Komentarz do zaleceń PTEiLChZ z 23 lutego 2022 roku dotyczących postępowania w zakażeniach SARS-CoV-2 - strona 2

Zapamiętaj

• Mediana okresu inkubacji wariantu Omicron SARS-CoV-2 wynosi 3 dni, a transmisja zakażenia po upływie 7–10 dni od wystąpienia objawów jest mało prawdopodobna, nawet w przypadku dodatniego wyniku testu molekularnego.
• Najczęściej zgłaszane objawy zakażenia wariantem Omicron to: kaszel, zatkany nos, nieżyt nosa, kichanie, ból głowy, zmęczenie, ból gardła i gorączka. Mogą też wystąpić: duszność, trudności w oddychaniu, ból mięśni lub całego ciała, zapalenie spojówek, jadłowstręt, nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, rzadziej natomiast zdarzają się zaburzenia węchu i smaku.
• U osób starszych hipotermia, majaczenie i upadki mogą wyprzedzać wystąpienie objawów ze strony układu oddechowego.
• Złotym standardem diagnostycznym pozostaje wykrywanie RNA SARS-CoV-2, ale badanie to nie może służyć do oceny zakaźności. Dodatni wynik oznaczenia antygenu SARS-CoV-2 przemawia natomiast za utrzymywaniem się zakaźności chorego (choć wynik ujemny jej nie wyklucza).
• U osób z czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu choroby w pierwszych dniach zakażenia SARS-CoV-2 wskazane jest jak najszybsze podanie leków o działaniu przeciwwirusowym.
• Nie zaleca się stosowania antybiotykoterapii empirycznej, jeśli nie ma przesłanek wskazujących na nadkażenie bakteryjne. Przedłużające się kaszel i gorączka, jak również zwiększone stężenia markerów stanu zapalnego nie mogą być jedynym kryterium włączenia antybiotyku. Nadkażenia bakteryjne (najczęściej S. pneumoniae, K. pneumoniae, H. influenzae) lub grzybicze (Aspergillus sp., mukormykoza) występują tylko u około 8% chorych na COVID -19. Niepotrzebnie stosowana antybiotykoterapia zwiększa ryzyko zakażenia szpitalnego szczepami lekoopornymi oraz przyczynia się do zwiększenia śmiertelności chorych na COVID -19. Zawsze należy dążyć do ustalenia lokalizacji nadkażenia oraz czynnika etiologicznego.