COVID-19 jest chorobą zakaźną, która przenosi się drogą kropelkową oraz powietrzną, podczas bliskiego kontaktu z zakażoną osobą (p. Jak można zakazić się koronawirusem (COVID-19)?. Źródłem zakażenia są w największym stopniu osoby, które mają objawy. U większości osób COVID-19 przebiega łagodnie lub nawet bez objawów, ale może być śmiertelnie groźny dla niektórych osób (zwłaszcza osób starszych, z chorobami przewlekłymi, osłabioną odpornością). Dlatego osoby zakażone SARS-CoV-2 powinny się izolować, żeby nie zakażały innych. Zalecenie izolacji nadal istnieje, choć nie jest już ona nadzorowana przez sanepid.
Samoizolacja oznacza, że nie powinieneś opuszczać wyznaczonego miejsca (wyjątkiem jest konieczność hospitalizacji lub badania lekarskiego po wcześniejszym uzgodnieniu), a inne osoby nie mogą cię odwiedzać. Izolację możesz odbywać w domu, ale jeśli nie masz do tego warunków lekarz może skierować cię do wyznaczonego ośrodka (tzw. izolatorium).
Chociaż twoi domownicy z pewnością mieli z tobą bliski kontakt od początku zakaźności, to wciąż jest szansa, że się nie zakazili, a twoje postępowanie nadal może zmniejszyć to ryzyko. Dlatego w czasie izolacji najlepiej przebywać w osobnym pokoju, używać osobnych sztućców, talerzy, kubka i ręcznika, jeść osobno. Gdy konieczne jest wyjście do wspólnej przestrzeni, np. do kuchni lub łazienki, ważne jest, aby unikać kontaktu z często dotykanymi przedmiotami (klamki, włączniki świateł, blaty). Jeśli w pomieszczeniu są inne osoby, powinno się skracać czas kontaktu do minimum, zachować dystans min. 1,5 m. Wszyscy powinni założyć maseczki. Szczególnie ważne jest przestrzeganie zasad higieny rąk, kaszlu i kichania, wietrzenie pomieszczeń, dezynfekowanie często dotykanych powierzchni. Zdrowi domownicy powinni również zachować ostrożność w przypadku sprzątania i kontaktu np. ze zużytymi chusteczkami osoby chorej – i koniecznie w takim przypadku dokładnie umyć i zdezynfekować ręce.
Obecnie samoizolacja nie stanowi automatycznie zwolnienia z pracy, w takiej sytuacji lekarz powinien wystawić Ci zwolnienie lekarskie.
Samoizolacja powinna trwać min. 7 dni od początku objawów, ale może zaistnieć konieczność jej przedłużenia nawet do 20 dni, w zależności od przebiegu choroby i stanu odporności pacjenta, o czym decyduje lekarz. Czas izolacji wynika z okresu, w którym jest najbardziej prawdopodobne że chory może przekazać SARS-CoV-2 innej osobie.
Osoby, które ukończyły izolację uznaje się za zdrowe i niezakaźne dla otoczenia i określa się mianem „ozdrowieńców”.
Obecnie u zdecydowanej większości osób nie zaleca się wykonywania testu w kierunku koronawirusa ani żadnych innych badań (w tym serologicznych, antygenowych) na koniec izolacji. Mimo to po zakończeniu izolacji jeszcze przez kilka dni warto stosować specjalne środki ostrożności: Noś maseczkę zgodnie z zaleceniami (najlepiej maseczkę FFP2 lub FFP3), utrzymuj dystans społeczny, dbaj o higienę rąk, a także o higienę podczas kaszlu i kichania. Rozsądne może być również, bezpośrednio po izolacji, powstrzymanie się jeszcze przez kilka dni od bliskich i intensywnych kontaktów społecznych (p. Jak uniknąć zakażenia koronawirusem (SARS-CoV-2)?). W bardzo rzadkich, szczególnych sytuacjach (np. ktoś opiekuje się osobą z obniżoną odpornością) lekarz może zalecić wykonanie testu na koniec izolacji – takie sytuacje należą jednak do wyjątków.
Wróć na stronę Koronawirus – poradnik dla pacjenta
Aktualne zasady postępowania – prawne i medyczne
