Zdarzają się przypadki, że po rehabilitacji pacjenci wracają do pełnej sprawności. „Miałem u siebie młodego nauczyciela w bardzo złym stanie. Podejrzewaliśmy nawet, że próba ratowania go będzie musiała skończyć się przeszczepem płuc. Okazało się, że w jego przypadku rehabilitacja zdziałała cuda. Ma się dobrze i wrócił do zawodu” – powiedział lekarz.
Podobnie udało się pomóc zakonnicy i lekarzowi, którzy po zakażeniu koronawirusem mogli poruszać się tylko z koncentratorem tlenu i pulsoksymetrem.
„Przed chorobą mój przyjaciel-lekarz był aktywny i uprawiał sporty; po chorobie zobaczyłem człowieka słabego, wymagającego wszechstronnej pomocy. Długo był rehabilitowany, ale z efektem takim, że wrócił do zawodu i funkcjonuje normalnie. Podobnie udało się pomóc zakonnicy” – powiedział Szubert.
Najmłodszy z pacjentów – 23-letni Bartosz – przed rehabilitacją nie miał siły samodzielnie dojść do toalety, ze szpitala w Wolicy wyszedł o własnych siłach. „Przyznał, że zlekceważył obowiązek szczepienia. Oddalał od siebie myśl, że choroba może i jego spotkać. Przekonał się na przykładzie swojej babci, że gdyby był zaszczepiony, to objawy byłyby łagodniejsze. Seniorka chorobę przeszła bardzo łagodnie w trzy dni, a on męczył się tygodniami” – wspomniał lekarz.
74-letnia p. Cecylia z Poznania też nie była zaszczepiona. „Na własnym przykładzie przekonała się, jaki błąd popełniła. Na COVID-19 nie zachorował jej mąż, którzy był zaszczepiony” – powiedział specjalista i dodał: „jak seniorkę przywieziono na Wolicę, to nawet nie potrafiła mówić, bo każde słowo ją dusiło. Po rehabilitacji może odejść od koncentratora, by zrobić toaletę i zjeść posiłek. Usprawniliśmy ją na tyle, na ile się dało, bo była zupełnie leżąca. Teraz może się poruszać o balkoniku” – powiedział.
Zdaniem ordynatora COVID-19, podobnie jak grypa, stanie się chorobą sezonową. „Dlatego tak ważne są szczepienia, ciągła profilaktyka a w przypadku choroby – rehabilitacja” – podkreślił.
