Masz pytanie dotyczące medycyny podróży? Zadaj pytanie ekspertowi
W ostatnich miesiącach wiele państw złagodziło restrykcje wobec podróżujących lub całkowicie zrezygnowało z ograniczeń w przekraczaniu granic.
Większość pacjentów rozpoczyna przygotowania medyczne do podróży zdecydowanie za późno – mówi dr Agnieszka Wroczyńska z Kliniki Chorób Tropikalnych i Pasożytniczych Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni.
Chemioprofilaktyka malarii jest szczególnie zalecana w przypadku wyjazdów w regiony o nasilonej transmisji malarii (przede wszystkim Afryka Subsaharyjska).
Żeglarstwo jest kwalifikowane jako sport na świeżym powietrzu co – zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami – zwalnia z obowiązku noszenia maski, lecz w czasie pobytu na łodzi zwykle nie ma możliwości zachowania odpowiedniego dystansu między uczestnikami rejsu.
W piśmiennictwie nie ma danych dotyczących wpływu przebycia COVID-19 na tolerancję hipoksji hipobarycznej charakterystycznej dla gór wysokich (>2500 m n.p.m.).
Biorąc pod uwagę specyficzne narażenia podczas nurkowania, przebycie COVID-19 stanowi niewątpliwie czynnik zwiększający ryzyko wystąpienia urazu ciśnieniowego płuc, płucnej toksyczności tlenowej, immersyjnego obrzęku płuc, a być może również choroby dekompresyjnej.
We wczesnej fazie pandemii COVID-19 podróże i ruch turystyczny przyczyniły się znacząco do przenoszenia SARS-CoV-2 między państwami i kontynentami, a także do rozprzestrzeniania się epidemii na terenie poszczególnych krajów.
Podczas obecnej pandemii udokumentowano ogniska zakażeń wśród pasażerów statków wycieczkowych, które transportują dużą liczbę osób na zamkniętej i stosunkowo małej powierzchni.
Podczas obecnej pandemii udokumentowano wiele rejsów lotniczych, w których uczestniczyli objawowi lub bezobjawowi pasażerowie z COVID-19, ale opisano jedynie nieliczne przypadki zakażenia SARS-CoV-2 na pokładzie samolotu.
2024-05-20
2024-03-26
2024-02-26
Masz pytanie dotyczące medycyny podróży?
Zadaj pytanie ekspertowi
Napisz do nas