Już dwie próbki krwi wystarczą, by stwierdzić, która godzina panuje w naszym organizmie. Znajomość wskazań indywidualnego zegara biologicznego ułatwi stworzenie spersonalizowanego planu leczenia – czytamy na łamach „PNAS”.
Fot. pixabay.com
Naukowcy z Uniwersytetu Northwestern (USA) opracowali metodę pomiaru wskazań indywidualnego zegara biologicznego – rytmu, według którego funkcjonuje cały nasz organizm. Test o nazwie TimeSignature umożliwia ustalenie, która godzina panuje w naszym wnętrzu oraz jak bardzo ten indywidualny czas odbiega od czasu mierzonego przez tradycyjne zegary.
„Jest to bardziej precyzyjny i zaawansowany pomiar, niż proste stwierdzenie, czy ktoś jest rannym ptaszkiem czy nocnym markiem. W ten sposób możemy ocenić wskazania indywidualnego zegara biologicznego z dokładnością do 1,5 godziny” – komentuje Rosemary Braun, koordynatorka projektu.
Badanie w ramach TimeSignatue polega na pobraniu od pacjenta dwóch próbek krwi, a następnie przeanalizowaniu ich pod kątem ekspresji 40 wyselekcjonowanych genów. Wskazania indywidualnego zegara biologicznego wylicza specjalny program, który uwzględnia przeciętną ekspresję określonych genów o różnych porach dnia.
Test umożliwi badaczom sprawdzenie, jak indywidualny zegar biologiczny, a zwłaszcza jego niedopasowanie w stosunku do czasu rzeczywistego, wpływa na rozwój różnorakich chorób – od cukrzycy i innych dolegliwości metabolicznych, przez choroby układu oddechowego lub krążenia, po zaburzenia psychiczne i choroby neurodegeneracyjne.
Po wprowadzeniu do powszechnego użycia TimeSignature pomoże również klinicystom w dostosowaniu przebiegu leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta. Umożliwi np. wyznaczenie takich godzin przyjmowania leków, by ich działanie było jak najbardziej efektywne.
„To naprawdę integralna część medycyny spersonalizowanej. Tak wiele leków wymaga optymalnych pór podawania. Znajomość wskazań indywidualnego zegara biologicznego jest niezbędna do uzyskania jak największych korzyści. Najlepsza pora na przyjęcie leku na nadciśnienie, chemioterapii czy radioterapii może być dla każdego zupełnie inna” – tłumaczy inna badaczka, dr Phyllis Zee.
„Synchronizacja jest najważniejsza” – podsumowuje współautor projektu, prof. Ravi Allada.
O wynikach badania można przeczytać na stronie: http://www.pnas.org/content/early/2018/09/05/1800314115.
