Niektóre pacjentki nadal negują rozpoznanie cukrzycy ciążowej i nie chcą zastosować się do zasad diety ani samokontroli glikemii.
Fot. Pixabay.com
27-letnia pacjentka w 28. tygodniu ciąży zgłosiła się do poradni diabetologicznej, do której została skierowana przez ginekologa z rozpoznaniem cukrzycy ciążowej (GDM) na podstawie doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT):
- glikemia na czczo 5,1 mmol/l
- 1 godz. 8,9 mmol/l
- 2 godz. 7,5 mmol/l
Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) GDM należy rozpoznać, gdy jedna w z trzech wartości jest nieprawidłowa.
Zalecenia PTD rozpoznania GDM na 2016 rok:
na czczo 5,1–6,9 mmol/l (92–125mg/dl)
po 1 godz. ≥10 mmol/l (180 mg/dl)
po 2 godz. 8,5–11,0 mmol/l (153–199 mg/dl)
Zgodnie z rekomendacjami ginekolog słusznie rozpoznał cukrzycę ciążową, a diabetolog potwierdził diagnozę. Pacjentka jednak starała się podważyć rozpoznanie, twierdząc, że tylko jedna wartość jest nieprawidłowa i według pacjentki minimalnie. Diabetolog wytłumaczył chorej zasady rozpoznania GDM. W USG płodu szacowana masa ciała płodu (estimated fetal weight – EFW) i pozostałe wymiary płodu były prawidłowe, zgodne z wiekiem ciążowym.
Pacjentka została przeszkolona z zasad diety cukrzycowej i samokontroli. Obliczono też BMI na podstawie masy ciała przed ciążą oraz zaznaczono obecną masę ciała na diagramie przeznaczonym do monitorowania masy ciała w materiałach edukacyjnych dla kobiet w ciąży (książeczka samokontroli zestaw „Słodkie Mamy”). Poproszono o ważenie się co tydzień. Wyznaczono termin wizyty kontrolnej za tydzień. Poproszono chorą o zapisywanie pór i składu spożywanych posiłków przez tydzień, tak aby na kolejnej wizycie skorygować ewentualne błędy dietetyczne i sprawdzić stosowanie się pacjentki do zasad diety.
Pacjentka nie zgłosiła się w wyznaczonym terminie. Przyszła do poradni diabetologicznej dopiero za 5 tygodni, w 33. tygodniu ciąży ze skierowaniem od ginekologa z podejrzeniem makrosomii płodu. W USG płodu EFW w normie, ale obwód brzuszka o 2 tygodnie za duży w stosunku do wieku ciążowego. Pacjentka była zdenerwowana, miała pretensje, że jest źle leczona. Diabetolog przeprowadził rozmowę, spytał, dlaczego nie zgłosiła się na wizytę kontrolną. Pacjentka po wizycie w poradni diabetologicznej na drugi dzień wykonała OGTT – wszystkie wyniki były w normie (na czczo 4,8mmol/l), nie zastosowała się do zasad diety cukrzycowej i samokontroli, stwierdziła, że jest zdrowa.
Ponownie wytłumaczono konieczność stosowania się do zasad samokontroli i diety cukrzycowej. Chora przyszła na jedną wizytę, wartości glikemii w normie, zastosowała się do zalecanego leczenia, bez obecności ciała ketonowych w moczu, prawidłowo zwiększyła się masa ciała. Na kolejną wizytę już nie przyszła.
Większość pacjentek stosuję się do zalecanego leczenia, część z nich mierzy stężenie glukozy nawet częściej, niż jest to zalecane. Większość chorych na GDM narzeka również na konieczność spożywania większej liczby niezbyt obfitych posiłków dziennie, ale gdy już się wdrożą w ten rytm, podkreślają, że zdecydowanie lepiej się czują i nie odczuwają głodu.
Niestety, nadal część pacjentek neguje rozpoznanie, bojąc się zarówno reżimu dietetycznego, jak i konieczności częstych pomiarów stężenia glukozy. Zastanawia, dlaczego nie budzą obaw powikłania związane z cukrzycą ciążową.
