Minister zdrowia zapowiada przygotowanie ustawy o POZ. Lekarz rodzinny jako koordynator leczenia prawdopodobnie będzie odpowiadał za drogę pacjenta w systemie ochrony zdrowia. – To dobre rozwiązanie, jeśli pacjentów przypadających na jednego lekarza będzie istotnie mniej – komentują eksperci.
Seniorzy w kolejce do bezpłatnych szczepień w POZ, Radom, 6 października 2014. Fot. Anna Jarecka / Agencja Gazeta
Stworzenie ustawy o Podstawowej Opiece Zdrowotnej to jedna z pierwszych zapowiedzi ministra zdrowia Konstantego Radziwiłła. Mówił o niej już na jednym z pierwszych publicznych spotkań, gdy Najwyższa Izba Kontroli zaprosiła ekspertów, by zastanowili się co zrobić z coraz bardziej gwałtownym kryzysem demograficznym. – Dostaliśmy już zaproszenie do zespołu eksperckiego, który się tą sprawą zajmie – mówi Jacek Krajewski, przewodniczący Porozumienia Zielonogórskiego. – Spodziewamy się, że jeśli projekt ustawy trafi do Sejmu w przyszłym roku, to od 2017 r. można będzie wprowadzać pierwsze pilotaże, które pozwolą ocenić skuteczność nowych rozwiązań.
Wszystko wskazuje na to, że nowe rozwiązania wprowadzą koordynację leczenia pacjenta przez lekarza POZ. – To lekarz rodzinny powinien organizować leczenie pacjenta w systemie – mówił ostatnio Radziwiłł na spotkaniu z dziennikarzami. Jego zdaniem jednym z najpoważniejszych problemów służby zdrowia jest „zagubienie” pacjenta, który pozostaje bez opieki, albo sam musi ją sobie zorganizować np. po wyjściu ze szpitala.
Radziwiłł sugerował też, że Podstawowa Opieka Zdrowotna może być jednym z pierwszych działów systemu, który przejdzie bezpośrednio pod finansowanie z budżetu państwa. Wraz z objęciem wszystkich obywateli prawem do leczenia (bez względu na to, czy płacą składki, czy nie) rozwiązany zostałby też jeden z najpoważniejszych problemów POZ, jakim są w tej chwili problemy z potwierdzeniem uprawnień do leczenia – czyli tzw. pacjenci świecący się na czerwono w systemie eWUŚ.
Zwiększeniem roli lekarza rodzinnego byłoby też – zapowiadane przez Radziwiłła - przypisanie do POZ uprawnienia wypisywania leków z planowanej listy „S” czyli medykamentów bezpłatnych, dla osób powyżej 75 roku życia. Do tej pory lekarze wszystkich specjalności bronili się przed określeniem list przypisanych tylko do jednej grupy medyków. Pytany o to minister przypominał, że lekarze rodzinni są tymi, którzy powinni organizować opiekę nad pacjentem, w porozumieniu ze specjalistami.
Jakich więc rozwiązań można się spodziewać? – Podstawowa Opieka Zdrowotna dotyka szerszego obszaru niż leczenie, obejmuje też zagadnienia z dziedziny zdrowia publicznego, profilaktyki i promocji zdrowego trybu życia. Dlatego powinna być uregulowana oddzielną ustawą, bo w systemie ochrony zdrowia ma szczególne zadania – mówi Agnieszka Jankowska-Zduńczyk, konsultantka krajowa ds. medycyny rodzinnej.
Lekarze rodzinni przygotowali projekt ustawy o POZ już w 2006 roku. Potem jednak te koncepcje zostały zastąpione rozwiązaniami niekonsultowanymi ze środowiskiem: pakietem kolejkowym i onkologicznym, co doprowadziło do konfliktu rządu z lekarzami rodzinnymi. – W ustawie o zdrowiu publicznym POZ został całkowicie zapomniany. A to przecież tutaj powinno być załatwiane 80 proc. zdarzeń dotyczących zdrowia pacjenta – mówi Jankowska-Zduńczyk. – Fakt, że minister widzi ten problem i zamierza go ustawowo uregulować, świadczy o znajomości rzeczy.
Nie jest jasne, czy ustawa (lub rozporządzenia do niej) wprowadzą nowe obowiązkowe rozmieszczenie praktyk lekarzy rodzinnych; niektórzy członkowie środowiska mówią o tym w rozmowach. Tego mogą dotyczyć prace związane z ustawą o zdrowiu publicznym, która ma charakter terytorialny (w oparciu o mapy), a nie ilościowy (w oparciu o liczbę pacjentów).
– Z całą pewnością, jeśli lekarz rodzinny ma właściwie pełnić funkcję koordynatora leczenia w systemie, musi mieć pod opieką mniej pacjentów niż w tej chwili. W niektórych praktykach jest to 2,7 tysiąca pacjentów na jednego lekarza, co zaprzecza idei opieki rodzinnej – mówi prezes Porozumienia Zielonogórskiego Jacek Krajewski.
