medycyna praktyczna dla lekarzy
Patrząc z punktu widzenia instytucji państwa, zdrowia publicznego – mówimy o osobach chorych i powinniśmy się skupiać na profilaktyce. Tu zaś instytucje naszego państwa wielkich osiągnięć nie mają – mówi dr Tadeusz Jędrzejczyk.
Rozmowa z dr hab. Bożeną Wiskirską-Woźnicą, wielkopolskim konsultantem wojewódzkim w dziedzinie audiologii i foniatrii, przybliżająca specyfikę tej specjalności medycyny.
Temat ginekologii dziecięcej leżał przez długi czas odłogiem – mówi prof. Agnieszka Drosdzol-Cop, która kieruje pierwszym w Polsce Pododdziałem Ginekologii Dziecięcej.
Przyjazna atmosfera w pracy, ograniczony stres zawodowy, pozytywne więzi emocjonalne między lekarzami i pozostałym personelem – nieosiągalna utopia czy modelowe rozwiązanie?
Rola osoby towarzyszącej w żałobie wiąże się z ogromną bezradnością. Dobrze, że jesteśmy przy takiej osobie, pomagamy jej, ale czyńmy to za jej zgodą, z wyczuciem – mówi psychoterapeuta Marcin Dobrzyński.
Zacząłem się zastanawiać, dlaczego właściwie do dzieci nie podchodzi się tak, jak do dorosłych pacjentów.
Dzięki terapii genetycznie modyfikowanymi limfocytami CAR-T szanse na wyleczenie naszej pacjentki z chłoniakiem DLBCL wzrosły z 5 do ponad 40 procent – mówi prof. Grzegorz Basak.
Wirusy, poza tym, że wywołują dobrze opisane zakażenia, mogą powodować różne schorzenia, które bezpośrednio z infekcją trudno jest powiązać, np. zaburzenia neurologiczne czy nowotwory – mówi prof. Krzysztof Pyrć.
Bezsenność dotyczy nawet 60–70% pacjentów z chorobami nowotworowymi – mówi dr Marcin Janecki.
Każda choroba somatyczna związana jest z pewnym cierpieniem psychicznym, przeżywanym niepokojem, obawami – mówi psychiatra Piotr Stoń, kierownik Centrum Zdrowia Psychicznego w Szpitalu Specjalistycznym w Kościerzynie.
O znaczeniu nowoczesnych metod leczenia niedrożności dróg łzowych, propagowaniu w kraju wiedzy z zakresu dakriologii i zmianie przyjętych standardów opowiadają dr Rafał Nowak oraz prof. Marek Rękas z Kliniki Okulistyki WIM.
Dlaczego niektórzy lekarze ukrywają swoją niepełnosprawność? – W obawie przed problemami – mówi Oleg Nowak, powołany przez NRL na stanowisko pełnomocnika ds. lekarzy z niepełnosprawnościami.
Każdy onkolog dziecięcy powinien zakładać, że chory, który do niego trafia, będzie wyleczony i z taką myślą przewodnią należy się nim zajmować – mówi prof. Bożenna Dembowska-Bagińska, kierownik Kliniki Onkologii Instytutu „Pomnika-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie.
Często chorzy nie mieli odpowiedniej opieki, gdyż część ośrodków specjalistycznych była wyłączona z „normalnego” funkcjonowania.
Warto pamiętać, że szpital jest miejscem szczególnym – tu przychodzą ludzie, którym coś się w życiu zawaliło. Powinniśmy umieć z nimi rozmawiać, umieć ich wysłuchać, żeby pomóc im ten trudny czas przejść możliwie najłagodniej.
Jeśli myślimy o szkoleniach czy konferencjach, to wiele istotnych rzeczy rozgrywa się nie w trakcie właściwych zajęć, co w przerwach. To wtedy ludzie nawiązują kontakt, który przekłada się na współpracę, możliwość rozwoju – mówi dr Katarzyna Cyranka, psychoterapeutka, psycholog kliniczny.
O tym, jak rozpoznawać i leczyć agresywne stwardnienie rozsiane, mówi prof. Monika Adamczyk-Sowa, kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Wydziału Nauk Medycznych SUM w Zabrzu, prezes Sekcji Stwardnienia Rozsianego i Neuroimmunologii Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.
Integracja polega na tym, że zyskują obie strony – społeczeństwo przyjmujące oraz imigranci. W pozostałych wariantach migracyjnych zawsze ktoś traci.
Zwiększenie puli dostępnych narządów pozostaje priorytetem.
