Dysplazje kostno-stawowe
Dysplazje kostno-stawowe to choroby w większości uwarunkowane genetycznie. Część ich objawów można zaobserwować tuż po narodzinach dziecka lub we wczesnym dzieciństwie. Niski wzrost, dysproporcje ciała, nieprawidłowy chód, ból w okolicach stawów wymagają wdrożenia odpowiedniej diagnostyki. Ważne jest, aby dziecko zostało objęte opieką pediatry i lekarza genetyka, którzy będą w stanie ustalić prawidłową diagnozę i plan dalszego postępowania.
Złamania zmęczeniowe stopy
Do złamań zmęczeniowych w obrębie stóp dochodzi przede wszystkim u osób przeciążonych treningiem – zarówno zawodowych sportowców, jak i amatorów. Źle dobrane jednostki treningowe i niewystarczający czas na regenerację powoduje występowanie takich złamań.
Ogólne zasady leczenia złamań kości
Metody postępowania w zaopatrywaniu złamań w obrębie trzonów kości długich wciąż się rozwijają i ewoluują. Wskutek coraz lepszego zrozumienia mechanizmów biologicznych gojenia złamań i roli tkanek miękkich w tym procesie powstają nowe techniki nastawiania i zespalania tych złamań.
Złamania kości łódeczkowatej
Kość łódeczkowata jest jedną z kości tworzących nadgarstek, która leży w pierwszym z dwóch szeregów kości nadgarstka po stronie kciuka (czyli po stronie promieniowej). Przyczyną złamania tej kości są najczęściej upadki z podparciem się nadgarstkiem.
Złamania przeciążeniowe
Złamania przeciążeniowe mogą wystąpić praktycznie w każdej kości, ale najczęściej u dzieci dotyczą kości piszczelowej, strzałkowej i udowej.
Złamanie trzonu kości udowej
Do złamania tej kości potrzebna jest bardzo duża siła. Dzieje się to zwykle w czasie wypadków samochodowych, motocyklowych, potrąceń przez samochód, upadków z wysokości.
Płaskostopie u dorosłych
Do takiego stanu może doprowadzić nadwaga i otyłość, nadmierna aktywność fizyczna lub zawodowa w przypadku pracy fizycznej, szczególnie gdy towarzyszą jej liczne urazy stóp, przebyte kontuzje lub źle dobrane obuwie.
Ortopedyczny zabieg chirurgiczny
Operacje ortopedyczne wiążą się ze stosunkowo dużą ingerencją zarówno w układ kostny i strukturę kości, jak i tkanek miękkich. Trwają one od jednej godziny do kilku godzin.
Zapalenie kaletek maziowych
Kaletki maziowe generalnie stanowią ochronę okolic narażonych na urazy i przeciążenia. Ich stany zapalne zwykle mają charakter zapalenia jałowego, to znaczy powstają na skutek urazów lub przeciążeń okolic, w których znajdują się kaletki. Do okolic predysponowanych należą łokcie, okolice krętarza większego oraz kolana.
Choroba Osgooda i Schlattera (jałowa martwica guzowatości kości piszczelowej): przyczyny, objawy i leczenie
Choroba Osgooda i Schlattera dotyczy aktywnych fizycznie dorastających dzieci, szczególnie wykonujących treningi sportowe. Na skutek przewlekłego przeciążenia dochodzi do powstania stanu zapalnego i bólu chrząstki wzrostowej w okolicy guzowatości kości piszczelowej, tuż poniżej kolana. Występowanie bólu w tej okolicy wymaga konsultacji ortopedycznej celem ustalenia rozpoznania i właściwego leczenia
Złamania obojczyka
Do złamań obojczyka dochodzi w czasie upadków na okolicę barku, klatki piersiowej. Są to upadki z wysokości, nawet niewielkiej, często w czasie aktywności sportowej.
Artroskopia kolana
Artroskopia kolana polega na wprowadzeniu do jego wnętrza małych instrumentów chirurgicznych – kamery oraz narzędzi – poprzez drobne nacięcia. Metoda ta pozwala wykonać operacje stawu kolanowego bez jego otwierania, co zmniejsza ryzyko powikłań oraz skraca okres niepełnosprawności po zabiegu
Choroba Perthesa
Jałowa martwica głowy kości udowej to choroba polegająca na obumieraniu tkanki kostnej i zaniku kości udowej. Gdy występuje u dzieci – określana jest wówczas jako choroba Perthesa. Leczenie obejmuje zarówno postępowanie zachowawcze, jak i interwencję chirurgiczną. Rokowanie jest niepewne i zależy od wielu czynników
Złamania trzonu kości ramiennej
Złamana kość w tej okolicy może doprowadzić do podrażnienia lub przerwania nerwu promieniowego tam przebiegającego. Naciągnięcie lub uszkodzenie nerwu może upośledzić jego funkcję i utrudnić lub uniemożliwić podnoszenie nadgarstka i palców.
Skręcenie stawu skokowego (pot. skręcenie kostki)
Skręcenie stawu skokowego, nazywane potocznie skręceniem kostki, jest urazem polegającym na rozciągnięciu, a niekiedy częściowemu przerwaniu torebki stawowej. W przeciwieństwie do zwichnięcia kostki, w przypadku skręcenia kostki nie dochodzi do przemieszczenia powierzchni stawowych względem siebie.
Złamania miednicy
Złamania miednicy to złamania uszkadzające pierścień obręczy biodrowej, który tworzą w sumie dwie kości miedniczne (powstałe z połączenia kości biodrowej, kulszowej i łonowej) oraz kość krzyżowa.
Dyskopatia w odcinku lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa
Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w postaci różnie zaawansowanej dyskopatii stwierdza się w badaniach obrazowych u niemal 70% osób do 50. roku życia i ponad 90% osób po 50. roku życia. Nie jest to jednak równoznaczne z wystąpieniem objawów choroby. Objawy związane z dyskopatią w odcinku lędźwiowym obserwuje się u mniej niż 5% społeczeństwa.
Łydka tenisisty (naderwanie mięśnia łydki) - objawy i leczenie
Do tego typu uszkodzenia dochodzi zwykle nagle w czasie gwałtownego napięcia łydki podczas ciężkiej pracy lub aktywności fizycznej – pacjenci odczuwają w napiętej łydce niespodziewane uderzenie, trzask, silne ukłucie.
Więzadło krzyżowe przednie i tylne - uszkodzenie więzadeł krzyżowych
Więzadła krzyżowe to dwie struktury znajdujące się w stawie kolanowym odpowiedzialne za jego stabilizację. Kontuzje kolana doznawane podczas uprawiania sportu, szczególnie dyscyplin zespołowych oraz narciarstwa, stanowią najczęstszą przyczynę uszkodzenia więzadeł krzyżowych. Niekiedy przerwaniu więzadeł krzyżowych towarzyszą inne uszkodzenia w stawie kolanowym. Postępowanie terapeutyczne dobiera się indywidualnie, zależy ono m.in. od stabilności stawu, wieku pacjenta i jego oczekiwań
Pacjent po amputacji kończyny – postępowanie i powikłania
Amputacja kończyny jest zabiegiem wykonywanym w ostateczności, w przypadku wyczerpania wszelkich możliwości jej uratowania. Czas leczenia wynosi od kilku do kilkunastu miesięcy i zależy od rodzaju i rozległości amputacji, a także od ogólnego stanu zdrowia i ewentualnego wystąpienia powikłań.
