilonej duszności.
Zatorowość płucna jest najczęściej spowodowana przemieszczeniem się do krążenia płucnego skrzeplin powstałych w żyłach głębokich kończyn dolnych lub miednicy mniejszej. Rzadziej skrzepliny pochodzą z żył górnej połowy ciała, np. żył podobojczykowych i pachowych, jeszcze rzadziej materiałem zatorowym są kule cholesterolu lub pęcherzyk powietrza, lub płyn owodniowy, który w trakcie porodu lub jego powikłań przedostał się do żył miednicy mniejszej.
Większość przypadków zatrucia pokarmowego ustępuje w ciągu paru dni bez konieczności zgłaszania się do lekarza. Podstawowe znaczenie ma nawadnianie doustne. Jeżeli zatrucie przebiega ciężko, lekarz może zdecydować o leczeniu szpitalnym i nawadnianiu dożylnym. W niektórych rodzajach zakażeń bakteryjnych przewodu pokarmowego lekarz może wyjątkowo zlecić antybiotyki.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł