Jednym z czynów, które mocno wpływają na wizerunek i godność lekarza, jest wykonywanie przez niego czynności zawodowych w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego albo innej podobnie działającej substancji.
Kodeks Dobrych Praktyk Przemysłu Farmaceutycznego to dokument wyznaczający normy działań promocyjnych i odnoszący się do wszelkich metod i form reklamy produktów leczniczych, w szczególności do materiałów reklamowych, reklamy prasowej i aktywności przedstawicieli medycznych. Kodeks Dobrych Praktyk Przemysłu Farmaceutycznego reguluje również kwestie współpracy przemysłu farmaceutycznego z Przedstawicielami Ochrony Zdrowia i Organizacjami Pacjentów.
Do przestrzegania zasad zawartych w tym dokumencie zobowiązani są wszyscy członkowie Związku Pracodawców INFARMA. Kodeks jest otwarty do przystąpienia dla wszystkich przedsiębiorców branży farmaceutycznej oraz organizacji społecznych zrzeszających takich przedsiębiorców.
Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej oraz Fundacja Ius Medicinae są realizatorami projektu finansowanego pn. „Kodeks etyki, jako fundamentalne narzędzie zwiększające partycypację obywatelską w transparentnym i przejrzystym działaniu organizacji pacjentów”. Tworzony jest on przy wsparciu Szwajcarii w ramach szwajcarskiego programu współpracy z nowymi krajami członkowskimi Unii Europejskiej, a jego celem jest wypracowanie i wdrożenie Kodeksu Etyki dla organizacji działających dla dobra pacjenta.
Przedmiotem opracowania jest analiza formalna zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej tzw. lekarskiej klauzuli sumienia – przepisu art. 39 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (uzl).
Kodeks ustanawia standardy zgodnej z zasadami etyki promocji produktów farmaceutycznych wśród pracowników służby zdrowia oraz wzajemnych relacji firm członkowskich z tymi pracownikami.
Opublikowanie w prasie naukowej w 1998 r. przez dwa niezależne amerykańskie zespoły badawcze (pod kierownictwem Michaela Shamblotta i Jamesa Thomsona) wyników badań nad ludzkimi komórkami macierzystymi rozbudziło ogromne nadzieje wśród przedstawicieli nauk biomedycznych, a także - za pośrednictwem mass mediów - wśród opinii publicznej.
Mieszkająca razem od pięciu lat, niezwiązana małżeństwem para dorosłych osób rozważa założenie rodziny. Ciąża jest jednak wykluczona z powodu niedrożności jajowodów.
Potencjalny dawca to 40-letnia kobieta, zmarła po wypadku. Czy przed usunięciem rogówki do przeszczepu konieczne jest uzyskanie zgody najbliższego krewnego?
Prosimy o zadawanie pytań dotyczących wątpliwości z dziedziny etyki w codziennej praktyce lekarskiej.
Wyślij pytanie, dostaniesz indywidualną odpowiedź eksperta!