medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Protesty pracowników, wzrost płac, a więc i kosztów dla szpitali, przepisy umożliwiające zatrudnianie kadr medycznych spoza UE, nowe źródła przychodów dla NFZ... Co za 12 miesięcy uznamy za zjawisko, które zdeterminowało rok 2020 w ochronie zdrowia?
Czy „Polska to chory kraj”, system jest w rozsypce, szpitale balansują na krawędzi bankructwa, kolejki się wydłużają? Czy też sprawy idą w dobrym kierunku, mamy spektakularny wzrost finansowania, lekarzy przybywa w tempie geometrycznym, pacjenci zyskują coraz lepszy do nich dostęp?
To retoryczne, wydawałoby się, pytanie wraca jak bumerang przy okazji każdego „przetasowania” w polityce czy sypnięcia kolejnych obietnic wyborczych - pisze Zdzisław Szramik, wiceprzewodniczący ZK OZZL.
Bartosz Arłukowicz „poważnie rozważa” wystartowanie na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej. Gdyby słowo zmieniło się w czyn, a zwłaszcza gdyby były minister zdrowia rzeczywiście został przewodniczącym PO, byłby to prezent, o jakim partia rządząca zapewne nie ośmiela się nawet śnić.
Mimo że wiedza na temat trudnej sytuacji chorych psychicznie jest powszechna, mimo wielu wygłaszanych publicznie ogólnie słusznych opinii i szczerych deklaracji wsparcia, gdy przychodzi do konkretnych działań, bywa co najmniej różnie. Albo wprost beznadziejnie – jak podczas niedawnego odcinka Dzień Dobry TVN.
Limity na wykonywanie badań dla lekarzy je zlecających to naturalne następstwo niedofinansowania służby zdrowia, braku rzetelnych wycen świadczeń ambulatoryjnych, zawężonego spektrum badań będących w kompetencji lekarza POZ i wielu, wielu innych czynników – uważa Maciej Biardzki.
Historia obecnej reformy ochrony zdrowia sprowadza się do tego, czym była historia gospodarki PRL: szukania jakichś innych sposobów skłonienia podmiotów leczniczych do optymalizacji kosztów, podnoszenia jakości świadczeń i wytwarzania ich w odpowiedniej liczbie - pisze Krzysztof Bukiel.
Kilka dni po konferencji dotyczącej planów Agencji Badań Medycznych na 2020 rok prezes ABM zrezygnował ze stanowiska. Biorąc pod uwagę, że prezesem został we wrześniu, rezygnacja uruchomiła falę uzasadnionych spekulacji.
Masz niskie ciśnienie? Nie pij kawy! Lepiej zadzwoń do szpitala i… poproś o informację publiczną. Ciśnienie podniosą Ci w 4 minuty.
Ministerstwo Zdrowia każe swoim pracownikom podpisywać zobowiązanie, że nawet po zakończeniu pracy w resorcie nie będą przekazywać „informacji nieujawnionych”. Złamanie zakazu ma skutkować postępowaniem sądowym.
Wygląda na to, że reforma publicznej ochrony zdrowia będzie musiała faktycznie stać się priorytetem obecnego rządu, nawet jeżeli dotychczas traktowana była jedynie jako element propagandy.
Rozwiązaniem problemów związanych z leczeniem nowotworów (i innych schorzeń) jest stopniowe, ale konsekwentne zmniejszanie udziału środków publicznych w finansowaniu leczenia Polaków. Więcej środków publicznych to jednocześnie więcej środków źle (a nie lepiej) wydawanych.
Pytanie postawione w tytule jest tylko pozornie dziwne i niepotrzebne. W rzeczywistości jest odwrotnie. Takie pytanie trzeba sobie postawić i na nie odpowiedzieć, bo od tego zależy jak służba (ochrona) zdrowia będzie funkcjonować. Jest to zwłaszcza ważne, gdy mówimy o ochronie zdrowia finansowanej ze środków publicznych.
Co wiemy o planach rządu w obszarze ochrony zdrowia po exposé premiera Mateusza Morawieckiego? Zaskakująco dużo. Zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, jak niewiele czasu – i uwagi – premier poświęcił kwestiom związanym z tym tematem.
Od wielu kadencji ochrona zdrowia uwikłana jest w pułapkę tymczasowości. Polityka zdrowotna kreowana przez Ministerstwo Zdrowia jest związana przede wszystkim z bieżącymi problemami, markując jedynie dyskusję o przyszłości ochrony zdrowia.
Miesiąc temu napisałem dla MP o tym, ile potrzeba pieniędzy, aby zapewnić środki na wynagrodzenia dla pracowników systemu, oraz skąd te środki pozyskać. Jak można by te pieniądze podzielić, aby to miało sens i zaspokoiło aspiracje pracowników? - pisze Maciej Biardzki.
Cztery lata politycznych igrzysk – i niewiele więcej. Tak, najkrócej, można podsumować prace Komisji Zdrowia Sejmu VIII kadencji. Czy w rozpoczynającej się we wtorek nowej kadencji będzie inaczej?
Pierwsza książka Adama Kaya, brytyjskiego lekarza, który stetoskop, czy też raczej wziernik, zamienił na klawiaturę, sprzedała się w 1,5 mln egzemplarzy. „Będzie bolało”, dziennik młodego lekarza bawił, wzruszał i pobudzał do refleksji. Do księgarń trafił właśnie „Świąteczny dyżur” – druga dawka czarnego, angielskiego humoru w szpitalnych realiach.
Prof. Maria Sąsiadek przez cały okres działalności jako konsultant krajowy ds. genetyki klinicznej chroniła zarządzany przez siebie obszar przed niepotrzebnymi i szkodliwymi napięciami. Jej następca znany jest głównie z bardzo wyrazistych poglądów - pisze Łukasz Andrzejewski.
Polityka się teraz układa: to mało eleganckie, ale bardzo adekwatne sformułowanie popularne wśród sejmowych korespondentów znów znajduje swoje zastosowanie. W tej atmosferze dokonują się wewnętrzne rozliczenia, których ofiarą niestety i po raz kolejny – padnie ochrona zdrowia.
