Z początkiem lipca zakończy się stan zagrożenia epidemicznego związany z COVID-19. Gdyby znowu zaszła potrzeba wprowadzenia obostrzeń, nie będzie konieczności tworzenia systemu na nowo. Zapobieganie zakażeniom jest celem, który uzasadnia przechowywanie danych.
Pierwszy raz stan zagrożenia epidemicznego ogłoszono 14 marca 2020 roku. Od 20 marca 2020 r. mieliśmy epidemię. Po ponad dwóch latach, 12 maja 2022 r., zastąpił ją stan zagrożenia epidemicznego, który zostanie odwołany z dniem 1 lipca, zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia.
Od początku lipca nie będzie obowiązku zakrywania ust i nosa w przychodniach i szpitalach. Maseczki znikną więc z przestrzeni publicznej, z zastrzeżeniem, że kierownik placówki będzie mógł wprowadzić takie obostrzenie w sytuacji zagrożenia epidemicznego w szpitalu.
Po 1 lipca utrzymany ma być program szczepień ochronnych przeciwko COVID-19. „Programy zdrowotne istniały przed COVID-19, były realizowane w trakcie COVID-19 i będą realizowane dalej. To od rządu zależy, jakiego rodzaju program zdrowotny czy profilaktyczny będzie chciał wprowadzić. Jeżeli choroba istnieje i mamy skuteczną metodę jej zapobiegania w postaci szczepień i nie są one obowiązkowe, to od strony prawnej nie ma przeszkód, by ze środków publicznych szczepienia te były finansowane” – komentuje Jakub Kowalski, radca prawny, wspólnik w Kancelarii Radców Prawnych Mirosławski, Galos, Mozes.
Nadal będzie działał także system Ewidencji Wjazdu do Polski (EWP) oraz unijne cyfrowe zaświadczenia covidowe (tzw. paszporty covidowe).
„Odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego nie oznacza, że COVID-19 nie powróci. Mamy narzędzie, które działa i jest skuteczne. Gdyby znowu zaszła potrzeba wprowadzenia obostrzeń, nie będzie konieczności tworzenia systemu na nowo. Dbanie o zdrowie publiczne, zapobieganie zakażeniom jest celem, który uzasadnia przechowywanie danych” – zaznacza Jakub Kowalski.
