medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
34-letnia kobieta w 16. tygodniu 5. ciąży została przyjęta na oddział ginekologiczno-położniczy szpitala w miejscu zamieszkania z powodu utrzymującej się od 7 dni gorączki do 39°C, dreszczy i bólu głowy.
Bezmózgowie, skrajne wodogłowie, rozszczep czaszki z przepukliną oponowo-mózgową lub mózgową oraz rozległy rozszczep kręgosłupa z przepukliną oponowo-rdzeniową lub rdzeniową w odcinku szyjnym albo piersiowym należą do skrajnie ciężkich, nieodwracalnych wad płodu.
Zawarte w nich zostały zarówno informacje o charakterze ogólnym, takie jak celowość wykonywania omawianych badań, czas badania, grupa docelowa, kwalifikacje badającego, wymogi sprzętowe, dokumentacja badania, zasady bezpieczeństwa itp., jak i szczegółowe wytyczne, dotyczące sposobu prawidłowego przeprowadzania badań.
W wytycznych przedstawiono czynniki ryzyka ZLRP oraz czynniki wpływające na odczuwanie ruchów płodu przez matkę. W dokumencie znajdują się wskazówki na temat tego, jak postępować z pacjentkami zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i w szpitalu.
Zapaść u kobiety w okresie ciąży jest rzadko spotykanym, lecz zagrażającym życiu zaburzeniem, które może mieć różną etiologię. Konsekwencje tego stanu, zarówno dla matki, jak i płodu, zależą od szybko wdrożonej i skutecznej resuscytacji.
Dystocję barkową (DB), zwaną także niewspółmiernością barkową, definiuje się jako sytuację położniczą, w której poród drogą pochwową dziecka położonego główkowo wymaga dodatkowych manewrów położniczych z powodu braku dalszego postępu pomimo zastosowania delikatnego pociągania po urodzeniu głowy płodu.
